ரகுவரன் வேக நடையுடன் உள்ளே நுழைந்தான். இளமாறன், ரோஜா இருவரையும் பார்த்து புன்னகைத்து, கையில் இருந்த பொருட்களை அங்கிருந்த பணியாளரிடம் கொடுத்து விட்டு, “ஆட்டத்துக்கு நானும் வரவா?” என்று விளையாட்டாக கேட்டான்.
இளமாறன் கை நிறைய எலுமிச்சையை எடுத்து அவனிடம் கொடுத்தான்.
“லெமன் செஸ்ட் (Lemon Zest) எடுங்க” என்ற இளமாறன் தன் வேலையில் மூழ்கி விட, எலுமிச்சை பழங்களை கேள்வியாக பார்த்து முழித்தான் ரகுவரன்.
அவன் ரோஜாவை உதவிக்கு பார்க்க, அவளோ கணவனை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். வேறு வழியின்றி ஒரு எலுமிச்சையையும், கத்தியையும் கையில் எடுத்தான் அவன். இம்முறையும் பரிதாபமாக அவன் கையில் அகப்பட்டது வெண்ணெய் வெட்டும் கத்தி தான்.
“ரகு…” என்று ரோஜா அவனை தடுக்கும் முன் இளமாறன் பார்த்து விட்டான்.
“சாரி கவனிக்கல” என்ற ரகுவரன், “நான் வெங்காயம் வெட்டவா?” என்று கேட்க, “ம்ம், ஓகே” என்று தலையசைத்தான் இளமாறன்.
“தின் ஸ்லைஸஸ் கொஞ்சம் வேணும். மிச்சத்தை பைஃன் சாப் பண்ணுங்க.” எனவும், வேகமாய் கத்தியை எடுத்தவனின் கைகள் தடுமாறியது.
“இளா, பிளீஸ்” கணவனின் கரம் பற்றி முணுமுணுத்தாள் ரோஜா.
“அவருக்கு தனியா ரெஸ்டாரண்ட் ஓபன் பண்ணனும் ரோஜா. அதுவும் பைன் டைனிங் மல்டி க்யூசைன் (Multi cuisine). அப்படி கனவிருக்கிறவருக்கு கிச்சென் அடிப்படை கூட தெரியலைன்னா எப்படி?” இம்முறை சத்தமாக தான் கேட்டான்.
ரகுவரன் கையில் இருந்த கத்தியை கீழே வைக்க, “ரகு ஹோட்டல் மேனேஜ்மென்ட் படிச்சு, ட்ரெய்னிங் எடுத்திருக்கார் செஃப்” ரோஜா ரகுவரனுக்காக பரிந்து பேசினாள்.
“உங்க ஃபேமிலி பிசினஸ்ல இருந்து நீங்க வெளில வர நினைக்கிறது, தனியா சாதிச்சு காட்ட விரும்புறது எனக்கு புரியுது. பெருசா ஏசி போட்ட கட்டிடமும், பார்த்ததும் எச்சில் ஊற வைக்கிற உணவும் மட்டுமில்ல சாப்பாட்டு கடை. காய்கறி, மளிகை வாங்குறதில் இருந்து, பாத்திரம் தொடங்கி பாத்ரூம் சுத்தம் வரைனு நாம பார்க்க வேண்டிய விஷயம் நிறைய இருக்கு. எனக்குத் தெரியாது, என்னால முடியாதுன்னு நீங்க ஒதுங்கிப் போனா தொழில் நடத்த முடியாது ரகுவரன்” என்று இளமாறன் தான் சொல்ல விரும்பியதை சொல்லியே முடித்தான்.
“இளா, அமிர்தா பவன் வீட்டு பையன் அவர்” ரோஜா கண்டிப்புடன் சொல்ல, “சரி, ரோஜா. நான் இல்லைனு சொல்லலியே. அவர்கிட்ட, அவங்க அடையார் பிராஞ்ச்ல தினமும் எத்தனை லிட்டர் பால் வாங்குறாங்க கேளு? தினம் எத்தனை கிலோ வெங்காயம் தக்காளி..” இளமாறன் முடிக்கும் முன், “செஃப் பிளீஸ்” என்றான் ரகுவரன்.
“என் கூட வாங்க” என்ற இளமாறன் முன்னே நடக்க மற்ற இருவரும் அவனைப் பின் தொடர்ந்தனர்.
அவர்கள் உணவகத்தின் ஒரு மூலையில் சென்று அமர்ந்ததும், “நான் ஒரு ஸ்டார் ஹோட்டல் செஃப். என்கிட்ட நீங்க ரெசிபி கேட்கிறது சரியா ரகுவரன்?” சுற்றி வளைக்காமல் நேரடியாக விஷயத்துக்கு வந்தான் இளமாறன்.
“இல்ல செஃப்.. அது..”
“நான் என்னோட சொந்த ரெசிபி கொடுத்தா கூட நான் வேலை பார்க்கிற ஹோட்டலுக்கு நான் நேர்மையா இல்லாததா தானே அர்த்தம்? உங்க செஃப் ஒருத்தர் இப்படி செய்றதை நீங்க ஆதரிப்பீங்களா?”
“…..”
“இதோ இது என் சொந்த ரெஸ்டாரண்ட். இங்க வந்து என் மனைவிகிட்ட உங்க ஹோட்டலுக்கு மெனு டிசைன் பண்ணித் தர சொல்றீங்க? அது சரியா?”
“……”
“உங்க ரெண்டு பேருக்கும் கல்யாணம் பேசியிருந்தாங்க. நீங்க இப்படி ரோஜாவை அடிக்கடி சந்திக்கிறது…”
“ரோஜா என்னை பிடிக்கலன்னு ஆரம்பத்திலயே சொல்லிட்டா செஃப். எங்க ரெண்டு குடும்பத்துக்கும் ரொம்ப வருஷமா நல்ல பழக்கம் இருக்கு. ரோஜாவை சின்ன வயசில் இருந்தே எனக்குத் தெரியும். அது உங்களுக்கும் தெரியும்” கோபத்துடன் படபடவென சொன்னான் ரகுவரன்.
“எனக்கு தெரியும் ரகுவரன். ஆனா, உங்க அடையார் பேலஸ் பொண்ணுக்கு இது தெரியுமா? நாளைக்கே ரோஜா உங்க கூட சேர்ந்து வேலை பார்த்தா, அவங்க என்ன சொல்வாங்கன்னு யோசிச்சீங்களா?” இளமாறனின் கேள்வியில் நியாயமிருக்க ரகுவரன் தடுமாறினான்.
“சாரி செஃப்.” என்றான்.
‘இன்று என் விடுமுறை நாள். ஆனால், என் அனுமதி பெறாமல் அதிரடியாக இங்கு வந்து நின்று தொழில் பேச நீ முயல்வது தவறு’ என அடுத்து சொல்ல வந்ததை அப்படியே விழுங்கினான் இளமாறன்.
அன்றைய நாளின் அர்த்தமற்ற கோபங்களை எதிரில் இருந்தவன் மேல் இறக்கி வைத்தது அவனுக்கு குற்ற உணர்வு தந்தது.
“ரொம்ப ரூடா பேசிட்டேன் ரகு. சாரி” என்றான்.
ரகுவரன் ராஜா வீட்டு கன்னுக்குட்டி. அவன் தொழில் படிக்க, அவன் தாத்தா சற்று கடுமை காட்டினார் தான். ஆனால், அவனுக்கு மற்றபடி கேட்டது அனைத்தும் கிடைத்து விடும். இப்போது அவனது தொழில் ஆசையை தாத்தா தடுக்கவும் தான் என்ன செய்வதென தெரியாமல் தடுமாறி நிற்கிறான் அவன். தற்போது இளமாறனும் கறாராக பேச அவனுக்கு சங்கடமாக போனது. ஆனாலும், தன் பக்க தவறும் புரிந்தது.
“நான் எந்த கம்பனிகிட்ட பிசினஸ் பேசினாலும் அவங்க நேரா தாத்தா கிட்ட தான் போறாங்க செஃப். என் ஐடியா, என் கனவு, அதை மதிக்காம தாத்தா சொல்றதை கேட்க வேண்டியதா இருக்கு. என் கூட படிச்சவன், ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாம் எனக்கு அகல கால் வைக்க தான் பிளான் சொல்றாங்க. அதான் உங்களுக்கு இதுல எக்ஸ்பீரியன்ஸ் இருக்கு. என்னை சரியா கைட் பண்ணுவீங்கன்னு வந்தேன் செஃப். சத்தியமா ரோஜாவை, உங்க உறவை எல்லாம் நான் யோசிக்கவேயில்ல. நமக்குள்ள இருக்க இந்த ஃப்ரெண்ட்ஷிப்பை மட்டும் தான் பார்த்தேன் நான்.” நீண்ட விளக்கம் கொடுத்தவன் முன்பு காஃபியை வைத்தாள் ரோஜா.
கணவனுக்கும் கொடுத்து விட்டு, தானும் ஒரு கோப்பையுடன் அவள் அமர, இளமாறன் திரும்பி அவள் முகத்தையே பார்த்தான்.
“எங்களுக்கு ஒரு வாரம் டைம் கொடுங்க ரகு. உங்க பிளான் என்னனு தெளிவா சொல்லுங்க. ரோஜா ஹெல்ப் பண்ணுவா. உங்க டீம் கூட சேர்ந்து அவ வொர்க் பண்ணித் தருவா, ஓகே?” இளமாறன் சொல்ல, ரகுவரன் முதலில் அதிர்ச்சியை காட்டி பின் பெரிதாக புன்னகைத்தான்.
“நீங்க பேசிட்டு இருங்க. எனக்கு கிட்சன்ல வேலையிருக்கு.” இளமாறன் எழுந்துக் கொள்ள, எட்டி அவன் கைப் பிடித்து, “தேங்க்ஸ் செஃப்” என்றான் ரகுவரன் மனதார.
“இட்ஸ் ஓகே ரகு. ஆல் த பெஸ்ட்” என்று அழுத்தமாய் கைக் குலுக்கி சொன்னான் இளமாறன். மனைவியை ஒரு முறை திரும்பிப் பார்த்து விட்டு, காஃபி கோப்பையுடன் சமையல் அறையை நோக்கி நடந்தான் அவன்.
“ஐ ஆம் ரியலி சாரி ரோஜா. உங்களுக்குள்ள குழப்பம் பண்ணனும் நான் நினைக்கல. சாரி” ரகுவரன் சொல்ல,
“எனக்கு உங்க நிலைமை புரியுது ரகு. அமிர்தா பவன்ல இருந்து வெளில வந்து புதுசா ஒரு ரெஸ்டாரண்ட் ஆரம்பிக்கறது அவ்ளோ ஈஸி இல்ல தான். இளா பேசினது உங்களை ஹர்ட் பண்ணியிருந்தா..” என்று அவள் கணவனுக்காக மன்னிப்பு கேட்கும் முன், “அச்சோ. தப்பு என் மேல தான் ரோஜா. நீ சாரி சொல்லாத” என்றான் ரகுவரன்.
இருவரும் அமைதியாக காஃபியை குடித்தனர்.
“நான் இப்போ இது பேசுறது தப்பு தான். ஆனா என்னால சொல்லாம இருக்க முடியல ரோஜா. பிளீஸ், தாத்தாவை தப்பா நினைக்காத. உன்னை பிசினஸ் மோட்டிவ்காக மட்டும் தாத்தா பெண் கேட்கல. அவருக்கு உன்னை ரொம்ப பிடிக்கும். உங்கப்பா மேல ரொம்ப மரியாதை அவருக்கு.”
“எனக்குத் தெரியும் ரகு. அவரோட காரணங்கள் நியாயமானதா இருக்கலாம். ஆனா, இனி அதைப் பத்தி நாம பேச வேண்டாமே. உங்க குடும்பத்து மேல எங்களுக்கு நிறைய மரியாதை இருக்கு. நீங்களும் சரியான நேரத்துக்கு வந்து எனக்காக உங்க தாத்தா கிட்ட பேசினீங்க. நானும் அதை மறக்க மாட்டேன். நாம இதையெல்லாம் கடந்து வந்தா தான் சேர்ந்து வேலை பார்க்கறது சாத்தியமாகும் ரகு”
“கண்டிப்பா கண்டிப்பா ரோஜா. இனிமேல் இதைப் பத்தி பேசல” என்று உறுதியாக சொன்னவன், தன் மடிக்கணினியை திறந்து, தொழில் குறித்த திட்டங்களை அவளுக்கு விவரிக்கத் தொடங்கினான்.
முதல் பத்து நிமிடங்கள் அவனது திட்டங்களில் கேள்வி கேட்ட ரோஜா, அதன் பின்னர் அதில் முழுமையாய் மூழ்கி விட்டாள்.
அவளுக்கு அருகில் வந்து அமர்ந்த இளமாறன், நகரத்தின் எந்த பகுதி, அங்கு வசிக்கும் மக்கள், அவர்கள் விரும்பும் உணவு, அவர்களின் வசதி என பல விஷயங்களை கேட்டறிந்து அவனது கருத்துகளை பகிர்ந்து கொண்டான்.
முழுதாக இரண்டு மணி நேரங்களையும், சிற்றுண்டி, பழச்சாறையும் விழுங்கி விட்டு, அவர்கள் நிமிர்ந்த போது ரகுவரனின் தொழில் திட்டம் பட்டை தீட்டப்பட்டிருந்தது.
அவன் முகத்தில் அப்படியொரு திருப்தி. ஒத்த அலைவரிசை மட்டுமல்ல, ஒரே தொழிலில் பல வருட அனுபவம் பெற்ற அவன் வயது இளமாறனும், ரோஜாவும், இதுவரை அவன் சந்தித்த அனைத்து தொழில் நிறுவனங்களை விடவும் உபயோகமான தகவல்களை தந்து அவனது தொழில் கனவை நனவாக்கும் நம்பிக்கையை அவனுக்கு அளித்திருந்தனர்.
“தேங்க்ஸ் அ லாட் செஃப். யூ ஆர் ஜீனியஸ்” என்றான் பாராட்டாக.
“வெற்றியை விட தோல்வி அதிக பாடம் கத்துக் கொடுக்கும் ரகு. என்னோட அனுபவங்கள் எல்லாமே தோல்வியில் இருந்து வந்தது” என்ற இளமாறனின் வார்த்தைகளில் ரகுவரனுக்கான அறிவுரையும் இருந்தது.
“நானும் அடிபட காத்துட்டு இருக்கேன் செஃப்.” அசராமல் பதில் சொன்ன ரகுவரன், நேரமாவதை உணர்ந்து அவர்களிடம் மீண்டும் ஒருமுறை நன்றி சொல்லி வெளியேறினான்.