அன்று வெள்ளிக்கிழமை ஆதலால்

உடல் நிலை சரியில்லை என்று வீட்டில் இருக்கும் ராஹியை தொந்தரவு செய்ய விரும்பாமல் மதி மட்டும் கோவில் வரை சென்றிருக்க, வீட்டில் இருந்த பெரியவர்களும் அருகில் இருந்த பூங்காவிற்கு பணிப்பெண் செல்வியின் உதவியுடன் நடைப்பயிற்சிக்குக் கிளம்பியிருந்தனர்.

ஆதி வந்த சமயம் அவள் மட்டுமே வீட்டில் தனித்து இருந்த மனைவி பணிப்பெண்ணை அழைத்தபடி குளியலறைக்குள் தவிப்பாய் நின்றிருந்தவளிடம் அப்படி ஒரு பதிலை எதிர்பாராதவன் அதிர்ந்து நின்றது என்னவோ சில கணங்கள் தான்.

இக்கணம் மனைவியின் சூழலை தேவையை என்னவென்று உணர்ந்து கொண்டப் பின்னர் அவனையும் அறியாது மின்னலென அங்கிருந்து அகன்றவன் மின்தூக்கியை கூடத் தவிர்த்து புரவியாய் படிகளில் தடதடத்து இறங்கி, புயல் போல் பஹானிக்குள் பாய்ந்தவனோ அடுத்த பத்து நிமிடங்களில் அவளுக்கு வேண்டியதை அளவில்லாது அள்ளிப் போட்டுக் கொண்டவன் சென்ற வேகத்திலே மீண்டும் தங்கள் அறைக்குள் நுழைந்து குளியலறைக் கதவைத் தட்டினான் ஆதி.

அதில் குளியலறைத் திண்டில் இருந்து எழுந்து நின்ற ராஹியும் ‘கணவன் செல்வியை வரச் சொல்லியிருப்பான்’ என்றே எண்ணிக் கொண்டு கதவைத் திறந்தவள் மீண்டும் அங்கு நின்ற கணவனைக் கண்டும், அவன் கரங்களில் இருந்த இரு பெரிய பைகளில் உள்ள பொருளையும் பார்த்ததுமே அவளுக்கு மயக்கம் வராத குறைதான்.

காணும் காட்சியை நம்ப மறுத்து கணவன் மேல் படிந்த விழிகள் படிந்தபடியே நிற்க, அவள் அதிர்ச்சியை உணராதவனோ, “ஹேய் ராஹி இந்தா நீ கேட்ட நாப்கின்ஸ்” என்று இரு பையையும் அவளிடம் நீட்டியவன், “நீ நீ என்ன பிராண்ட் யூஸ் பண்ணுவன்னு தெரியல. சோ எல்லாத்தையும் வாங்கிட்டேன்.” என்றும் இயல்பாகச் சொல்ல…

ஒரு மலைத்த பார்வையோடு

அவன் நீட்டியதைப் பெற்றுக் கொண்டவளுக்கோ, “ஆதிசார்

நீங்க நீங்களா இதெல்லாம் போய் வாங்குனீங்க? அதும் எனக்காகவா?” என்று தொண்டை அடைத்துக் கொண்டு வார்த்தைகளே வெளி வர மறுத்தது.

அதில் அவளை புருவம் சுருக்கிப் பார்த்தவனும், “உனக்காக நான் போகாம? இத வாங்குறதுக்கு பத்து பேர கூட கூட்டிட்டுப் போகச் சொல்றியா?” என்று ஹாஷ்யம் போல் கூறிச் சிரித்தவனும், “அப்றம் நாப்கின் வாங்குன பார்மசில ‘பெயின் இருக்கா, டேப்லெட் வேணுமான்னும்’ கேட்டான். கொஞ்சம் முன்ன உன் முகமும் டல்லா இருந்ததா அதான் டேப்லெட்டும் சேத்தே வாங்கிட்டேன். அங்க டேபில்ல வைக்கிறேன் பெயின் இருந்தா மட்டும் வந்து போட்டுக்கோ” என்றும் சொல்லியவன் பல வண்ண மாத்திரை அட்டைகள் அடங்கிய பையையும் அங்கிருந்த மேஜையில் வைத்து விட்டு அகல…

படுக்கையை நோக்கிச் செல்லும்  கணவனின் முதுகையே வெறித்துக் கொண்டு நின்ற பாவைக்கோ, ஆணவனின் இன்றைய செயலில் அவளையும் அறியாமல் அவள் விழிகளில் இருந்து கண்ணீர்த் துளிகள்  கன்னங்களில் இறங்க ஆரம்பித்தது.

ஆண் பெண் உறவுகளைக் கூட பொது வெளியில் கடை பரப்பும் அயல் நாட்டு வாசம் அதிகம் கொண்ட ஆணவனுக்கு தற்சமயம் மனைவிக்குச் செய்த உதவி அவனளவில் மிகவும் சாதாரணமாக இருக்கலாம்.

ஆனால் அவள் வளர்ந்த சூழலில் மனைவியோடு ஈருடல் ஓருயிராக சந்தோச வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் பெரும்பான்மை ஆண்களே, மனைவிக்காக மட்டுமல்ல தங்கள் வீட்டு பெண் மகவுகளுக்காகக் கூட சற்றே செய்யத் தயங்கும் ஒரு செயலை, “காலத்தினாற் செய்த நன்றி சிறிதெனினும் ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது.” என்ற வள்ளுவரின் கூற்றுப் படி இன்று கணவன் தனக்குச் செய்திருக்கும் உதவி இமாலயப் பெரிதாகத்தான் தோன்றியது பெண்ணுக்கு.

இதுவரை தன் சொந்தத் தேவைகளுக்குக் கூட கடைத்தெருவை நாடியிராதவன் நினைத்திருந்தால் அவர்கள் வீட்டு வளாகத்திற்குள்ளேயே சற்று தொலைவில் குடி இருக்கும் தோட்டப்பணியாளை அழைத்து அப்பொருளை வாங்கி வரப் பணித்திருக்கலாம். அல்லது வீட்டில் இருந்தபடியே ஆன்லைன் கடைகள் ஏதாவது ஒன்றில் வரவழைத்துக் கொடுத்திருக்கலாம். ஆனால் இவையெல்லாம் செய்தால் காலதாமதம் ஆகும் என்று நினைத்தானோ, அல்லது அவளுக்கு இனி எல்லாமே அவனே செய்யத் துடித்தானோ அவனே அறிவான்…

சற்று முன்னர் பெண்ணவளின் வார்த்தையில் இருந்த தவிப்பும் தன் முகம் பார்க்க மறுத்த பூவையின் வதனத்தில் இருந்த சோர்வும் அவனை நொடியும் நிற்க விடாது உந்தித் தள்ள எப்பொழுதும் மூளை சொல்வதையே அதிகமாகக் கேட்பவன் இப்பொழுதெல்லாம் மனைவியின் விஷயத்தில் மனம் செல்லும் வழியில் தானே செல்ல விழைகிறான்.

மனைவியின் தேவைக்கு முன்னால் அவனது உடல் சோர்வெல்லாம் துச்சமென பின்னுக்குச் செல்ல, அவளுக்கு வேண்டியதை அவள் கரங்களில் சேர்ப்பித்தப் பின்னரே தலையைப் பற்றிக் கொண்டு தொய்ந்து போய் படுக்கையில் விழுந்தான் ஆதி.

அவன் மனையாளும் அவனது செயலை எண்ணி புல்லரித்துப் போனவளாய், “எனக்காக்கவா ஆதி?. எவ்ளோ பெரிய பிஸ்னஸ்மேன் நீங்க. நீங்களே போய் எனக்காக நாப் நாப் நாப்கின் வாங்கிட்டு வந்தீங்களா?” என்று உள்ளூறக் கேட்டு கேட்டு அதிர்ச்சியும் மகிழ்ச்சியும் கண்ணீரும் ஒன்றாகப் பெறுக, அளவில்லா பரவசம் அடைந்தபடியே குளித்து முடித்து வெளியே வர…

அங்கே அவள் கணவனோ ஆழ்ந்த நித்திரையில் இருந்தான்.

ஏற்கனவே மிகுந்த சோர்வில் இருந்தவன் அணிந்திருந்த அலுவலக உடையைக் கூட கழற்ற விளையாது, கால்பூட்டனியோடும் படுக்கையில் தாறுமாறாய் விழுந்திருந்தவனின் உடைகளோடு தலைமுடியும் வெகுவாகக் கலைந்திருக்க, மல்லாந்து கிடந்து துஞ்சியிருந்தவனின்

நெற்றியிலும் வியர்வை அரும்புகள் பூத்து அவனவளை துடைக்கச் சொல்லி அழைத்தது.

குளியலறையில் இருந்து வெளியே வந்த ராஹியும் மெல்ல மெல்ல கணவனை நெருங்கி வந்தவள், ‘நான் உங்கள என்னமோ நினைச்சேன் ஆதி. ஆனா நீங்க நீங்க இவ்ளோ இவ்ளோ நல்லவங்களா?’ என்று எண்ணியபடியே பச்சைப் பாலகனாய் பள்ளிகொண்டிருக்கும் கணவனின் கம்பீர வதனத்தையே தனை மறந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள் அப்பொழுது தான் அவன் நெற்றியில் பூத்திருந்த வியர்வையும் கவனித்தாள்.

கணவன் நெற்றியில் வியர்வையைப் பார்த்ததும் விரைந்து சென்று ஏசியை உயிர்பித்தவள், சிறிதும் யோசனை இன்றி அவனின் அருகில் சென்றும் அமர்ந்து, தவமின்றி வரம் பெற்ற அந்த வியர்வைத் துளிகளை தன் புடவைத் தலைப்பாலே மென்மையாக ஒற்றி எடுத்தாள் மாது.

அவனின் கலைத்த தோற்றமே அவளை அத்தோடு நிற்க விடாமல் அவனுக்கு பணிவிடைகள் செய்யச் சொல்லியும் ஏவ, ‘ரொம்ப டயர்டா இருப்பாங்க போலவே அதான் சூவக் கூட கலட்டாம அப்டியே  தூங்கிட்டாங்க’ என்று எண்ணியவளும் சிறிதும் யோசியாது மெல்ல கணவனை நகற்றி வாகாக படுக்க வைத்தவள், அவன் கால்பூட்டணி மட்டுமல்லாது வியர்வையில் நனைந்திருந்த அவனின் மேல் சட்டையின் பித்தான்களையும் மென்மையாகக் கழற்றி இருபுறமும் பக்கவாட்டில் சரித்து விட்டாள் ராஹி.

அவன் சற்று முன்னர் செய்த செயல் பெண்ணின் இளம் மனதை ஏகத்துக்கும் இளக்கியிருக்க, திருமணம் முடிந்து இத்துணை தினங்கள் ஒரு கட்டாயத்தின் பேரிலே ஆதியின் நடிப்புக்கு இசைந்து அவனோடு நெருக்கமாக இருந்தவள், இன்று இக்கணம் அவன் தன் கணவன் என்ற உரிமைக்கும் மேலான இனம் புரியாப் புது உணர்ச்சியில் அவன் மேல் அக்கறை கொண்டவளாய் அவன் உடையைத் தளர்த்தியவளின் விழிகள் எதற்ச்சையாக அவனது பரந்து விரிந்த மார்பிலும் பாய்ந்து விலகியது.

மேல் சட்டை விலகியதில் ஆர்ம் கட் பனியனோடு காட்சியளித்த ஆணவனின் சிவந்த நிற தேகக் கட்டும், அந்த ஆர்ம் கட்டின் அகன்ற கழுத்தின் வழியே பெண்ணவளின் கண்களுக்குப் புலப்பட்ட வேங்கையவனின் மயிரடர்ந்த நெஞ்சுரமும் தான் பெண் என்பதையும் மறந்து மீண்டும் மீண்டும் லஜ்ஜையின்றி உறங்கிக் கிடந்த ஆணவனைப் பார்க்கச் சொல்லித் தூண்டியது.

முன்பெல்லாம் தன்னிடம் கோபத்தில் மட்டுமே வெடிக்கும் ஆதியின் முரட்டு அதரங்கள், இக்கணம் இருக்கிறதா என்பது போல் அடர்ந்த மீசைக்கடியில் புதைந்து சிவந்திருக்கும் அழகையும், உறங்கும் பொழுதில் கூட லேசாகக் குழிந்து உள்வாங்கி இருக்கும் கன்னங்குழியின் வசீகரத்தையும், தனைத் தடுக்க யாருமில்லை என்கிற ரீதியில் முகத்தில் ஒரு வெட்கப் புன்னகையோடு ரசித்திருந்தவளுக்கு இவன் தன்னவன் என்ற பெருமையும், கர்வமும் அவளுள்ளே பொங்கிப் பெறுக, அதில் திடுக்கிட்டு எழுந்து நின்றாள் ராஹித்தியா.

தன் பார்வை படியும் இடங்களையும், தன் சிந்தனை செல்லும் பாதையையும் எண்ணி திடுக்கிட்டு எழுந்து நின்றவளோ, ‘எனக்கு எனக்கு என்னாச்சு? நான் என்ன பண்ணிட்டிருக்கேன்? நான் எப்டி ஆதிய என்னவன்னு நினைக்கிறேன்.? இந்தத் தாலி என் கழுத்துல இருக்காதாலயா? ஆனா ஆனா எனக்கும் இவருக்குமான உறவு நிரந்தரம் இல்லியே. என்ன அவருக்கு கொஞ்சம் கூட பிடிக்காதே. நான் இங்க இருக்கப் போறதே இன்னும் ரெண்டு மாசமோ மூனு மாசமோ. அப்டி இருக்கப்போ எனக்கு ஏன் இப்டிலாம் தோணுது. கடவுளே நான் என்ன செய்வேன்’ என்று தன்னுள்ளே பலவாறு கலங்கிப் புலம்பியவளின் மெல்லிதான சப்தத்தில் “ம்ம்ம்ம்ம்மா” என்ற சிறு முனங்களோடு சிறிதே அசைந்து கொடுத்தான் அவள் கணவன்.

கணவனின் முனகலில் அவளது கலக்கமெல்லாம் பின்னுக்குச் சென்று, மீண்டும் அவனை நெருங்கி அமர்ந்தவளோ, “ஆதி ஆதிசார் என்னாச்சு ஆதிசார்?” என்று மெல்லிய குரலில் கேட்டபடியே அவனின் தலையைத் தடவினாள் ராஹித்தியா.

அதில், “மாம்” என்று அவள் புறம் சரிந்து விழிகளைத் திறவாமலே அவளை ஒட்டிப் படுத்துக் கொண்டவன் அன்று போலவே சிகையில் இருந்த அவள் கரத்தினையும் எடுக்க விடாமல் பிடித்துக் கொண்டவன், “மாம்… ஒன் வீக்கா ரெஸ்ட்டே இல்ல. ஹெவி ஒர்க். ஈவ்னிங்ல இருந்தே ரொம்ப ஹெட் எய்டா இருக்கு. கொஞ்சம் மசாஜ் பண்ணிவிடுங்க மாம்” என்றும் சொல்ல…

அதைக் கேட்ட ராஹிக்கோ கணவன் மேல் சற்று முன்னர் முளைத்த தன்னவன் என்ற எண்ணம் அவளது கட்டுப்பாட்டையும் மீறி நொடியில் பரந்து விரிந்து கிளைப்பரப்பத் தொடங்கியது.

ஆரம்பத்திலிருந்து ஆத்விக் போல ஆதியும் அவளிடம் நட்பு பாராட்டி வந்திருந்தால் சற்று முன்னர் அவன் அவளுக்காக செய்த உதவி பத்தோடு பதினொன்றாக முடிந்திருக்குமோ என்னவோ…

இதுவரை வார்த்தையால் கூட தன்மேல் அக்கறை காட்டாதவன் சற்று முன்னர் செய்த செயலிலே பூரித்து இருப்பவள், அவன் தலைவலியும் பொருட்படுத்தாமல் தான், தனக்காக அதைச் செய்தான் என்றும் அவன் வாயாலே அறிந்து கொண்டவளின் கன்னி மனம் நெகிழ்ந்து மகிழ்ந்து போக…

என்றுமில்லா வாஞ்சையுடன் இன்னும் இன்னும் கணவனை ஒட்டி அமர்ந்து, அவன் அடர்கேசத்தில் தன் பிஞ்சு விரல்களை நுழைத்தவள், மசாஜ் செய்வதற்கென்றே ஏதும் படிப்பு படித்திருப்பாளோ???

பல மணித்துளிகள் கடந்தும் கொஞ்சமும் அசராது அத்துணை இதமாய் கணவனின் தேவையை நிறைவேற்றி அவன் சோர்வைப் போக்கியவள், அவன் தலைவலி என்று கூறியது நினைவில் வரவும், “ராப்பகலா ரெஸ்ட்டே இல்லாம வேலை பாத்தா இப்படித்தான் தலைவலி எல்லாம் வரும்” என்றும் சொல்லிக் கொண்டே எட்டி அங்கிருந்த தைல பாட்டிலையும் எடுக்க முயற்சி செய்தாள்.

அவளது முயற்சியில் அவளின் கார்மேகக் கூந்தல் சிவனின் சிகையில் இருந்து கங்கை பாய்வது போல் சட்டென்று சரிந்து ஆணவன் முகத்தில் வந்து படற, அக்கூந்தல் காட்டின் வாசம் அவளவனை அதற்கு மேல் உறங்க விடாது தட்டி எழுப்பியது.

அப்பொழுது தான் குளித்து விட்டு வந்ததால் லேசான ஈரப்பதம் கொண்டு சீயக்காயின் நறுமணத்தோடு தன் முகம் தீண்டிய மங்கையின் கூந்தல் வாசத்திலே அவளை உணர்ந்து கொண்டவன் போல் லேசாக கண்களை மலர்த்திப் பார்த்தவனோ, “ராஹி நீயா? நான் மாம்னு நினைச்சேன்” என்று இன்பமாய் அதிர்ந்தான் ஆதி.

கணவனின் கேள்விக்கு அவளும், “இல்லிங்க நீங்க தூக்கத்துல தலைவலின்னு சொல்லிட்டிருந்தீங்களா அதான் நான்” என்று தைல பாட்டிலைத் தூக்கிக் காட்டியவளின் கண்களில் இத்துணை தினங்கள் அவன் கண்டிராத ஒரு புதுமையான மொழி அகம் (ஆணவம்) கொண்ட ஆணை அடித்து வீழ்த்தி அவன் அகம் கொய்யும் வேலையை செவ்வனே செய்தது.

இத்துணை தினங்களில் எத்துணையோ தரம் ஏதாவது சாக்கிட்டு அவளை மணிக்கணக்கில் கூட தன் அருகாமையிலே வைத்திருக்கிறான் தான். ஆனால் அப்பொழுதெல்லாம் கடுப்பின் உச்சியிலோ, இல்லை கடமையாக மட்டுமோ உணர்ந்த நிமிடங்கள் எல்லாம் இக்கணம் பெண்ணின் நயனங்கள் அவளையும் அறியாது அவன் உள்ளத்துக்குக் கடத்திய நேசம் எனும் புது மொழியில் பேசும் மொழியற்றுப் போனவன், சட்டென்று அவள் மடியில் தலை வைத்துப் படுத்து, “தாங்க்ஸ் ஹனி” என்று அவள் இடையோடு அணைத்துக் கொண்டான் ஆதி.

திருமணம் முடிந்து இத்துணை தினங்களில் ஆதியின் நெருக்கத்தை தவிர்க்க முடியாமலும், மதிக்காகவும், அவனைத் தன் கணவன் என்ற வகையில் ஏற்றுக் கொண்ட பெண்ணுள்ளம், ஆடவனின் இன்றைய செயல்களில் இன்ப வெள்ளத்தில் மூழ்கித் திளைத்து மேலும் மேலும் அவனோடு ஒன்ற ஆசை கொண்டது போல், “ரொம்ப தலை வலிக்குதாங்க? ஏன் ஆதி சார் ரெஸ்ட்டே இல்லாம வேலை பாத்து இப்டி உடம்ப கெடுத்துக்கறீங்க?. ஒரு நாள் ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு பொறுமையா வேலை பாத்தா என்னவாம்?” என்று முதன் முதலில் மனைவி என்ற அக்கறை மேலோங்கியவளாய் உரிமைக் குரலில் கடிந்தவள் அவன் பிடரி முடியையும் மென்மையாகக் கோதிக் கொடுக்க…

மனைவியின் அந்தக் கடிதலில் பல கோடிப் பூக்கள் கொண்டு மேனி வருடியதைப் போல் புல்லரித்துப் போனவனும், “இல்லை ஹனிமா இது முக்கியமான பிராஜக்ட். என்னோட ரொம்ப நாள் கனவுன்னு கூட சொல்லலாம். அதான் ரெஸ்ட் பத்திலாம் யோசிக்கவே இல்லை. இனிமேல் நீ சொல்ற போல கரெக்ட் டைமுக்கு எல்லாம் செய்யறேன். நோ கோபம் ஹனி” என்று பயப்படுவது போன்ற பாவத்தோடு அவள் மடியில் இருந்து லேசாக தலையைத் தூக்கியவன் அவளின் உரிமைக் குரலுக்கு சளைக்காத குரலிலே சமாதானம் சொன்னான் அவள் கணவன்.

ஆதியின் அந்த பாவத்தில் அடக்க முடியாத புன்னகை அரும்பினாலும்

அவன் பதிலில் திருப்தி அடையாதவள், “இல்ல நீங்க இனிமேல் இந்த அளவுக்கு ஓய்வில்லாம வேலை பாக்கமாட்டேன்னு ப்ராமிஸ் பண்ணுங்க” என்றும்

சிணுங்களாகக் கையை நீட்ட…

“என்ன ஹனி இது சின்னப்புள்ள மாதிரி” என்று இதழ் விரிந்த புன்னகையோடு கேட்டாலும், அவள் குரலில் இருந்த அக்கறையில் தயங்காது அவள் கரத்தில் தன் கரத்தை வைத்தணும், “அப்போ நீயும் இனிமேல் என் கூட டெய்லி ஆபிஸ்கு வர்றேன்னு சொல்லு தியா நீ இல்லாம அங்க வேலையே ஓடலடி” என்று குறைப்பட்டுக் கொண்டவனின் விழிகளோ, ‘காலம் முழுதும் நீ என்னுடன் வேண்டுமடி’ என்று நேசக்கணைகளையே அவளை நோக்கி வீசியது.

தற்சமயம் அவர்களுக்குள் இருக்கும் உரையாடலும், நெருக்கமும் அவர்களின் முந்தைய நிகழ்வுகள் எதையும் மாற்றி விட வில்லையானாலும் பெண்ணவளின் ஆழ் மனதுக்குள் முன்பு தன் ஆத்திரத்தில் உண்டான பூசல்களை எல்லாம் பழையவையாக ஒதுக்கி, மிக அழகானதொரு மாற்றத்தை விதைக்கும் ஆரம்ப வித்தாய் இருந்தது ஆணவனின் இன்றைய செய்கைகள்.

Advertising

Disclaimer

This story is the intellectual property of the author . Any unauthorized distribution of this novel, in any form such as PDF, written, audio, or otherwise, will result in legal action.