‘ம்ம்ம்ம், லெக்ஸி…இண்டிரெஸ்டிங். நம்மள இது மாதிரி யாரும் கூப்பிட்டதே இல்லையே. ஆனா நல்லா கிக்கா தான் இருக்கு. இது எப்போ இருந்துன்னு தான் தெரியல.
டேட் வேறயாமே. அன்னிக்கு நான் சொன்னப்போ மேடம் தெரிச்சு ஓடினாங்க’ என நினைத்தவன், அவள் கொடுத்த குறிப்பை அப்படியே பற்றிக் கொண்டு, அவள் கைகளை வசதியாக தன்னருகில் இழுத்துக் கொண்டவன்,
“ஆல் டன் டார்லிங். நீ கேட்ட மாதிரியே இன்னொரு வாட்டி ஸ்காட்லேண்ட் போலாம். அதை சொல்றதுக்கு தான் உனக்காக ஸ்டேஷன்ல வெயிட் பண்ணிட்டு இருந்தேன். நீதான் என்னை கவனிக்காம அவசரமா டிரெயின்ல ஏறிட்ட. உன் கிட்ட பேச தான் இந்த கேரேஜ்ல ஏறினேன்” என ஒத்து வாசித்தான்.
அதோடு நிறுத்தாமல், முத்தமிடுவது போல் உதடுகளை குவித்து, அவளை நோக்கி குனிய, வினய் கண்களில் படாதவாறு மிருதுளா நறுக்கென்று அலெக்ஸின் கையில் கிள்ளி வைத்தாள். அதில் சிரித்தவன், ‘சும்மா விளையாட்டுக்கு’ என்பது போல் வாயசைத்து, கண் சிமிட்டினான்.
‘என்னது டார்லிங்கா. பாவிப்பய முத்தம் கொடுக்கிற மாதிரி எல்லாம் வேற சீன் கிரியேட் பண்றானே. அடேய் அப்ரண்டிஸ், ஒரு ரூவாக்கு நடிக்க சொன்னா ஓராயிரம் ரூவாக்கு நடிக்கிறயே.
ஓவர் ஆக்டிங் வேலைக்கு ஆகாது ராசா. இப்படியெல்லாம் பண்ணா அத்தான் ஈசியா கண்டுபிடிச்சிடுவாங்க’ என மானசீகமாக தலையில் அடித்துக் கொண்டவள், அவனிடம் எதுவும் கூற முடியாமல் சிரிப்பது போல் உதடுகளை வளைத்து வைத்தாள்.
அவள் கண்களோ ‘கொன்னுடுவேன் உன்னை’ என்பது போல் அவனை மிரட்டியது. அதைப் பார்த்து தோள்களைக் குலுக்கியவன், அவளிடம் நெருக்கமாக ஏதோ பேசுவது போல் பாசாங்கு செய்தான்.
இவர்கள் இருவரும் நடத்திய காதல் நாடகத்தை காணச் சகியாத வினய், அடுத்து வந்த நிறுத்தத்தில் இறங்கி சென்று விட்டான். போவதற்கு முன்,
“உன்கிட்ட இப்படி ஒரு விஷயத்தை எதிர்பார்க்கல மிரு. என்னைய வெறுப்பேத்தனும் நினைச்சு உன் லைஃப் இன்னும் காம்ப்ளிக்கேட் பண்ணிக்காத. அவ்ளோ தான் சொல்வேன்” என்று ஒரு கூடை இலவச ஆலோசனைகளை வழங்கி விட்டு சென்றான்.
அவன் கிளம்பியதும், அது வரை தைரியமாய் அவனுக்கு பதிலடி கொடுத்த மிருதுளா சோர்ந்து போய் இருக்கையில் அமர்ந்து விட்டாள். அலெக்ஸும் அவளருகில் வந்து அமர, கண்கள் கலங்கி இருந்தது.
“ஹேய், எதுக்கு இப்போ அழுகை?” என்று அவன் ஆதுரமாகக் கேட்க, அவளுக்கு இன்னுமே அழுகை வந்தது.
ஆதரவாக, அவள் தோளில் கை போட்டு தன்னோடு சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டவன்,
“மிரு, ப்ளீஸ். அழாதே” என அவள் கைகளைப் பற்றிக் கொண்டான்.
சற்று நேரம் மெய் மறந்து அவன் தோள் சாய்ந்து இருந்தவள், அலெக்ஸ் தன்னை கடந்த வாரம் முழுவதும் தொடர்பு கொள்ளாமல் இருந்தது நினைவு வர, சட்டென்று நிமிர்ந்து அவனை விட்டு விலகி அமர்ந்தாள்.
கைகளையும் பிரித்துக் கொண்டு விட, அலெக்ஸோ, ‘அதானே பார்த்தேன். என்னடா எட்டாம் உலக அதிசயமா ஏதோ காதல் காத்து நம்ம பக்கம் வீசுதேன்னு ஒரு நிமிசம் சந்தோஷப்பட்டுட்டேன்’ என நொந்து கொண்டான்.
“என்னாச்சு? ஹூ இஸ் ஹீ?” என பேச்சை ஆரம்பித்தான்.
“அது தான் சொன்னேனே. கசின் அண்ட் எக்ஸ் ஹஸ்பண்ட்னு” என்று எரிந்து விழுந்தாள்.
சட்டென்று அவள் முகம் மாறியதில், துணுக்குற்றவன், முயன்று அதை புறம் தள்ளி,
“அது தான் எப்படி? ஹௌ கேன் யூ மேரி யுவர் கசின்?” என தன் மிகப் பெரிய சந்தேகத்தை தெளிவு படுத்த கேட்டான்.
‘இது என்ன கேள்வி’ என்பது போல் பார்த்தவள், “எங்களதுல இது பழக்கம் தான். எங்களுக்கு ரெண்டு விதமா கசின்ஸ் இருப்பாங்க. பிரதர்/சிஸ்டர் முறைல இல்லாட்டி பொட்டன்ஷியல் மேரேஜ் பார்ட்னர்ஸ்.” என்று முறைப்பையன்/முறைப்பெண் பற்றி ஒரு நீண்ட விளக்கம் கொடுத்தாள்.
அவள் அளித்த உறவு முறை விளக்கங்களில், அலெக்ஸுக்கு தான் தலை சுற்றிப் போயிற்று. கடைசியாய், ஒருவாறு வினய் அத்தான் என்றால் மிருவின் அத்தை பெற்ற பொத்தான் என்று புரிந்து கொண்டான்.
“சரி, அது தான் டைவோர்ஸ் ஆயிடுச்சே. இன்னும் ஏன் உன்னைய தொல்லை பண்றான். அவன் வேலைய பார்த்துட்டு போக வேண்டியது தானே” என அலெக்ஸ் புரியாமல் கேட்க,
“என் மேல பரிதாபப்படறாங்க. ஒருத்தி வாழ்க்கைய நாசம் பண்ணிட்டு இன்னொருத்தி கூட குடும்பம் நடத்துறப்போ மனசாட்சி குத்தும்ல. அது தான், என்னைய பேக் பண்ணி அனுப்ப பார்க்குறாங்க. வேற என்ன?
நான் இங்க இருக்கிற வரைக்கும் ஒரு உறுத்தல் இருந்துட்டே இருக்கும். நான் கிளம்பிட்டேன்னா நிம்மதியா அவங்க வாழ்க்கைய பார்ப்பாங்க. சோ இதுலயும் சுயநலம் தான் இருக்கு” என விரக்தியாக பதில் அளித்தாள்.
“ரைட், அதுக்கு ஏன் நீ அழற? இது முடிஞ்சு போன விஷயம். இவன் பேசினது எதுவும் எனக்கு கேட்கல. ஆனா உன்னோட ரியாக்ஷன் வச்சு பார்த்தா, கண்டிப்பா ஏதோ தப்பா தான் சொல்லிருக்கான்.
தென் வொய் பாதர்? நீ ஏன் அவனுக்கு இவ்ளோ முக்கியத்துவம் கொடுத்து அவனோடு பேச்சு உன்னைய ஹர்ட் பண்ண விடுற?” என்று அலெக்ஸ் கேட்க, மிருதுளாவிடம் அதற்கு பதிலில்லை.
“டூ யூ ஸ்டில் லவ் ஹிம் மிரு?” என மென்மையாக கேட்டான்.
அதில் அதிர்ந்து அவனை திரும்பி பார்த்தவள்,
“ஐ நெவர் லவ்ட் ஹிம். எனி ஒன் ஃபார் தேட் மேட்டர்” என்று சீறினாள்.
“அப்புறம் என்ன?”
“விவரம் தெரிஞ்ச நாள்ல இருந்து அத்தானை எனக்கு தெரியும். கசின் அப்டின்றதால ஒரு இயல்பான பாசம், அக்கறை எல்லாம் இருந்துச்சு. எல்லாத்துக்கும் மேல நிறைய நம்பிக்கையும், மரியாதையும் இருந்துச்சு.
கடைசி நிமிஷம் வரைக்கும் ஒரு சின்ன சந்தேகம் கூட இல்லை அவங்க மேல.
ஆனால் அது எல்லாத்தையும் உடைச்சிட்டாங்க. ஹி ப்ரோக் மை டிரஸ்ட். எனக்கு அது தான் பிரச்சனை. இப்ப என்னால யாரையும் நம்ப முடியல” என்றவள் இருக்கையின் பின்பக்கம் தலையை சாய்த்து கண்ணை மூடினாள்.
அவளது மன நிலையை மாற்ற நினைத்தவன்,
“ஹூ இஸ் லெக்சி மிரு?” என குறும்பாக கேட்க, படக்கென கண்ணைத் திறந்து பார்த்தாள்.
‘ஐயோ, போச்சு. இப்ப எல்லாத்தையும் துருவ போறான்’ என நினைத்தவள், இதற்கு எப்படி பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் திரு திருவென விழித்தாள்.
அவளை சில நொடிகள் தவிக்க விட்டவன்,
“பட் ஐ லைக் இட். ஒரு வாரத்துல நல்ல இம்ப்ரூவ்மெண்ட்” என்று பாராட்டுப் பத்திரம் வேறு வாசித்தான்.
ஒரு வாரம் என்றதும், அவனை தீயாய் முறைக்க, அலெக்ஸுக்கு இன்னுமே சுவாரசியம் கூடியது.
‘என்னை நீ தொடர்பு கொள்வாய் என எதிர்பார்த்தேன்’ என்றா சொல்ல முடியும். அவளைப் பொறுத்த வரையில் ‘அவ்ளோ பேசினானே. என்ன பண்றான்னு தான் பார்க்கலாம்’ என்பது போன்ற ஒரு சின்ன குறுகுறுப்பு. ‘தன்னை மதித்து ஒருவர் தேடினால் எப்படி இருக்கும்’ என்ற எதிர்பார்ப்பு.
இந்த ஒரு வாரத்தில் இதற்கு மேல் அவளுக்கு ஒன்றும் தோன்றவில்லை. ஆனால் வினய் இதை ஒரு விஷயமாக பேசி இருக்க, ‘அப்படி இருந்தால் தான் என்ன?’ என்று ஒரு வீம்பும், பிடிவாதமும் கூட வந்து விட்டது.
அதற்காக இது எதையும் அலெக்ஸிடம் ஒத்துக் கொள்வாளா என்றால், இல்லை தான். ஒரு பக்கம் தயக்கம். பிரச்சனையில் மாட்டும் போதெல்லாம் அவன் வந்து உதவி இருக்க அதை தவறான முறையில் எடுத்துக் கொள்வது போல் ஆகி விடக் கூடாதே.
மறுபக்கம் ஈகோ. ஒரு வாரமாக அவன் தொடர்பு கொள்ளாமல் இருக்கும் போது தானாக எதையும் ஆரம்பிப்பது சற்று தலையிறக்கமான விஷயம் என்பது போல் வேறு யோசித்தாள்.
அவள் பாட்டுக்கு யோசனையில் உழன்று கொண்டிருக்க, தொண்டையை கனைத்து சரி செய்தவன்,
“என்னை மிஸ் பண்ணியா மிரு?” என்க,
“அப்படி எல்லாம் எதுவும் இல்லையே” பட்டாசாய் பொரிந்து வந்தது வார்த்தைகள்.
“ரைட், அப்போ என் மேல கோவமா இருக்கியா?”
“நீங்க யாரு எனக்கு. நான் எதுக்கு உங்க மேல கோவப்பட போறேன்?
“ம்ம்ம்ம், அதுவும் கரெக்ட் தான். பட் நான் உன்னைய ரொம்ப மிஸ் பண்ணேன். வேணும்னே தான் காண்டாக்ட் பண்ணல” என்று நிறுத்த,
‘அடப்பாவி’ என்பது போல் பார்த்தாள்.
“ரெண்டு ரீசன் மிரு. ஒன்னு உனக்கும் டைம் குடுக்கனும், நானும் டைம் எடுத்துக்கனும்னு நினைச்சேன். இஸ் தேர் அ ஸ்பெஷல் ஃபீலிங்? இஸ் இட் மியூச்சுவல்? இஸ் இட் ஸ்டாராங் இனஃப்? இப்படியெல்லாம் கேள்வி கேட்டுப் பார்த்தேன் மிரு. ஒரு செல்ஃப் அனாலிஸிஸ் பண்ண தான் இந்த டைம்.
இரண்டாவது எனக்கு வேலையும் அதிகமா இருந்துச்சு. ஒரு பெர்சனல் பிராஜக்ட் முடிக்க வேண்டி இருந்துச்சு. நான் கமர்ஷியல் வொர்க் பண்ணாலும், இது தான் மன நிம்மதி தர்ற விஷயம். இந்த முறை நான் நினைச்சத விடவே டைம் எடுத்துருச்சு. பர்பஸ் ஃபுல்லா அதுல ஃபோகஸ் பண்ணனும்னு கூட தான் காண்டாக்ட் பண்ணல.
பட் யூ வேர் இன் மை தாட்ஸ், எவிரி சிங்கிள் டே. ஐ பெயில்ட் த டெஸ்ட். ஒரு நாளாச்சும் உன்னை பத்தி யோசிக்காம இருந்தா, ஐ வுட் ஹேவ் டேகன் அ ஸ்டெப் பேக். ஆனா நான் என்ன வேலை பண்ணாலும், பேக் கிரவுண்ட்ல ஐ வாஸ் திங்கிங் அபௌட் யூ”
இவ்வளவு நேரம் தன்னை குறும்பாக சீண்டிய அலெக்ஸ் இல்லை இது என மிருதுளாவுக்கு உடனேயே புரிந்து விட்டது. அவன் உடல் மொழியும், அவன் கண்களும் அவன் தீவிரத்தையும், உண்மையையும் பறை சாற்றின.
அவன் இவ்வளவு வெளிப்படையாக உணர்வுகளைப் பகிரும் போது, தான் ஈகோ பார்த்து தொங்குவது சிறு பிள்ளைத்தனமாக பட்டது மிருதுளாவுக்கு.
“என்ன பதிலே காணோம் மிரு?”
“நீ…நீங்க என்கிட்ட எதுவும் கேட்கலையே. உங்க பக்கத்தை சொல்றீங்க. அதுல நான் சொல்ல என்ன இருக்கு” என்று அவள் சொல்லவும், அவள் மாற வேண்டிய ஸ்டிராட்போர்ட் நிறுத்தமும் வந்து விட்டது.
அவளுடனே அவனும் இறங்கி, அடுத்து என்ன என்பது போல் பார்த்தான்.
அவன் பார்வையை உணர்ந்தவள்,
“நான் நேஷனல் ரெயில் லைன் மாறனும்.” என தயங்கியவாறு உரைத்தாள்.
“ம்ம்ம், சேல் வீ டாக் ஃபார் டென் மினிட்ஸ்?” என கேட்க, மணி பார்த்து, அடுத்த ரயிலுக்கான நேரம் பார்த்து சரி என்றாள்.
அதுக்கான ஸ்பேஸ் அண்ட் டைம் தான் நான் கொடுக்க நினைச்சேன். நம்ம முன்னாடி பேசினப்போ கூட, நீ ஒரு கர்ட்டசிக்காக தான் பேசின அப்படின்னு கூட தோனுச்சு.
அது தான் உண்மைனா நான் உன்னை தொந்திரவு பண்றது நல்லா இருக்காதுல்ல. ஆனால் வினய் முன்னாடி நீ நடந்துகிட்டது பார்த்தா, என்கிட்ட ஒரு கம்போர்ட் சோன் உனக்கு இருக்கு அப்டின்ற மாதிரி தான் எனக்கு தோனுது.
ஆனா எதுவா இருந்தாலும், நீ வெளிப்படையா என்கிட்ட சொல்லலாம். ஏன் நான் சொன்ன கேள்விகளுக்கு என்னோட பதில் என்னவா இருந்துச்சுன்னு கூட கேட்கலாம்.
ஸேல் வீ கீப் இன் டச்? ஹௌ ஆஃபன்? எல்லாமே நீ தேர்ந்தெடுக்குறது தான்.
என்ன சொல்ற? ரெடி டு செட் டேட்டிங் ரூல்ஸ் வித் மீ?” என எதிர்பார்ப்புடன் கேட்டான்.
இன்னும் மிருதுளாவின் தயக்கம் போகவில்லை போலும்.
“இப்ப இவ்ளோ பேசிறீங்க. இன்னிக்கு நாம டிரெயின்ல பார்த்தது ஏதேச்சையா நடந்தது தானே. இல்லாட்டி என் கிட்ட பேசிருக்க மாட்டீங்கல்ல” என சடைத்துக் கொண்டு கேட்டாள்.
அதிலேயே அவள் எதிர்பார்ப்பு புரிந்து விட, விரிந்த புன்னகையுடன்,
“அப்படின்னு உனக்கு யார் சொன்னா?” என கேட்க, பதிலில்லை மிருதுளாவிடம்.
“இன்னியோட நான் சொன்ன பிராஜக்ட் முடிஞ்சுது. இன்னிக்கோ இல்லை நாளைக்கோ நானே உன்னை கூப்பிட்டுருப்பேன். நான் பீட்டரோட டீடெயில்ஸ் வச்சிருக்கேன். ரெண்டு நாள் பேச முடியாட்டி, உங்க மீட் அப் எதுலயாச்சும் க்ராஷ்-இன் பண்ணிருப்பேன்”
“ஹ்ம்ம்ம், என்னவோ அடிச்சு விடுறீங்க?”
“என்னைய பார்த்தா, ஏதோ போற போக்குல வாய்க்கு வர்றதை அடிச்சு விடுற மாதிரியா தெரியுது உனக்கு?” என போலியாக அவளை முறைத்தான்.
அதில் இலகுவாகி சிரித்தவள்,
“கண்டிப்பா இல்லை. தெரியாம சொல்லிட்டேன். உங்கள பார்த்தா, பக்கம் பக்கமா நோட்ஸ் எழுதி பிலாசபி பேசுற ஸ்ட்ரிக்ட் டீச்சர் மாதிரி இருக்கு” என அவனை சீண்டினாள்.
“கரெக்ட். ஒத்துக்க வேண்டிய விஷயம் தான் போல” என நிறுத்தியவன்,
“ஹேய் லிசன், என் பிரெண்ட் ராபர்ட் வீடு இங்க பக்கத்தில தான் இருக்கு. ஐ ஆம் மீட்டிங் ஹிம் டுனைட் ஃபார் டின்னர். உனக்கு ஜெனி எப்படியோ, அது மாதிரி தான் ராபி எனக்கு.
என் வொர்க் பார்ட்னர் அண்ட் ஹி இஸ் மேனஜிங் ஆல் மை பெர்சனல் பிராஜக்ட்ஸ். இன் ஃபேக்ட் மோர் லைக் எ பிரதர்.
நீ அவனை மீட் பண்ண என் கூட வந்தீன்னா ஐ’ல் பீ ஹேப்பி” என வேண்டுகோள் விடுத்தான்.
அதில் சற்று மிரண்டவள், அவனை காயப்படுத்தாதவாறு,
“சாரி அலெக்ஸ், இன்னிக்கு ஏற்கனவே லேட் ஆகிடுச்சு. இன்னொரு நாள் வரேன். டிரெயின் வந்திடும். நான் கிளம்பட்டுமா?” என்க,
அது ஏமாற்றமாக இருந்தாலும்,
“ஹௌ அபவுட் லஞ்ச் டுமாரோ? உன் ஆபிஸ் பக்கத்துல ஏதாச்சும் ரெஸ்டாரண்ட் போகலாமா. உனக்கு என்ன ஃபுட் பிடிக்கும்?” என அடுத்த திட்டத்துக்கு தாவினான்.
“இல்லை லஞ்ச் டைம் செட் ஆகாது. டின்னரே ஓகே தான். ஆபிஸ் முடிஞ்சப்புறம் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸா இருக்கும்”
“ஓகே டன். நான் வென்யூ டெக்ஸ்ட் பண்றேன்”
சம்மதமாக தலை ஆட்டியவள், கிளம்ப எத்தனிக்க, அவள் அருகில் வந்து ஒரு நொடி தயங்கியவன்,
“மே ஐ?” என்றான்.
‘இந்த மே ஐ எதுக்குன்னு புரியலையே’ என்று விழித்தவளை நெருங்கி லேசாக அணைத்து விடுவித்தான். அவள் பொம்மை போல் நிற்க, அலெக்ஸுக்கு சிரிப்பு.
“சி யூ டுமாரோ” என்று அவன் போக வேண்டிய பக்கம் திரும்பியவன், சிறிது தூரம் சென்றவன், திரும்பி வந்தான்.
“மிரு” என்று பக்கத்தில் வந்து அழைக்க, அவள் ஏற வேண்டிய ரயிலை எதிர்பார்த்து, தண்டவாளத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த மிருதுளா துள்ளிக் குதித்து திரும்பினாள்.
“ஹேய், கேர்ஃபுல், தண்டவாளத்தில விழுந்துடாதே” என அவளை பின்னாக இழுத்து நிறுத்தினான்.
“சொல்ல மறந்துட்டேன். ஐ ஆம் நாட் அ கிரேட் ஃபேன் ஆஃப் சாட்டிங் ஓவர் ஃபோன்.
ஆனா உனக்கு எப்போ தோனினாலும், பேசலாம் ஓகே?”
‘ம்க்கும். சார் பெரிய ஆஃபிசர். நம்மளே தான் கூப்பிடனும். நேர்ல பார்த்தா மட்டும் பக்கம் பக்கமா கருத்து சொல்வாரு. போய்யா, போ’ என மனதில் நினைத்தவள், சரி என்பது போல் தலை அசைத்தாள்.
அவளது பாவனைக்கும், பவ்யமான தலையாட்டலுக்கும் சம்பந்தம் இல்லாமல் இருக்க, நெற்றி சுருக்கி யோசனையுடனே விடை பெற்றான் அலெக்ஸ்.
அதன் பின் வீடு வந்தவள், அலைபேசியைப் பார்க்க குறுஞ்செய்தி வந்திருந்தது.
அலெக்ஸிடம் இருந்து தான் போல என நினைத்தவள், ‘அதற்குள்ளாகவா திருந்தி விட்டான்’ என்ற ஆச்சரியத்துடன் எடுத்தாள்.
அனுப்பியதோ மகேந்திரன். மறு நாள் காலை முதல் வேலையாக அவனை அழைக்குமாறு செய்தி அனுப்பி இருந்தான். முக்கியமாக ஏதோ பேச வேண்டும் என்பது போல் குறுப்பிட்டிருந்தான்.
‘அப்படி என்ன முக்கியமான விஷயம்’ என மண்டையை உடைத்து யோசித்து பின் உறங்கியவளுக்கு, அது அலெக்ஸை குறித்து என்று கிஞ்சித்தும் தோன்றவில்லை.