“நீங்க கதை சொல்லி என்னை தூங்க வச்சுட்டு இப்ப அலார்ட் பன்றீங்க?…” என மீண்டும் வாயை விட அவளை இப்பொழுது நன்றாகவே முறைத்தான் விதுரன்.
“வாய் வேற எதுவும் இல்லை. என் வாய் தான் எனக்கு சத்ரு, டாப் டூ பாட்டம் இந்த சந்த்ரு. சைலன்டா இருக்கனும்னு நினைச்சாலும் என்னால முடியலை. கோவப்பட்டு அன்னைக்கு மாதிரி பல்லை கடிச்சு, உங்க பப்ளி கன்னம் குதிச்சு, அதுல நான் என் பார்வையை பதிச்சு, அதுக்கொரு பேர் நான் கண்டு புடிச்சு இதெல்லாம் தேவையா ஹேண்ட்சம்…”
ரோஜா அவனின் முறைப்பை மாற்ற உளற உளற கேட்டவனின் சிரிப்பு அந்த வீட்டில் பலமாக கேட்க அவனின் வெடிச்சிரிப்பில் வேகமாய் கீழே இறங்கி ஓடி வந்தாள் ஸ்ரீ.
“சொல்லாம சத்தமா சிரிக்காதீங்க ஸார், பயந்துட்டேன்…” என்றவளின் முக பாவனையில் இன்னும் அவன் சிரித்தான்.
பாவமாய் விதுரனின் சிரிப்பை பார்த்தபடி இருந்த ரோஜாவும், அவளுக்கெதிரே தனது தொடையில் தட்டியபடி அடக்க மாட்டாமல் சிரித்துக்கொண்டிருந்த விதுரனும் தான் கண்ணில் பட்டனர்.
“போச்சு, என்னத்தையோ பேசிட்டா. இவளை லூஸுன்னு நினைக்கமாட்டாரா? ஹையோ…” என்று தலையில் அடித்துக்கொண்ட ஸ்ரீ,
“ரோஜா…” என்ற படி வர அவளின் சத்தத்தில் திரும்பி பார்த்தவன் சிரிப்பை கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வந்து,
“வாங்க ஸ்ரீநிதி, பார்த்தாச்சா?…” என,
“மேல பார்த்துட்டேன் ஸார். கீழே இனிமே தான்…” என்றவள் ரோஜாவை பார்க்க,
“கோவமா இருக்கியா ஸ்ரீ. பாரு இப்பதான் காபியை குடிச்சு முடிச்சேன். செம்ம ஹாட்…” என்றவள் “உன்னை மாதிரியே ஹாட்” என ஸ்ரீயை உதட்டை மட்டும் அசைத்து சொல்லி தீ எரிவதை போல கையை வைத்து காண்பித்து போதாததிற்கு,
“ஆமா தானே ஸார்…” என விதுரனையும் துணைக்கு அழைக்க அதில் மீண்டும் சிரித்தவன் ஆமாம் என்பதை போல தலையை அசைத்தான். அவள் சொல்லியதை கண்டு கொண்டவன் சிரிப்பை ஸ்ரீக்கு காட்டாமல் இருக்க அரும்பாடுபட்டான்.
“குடிச்சுட்டல, வா…” என்றாள் ஸ்ரீ பல்லை கடித்துக்கொண்டு.
“கீழே ரெண்டு பெட்ரூம் இருக்கு, மாடியில் ஒரு ரூம். மத்தது புல்லா ஹால் தான். பின்னாடி கொஞ்சம் இடம் இருக்கு. கார்டனிங் பண்ணலாம்ன்னா டைம் இல்லை. அதை மெய்ன்டேய்ன் பண்ணனும். அதனால அப்படியே விட்டிருக்கோம். அதையும் பார்த்திருங்க…” என்றான் விதுரன்.
“ஓகே ஸார், கம்ப்ளீட் பண்ணிடலாம் எல்லா ரூம்லையும்…” என்று சொல்லியவள் ரோஜாவையும் இழுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்த சமையலறைக்குள் முதலில் நுழைந்தாள்.
சமைக்க தேவையான அத்தியாவசிய பொருட்கள் அங்கே இருந்தது. அங்கு என்ன மாற்றங்கள் செய்யலாம் என்று பார்த்து முடித்து வெளியே வந்தனர். (Ambien)
மதிய உணவு சமைத்து வைத்திருந்ததும் தெரிந்தது. யாரோ வந்து சமைத்திருக்க வேண்டும் என்ற யூகத்துடன் அடுத்ததை பார்த்தனர்.
அடுத்து பூஜை அறை, பக்கத்தில் த்ரெட்மில் இருந்தது. அதை பார்த்ததும் விதுரனுக்கு அன்று இரவு தான் செய்த கோமாளித்தனம் நினைவு வர சிரிப்புடன் திரும்பி ரோஜாவை பார்த்தான்.
“ப்ரீஷியஸ் கேர்ள்…” என அவன் இதழ்கள் அவனறியாமல் முணுமுணுத்தது.
இவன் எண்ணவோட்டத்தை அறியாமல் ரோஜா ஸ்ரீயுடன் வம்பு பேசிக்கொண்டே அவளின் பின்னே சுற்றிக்கொண்டு இருந்தாள்.
அடுத்து படுக்கை அறை. ஆனால் அங்கே இருந்தது ஒரே ஒரு மெத்தை, இரண்டு தலையணைகள் மட்டுமே. வேறு எதுவும் இல்லை.
இன்னொரு படுக்கையறையில் ஒரு டேபிள் ரோலிங் சேர் டேபிள் மேல் ஒரு லேப்டாப் இவை மட்டுமே இருக்க ஸ்ரீக்கு இவன் எப்படி இப்படி இருந்தான் என்று தான் தோன்றியது.
“செம்மல, அதுக்கும் ஒரு கட்ஸ் வேணும். ஒண்ணுமே இல்லாத வீட்டுல இருக்காரே கெத்து தான் நம்ம டிபி…”
“என்ன? அவருக்கு டிபி இருக்கா?…” என ஸ்ரீ அதிர்ச்சியாக,
“ஷாக்கை, குறை, ஷாக்கை குறை…” என்ற ரோஜா,
“டிபி மீன்ஸ் டெம்ப்ரவரி பாஸ். நல்லா யோசிச்ச போ…” என்ற ரோஜாவை பார்த்து விழி பிதுங்கியது ஸ்ரீநிதிக்கு.
“உனக்கு இது ஒண்ணுமில்லாத வீடு. இது கூட இல்லாம எத்தனையோ இருக்காங்க ரோஜா. நான் சொன்னது அந்த அர்த்தத்துல இல்லை…” என்ற ஸ்ரீயிடம் எதையோ சொல்ல வாயெடுக்க அவளை பேசவிடாமல் கையெடுத்து குடும்பிட ஒரு உதட்டு சுளிப்புடன் நகர்ந்தாள் ரோஜா.
ரோஜாவை சென்று அமர சொல்லவும் பயமாக இருந்தது. தான் போய் அமர சொல்லி இவளானால் விதுரனிடம் கதையளக்க தேவையா எனக்கு என்று தோன்ற அவளை இழுத்துக்கொண்டே வேலையில் அவளை திசை திருப்பினாள்.
அவன் வேறு தன்னிடம் எல்லாம் அளந்து அளந்து நிறுவையில் வார்த்தைகளை கோர்க்க இவளிடம் அத்தனை சிரிப்புடன் பேச இவள் வேறு ஹேண்ட்சம், குட் லுக்கிங் என்று சொல்லி அவனுக்கு சென்னையின் ஐக்கான் என குடைபிடிக்க விஷயம் விவகாரமாகிவிடக்கூடாதே என்று பயந்தாள்.
அனைத்தையும் பார்த்து முடித்து வந்தவர்களுக்கு ஓரளவு பிடிபட்டு விட்டது இருவருக்குமே.
“எல்லாம் பார்த்தாச்சா?…” என விதுரன் கேட்க,
“எஸ் ஸார், முடிஞ்சது…” என்ற ஸ்ரீக்கு உட்காருமாறு சோபாவை காட்ட,
“வாயை திறந்து உட்கார சொன்னா முத்து உதிர்ந்துரும்.” என்று எரிச்சலில் அவள் அமர ரோஜாவிற்கு தாகமெடுத்தது.
“ஸார் வீட்டுக்கு வந்தவங்களுக்கு தண்ணீர் குடுத்து வெல்கம் பண்ணனும்னு தெரியாதா?…” என துடுக்காய் கேட்க,
“ரோஜா…” என சத்தமாய் அதட்டிவிட்டாள் ஸ்ரீ. அவளின் அதட்டல் இவனுக்கு கோபத்தை தர,
“இப்ப எதுக்கு டென்ஷன் ஆகறீங்க ஸ்ரீநிதி? அடிக்கிற வெயிலுக்கு தாகமா இருக்கும் தானே? ரோஜா சொன்னதுல, தண்ணீர் கேட்கறதுல என்ன தப்பு?…” என்றவனின் குரலில் அப்பட்டமான கண்டனம் தெரிய ஸ்ரீக்கு என்னவோ போல் ஆனது.
ரோஜாவை பார்க்க அவள் தன்னை தவறாக நினைத்துக்கொண்டாளோ என எண்ண,
“டேக்ஸ், உனக்கு எவ்வளோ ஸ்வெர்ட் ஆகுது பாரு. அதான் நீ கேட்க மாட்ட. நான் கேட்டேன். உனக்காக தான்…” என்று இலகுவாய் சொல்லவும் மனதிற்குள் உறுத்தலாக இருந்தது.
“ஸாரி ரோஜா…” என்று வருத்தத்துடன் ஸ்ரீ கேட்ட விதம் ரோஜாவுக்கு கவலையாய் போக,
“ஹேய் லூஸு, உன்னை மாதிரி ஸ்பீட் பிரேக்கர் இருந்தா தான் நான் ஒழுங்கா இருப்பேன். இதுக்கு போயா பீல் பண்ணுவ? சியரப் கேர்ள்…” என்று அவளை தோளோடு அணைத்து தேற்ற விதுரன் தண்ணீருடன் வந்துவிட்டான்.
“குடிங்க ரெண்டு பேரும்…” என்றவனை நிமிர்ந்து பார்க்காமல் ஸ்ரீ எடுத்துக்கொள்ள ரோஜா குடிக்காமல் இருக்க குடி என்பதை போல கண்ணை காட்டினான் விதுரன்.
“வந்த வேலையை பார்ப்போம் ஸார். சும்மா தண்ணி காபின்னு…” என அவனை போலவே அவள் சொல்லி காண்பிக்க ஸ்ரீ அவளின் கையை தட்டினாள்.
ஸ்ரீ அறியாமல் ரோஜாவின் கண்களை நோண்டிவிடுவதாக விதுரன் சைகை காண்பிக்க அதனை ரோஜா சிரிப்புடன் இரு கண்களையும் சிமிட்ட விதுரனின் கோபம் போய் புன்னகை வந்தது.
“தென் என்ன ப்ளான்?…” என விதுரன் பொதுவாக கேட்க,
“பெய்ட்டிங் எல்லாம் ரீசன்ட்டா தான் பண்ணியிருக்கீங்க போல ஸார். ரொம்ப வேலை இழுக்காது. சீக்கிரமே முடிஞ்சிடும்…” என ஸ்ரீ சொல்ல,
“என் டெக்ஸ்டாப் இருக்கு. வேணும்னா யூ பண்ணிக்கோங்க….”
“இல்லை எங்கட்ட லேப்ட்டாப் இருக்கு. அதுவுமில்லாம இதுல பண்ணினா எங்களுக்கு சரி பார்க்கவும் ஈசியா இருக்கும். இப்ப வேற எந்த வேலையும் இல்லைனா நாங்க கிளம்பறோம் ஸார்…” என சொல்ல,
“ஓகே…” என்று எழுந்து கொண்டான் விதுரன். இருவரும் எழுந்து கொள்ள வாசல் வரை அவர்களுடன் சென்றவனிடம் திரும்பிய ரோஜா,
“அட்வான்ஸ் விஷஸ் ஸார்…” என சொல்லி,
“ஸ்ரீ ஸார்க்கு விஷ் பண்ணு. அவர்க்கு மேரேஜ் பிக்ஸ் ஆகியிருக்கு. அதுக்கு தான் வீட்டை ரெடி பன்றாங்க…” என்று பகிரங்கமாய் வாசலில் வைத்து சொல்ல வேறு யாரேனும் இதை கேட்டுவிட்டார்களோ என்று சுற்றிலும் பார்த்தவன்,
“ரோஜா…” என்றான் அழுத்தமாய்.
“காம்டவுன் காம்டவுன்…” என அவள் சொல்ல தலையசைத்து இதழ் பிரியாமல் சிரித்தவன் ஸ்ரீயை பார்க்க அவள் முகத்தில் அப்படி ஒரு மகிழ்ச்சி.
“கங்க்ராட்ஸ் ஸார்…” என சொல்ல அவளின் அதிகப்படியான மகிழ்ச்சியில் புருவம் சுருக்கியவன்,
“தேங்க் யூ கேர்ள்ஸ்…” என்றான் அமர்த்தலான புன்னகையுடன்.
“ஓகே ஸார், பை பை…” என்று சொல்லி தனது ஸ்கூட்டியை பறக்கவிட,
“றெக்கை ஒண்ணுதான் இல்லை உனக்கு லிட்டில் டெவில்…” என சொல்லியபடி வீட்டிற்குள் சென்றான்.
“ஸ்ரீ, ஸ்ரீ. இங்க பாரு. ப்ளாஷ்பேக் முடிஞ்சது. கொசுவத்தி காலி. கீழ வா…” என்று ஸ்ரீயை அழைத்த ரோஜா அவளின் திகைத்த பார்வையில் கையில் கிள்ளி வைக்க ஆவென்ற சத்தத்துடன் கையை தேய்த்தவள்,
“நானும் அந்த வீட்ல தானடி இருந்தேன். இத்தனை விஷயம் எப்படி பேசினீங்க?…” என்று முறைக்க,
“இன்னொருக்க எல்லாம் விஷுவல் காமிக்க முடியாது. சொல்லும் போதே ஒழுங்கா கவனிச்சுருக்கனும்…” என்று சொல்ல,
“சரி, சொல்லு…” என்றால் ஸ்ரீ.
“அவர் சொல்லும் போது எனக்கு அப்ப கொஞ்சம் கஷ்டமா தான் இருந்தது. ஆனாலும் அப்ப ஒன்னும் தெரியலை. ஆனா வீட்டுக்கு போனதுல இருந்து எங்க சுத்தினாலும் இதுவே மைண்டுக்குள்ள ஓடிட்டே இருந்துச்சு. இருந்தாலும் க்ரஷ்ன்னு நினைச்சு விட்டுட்டேன்…”
“எனக்கே நேத்து அவர் சொன்ன பின்னால தான் புரிஞ்சது எனக்கு அங்கிளை எவ்வளோ புடிக்குதுன்னு. ஆனா பாரு எங்கிருந்தாலும் வாழ்கன்னு பாடற சுட்சுவேஷனுக்கு ஆளாகிட்டேன்…”
“ரோஜா பீ சீரியஸ்…” என்றாள் உட்சகட்ட கடுப்பில்.
அவளின் கோபத்தில் தன் விளையாட்டுத்தனத்தை கை விட்டவளாக முதல் நாள் கனவையும், இன்று கீழே நடந்த நிகழ்வையும் சொல்ல ஸ்ரீக்கு நெஞ்சு வலி வராத குறை தான்.
“நீ லவ் பன்றியா ரோஜா?…” என கேட்க,
“பண்ணேன் தான். ஆனா இந்த டிபி என்னை லிட்டில் டெவில்ன்னு பெட் நேம் வச்சு கூப்பிட்டுட்டார். பேய் எங்க லவ் பண்ணும்?…” என கேட்க தலையை பிடித்துக்கொண்டாள் ஸ்ரீ.
“எனக்கு என்ன பண்ணன்னு புரியல ரோஜா. ஆனா நீ அவரை விரும்ப ஆரம்பிச்சுட்டன்னு மட்டும் தெரியுது. ஆனா இது சரி வராதுடா…” என்றாள் அக்கறையுடன்.
பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக அமர்ந்திருந்த ரோஜாவை அவளின் அலைபேசியின் குறுஞ்செய்தி திசை திருப்ப அதை எடுத்து பார்த்தாள்.
“விஸ்கிட்ட மெசேஜ். இவ்வளோ நேரம் தூங்காம என்ன பன்றா?…” என தகவலை ஓபன் செய்து பார்க்க அதில் ஒருவனின் புகைப்படத்தையும், விவரங்களையும் தாங்கி வந்திருந்தது.
கூடவே திருமணம் முடிவு செய்துவிட்ட தேதியுடன். அதனை ஸ்ரீயிடம் காண்பித்த ரோஜாவின் முகத்தில் வலி மிகுந்த புன்னகை.
“எவ்ரித்திங் ஓவர்…” என ரோஜா சொல்ல,
“இப்பத்தான் உனக்கு லைஃபே ஸ்டார் ஆகுது ரோஜா. இந்த லவ் உனக்கு வேண்டாம்…” என அழுத்தம் திருத்தமாய் ஸ்ரீ அவளுக்கு சொல்லிக்கொண்டிருக்க விதுரனோ சக்தியிடம்,
“லவ்வா? அதுவும் நானா? வாட் எ ஜோக்?…” என்று சொல்லி சிரித்துக்கொண்டிருந்தான்.