திருமணத்திற்கு தயாராகும்படி மிருதுளா கூறி விடவும், அலெக்ஸுக்கு முகம் கொள்ளா பூரிப்பு. முதலில் சம்மதம் வாங்கி விடலாம் என்ற நம்பிக்கை இருந்தாலும், கலைவாணியிடம் பேசிய பின்பு அது சற்று ஆட்டம் கண்டுவிட்டதென்னவோ உண்மை தான்.
ஆண்டுக்கணக்கில் காத்திருக்க நேரிடும் போலும் என மனதளவில் தன்னை தயார்படுத்தும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டவனுக்கு, சட்டென்று சம்மதம் கிடைத்தது இன்ப அதிர்ச்சியே.
“ஹேய் ஸாஃப்டி, எப்படி இவ்வளவு சீக்கிரம் ஓகே சொன்னாங்க?” என ஆச்சரியமாகக் கேட்டான்.
“நீங்க தான் பேசியே பாதி கரெக்ட் பண்ணீட்டீங்களே. அப்புறம் வருணையும், நந்தனையும் தவிர வீட்ல இருந்த எல்லாரும் அம்மாவை கார்னர் பண்ணிட்டோம். கடைசில வேற வழி இல்லாம அரை மனசா ஒத்துக்கிட்டாங்க”
“ம்ம்ம்ம், அப்பவும் அரை மனசா தான் ஒத்துக்கிட்டாங்களா” என்றவனுக்கு சற்று சுணக்கம் தான்.
“பின்ன, இதுவே பெரிய விஷயம் தான் லெக்ஸி. ஒத்துக்கவே மாட்டாங்க, என்ன பண்றதுன்னு தான் பயந்துட்டு இருந்தேன். எல்லாரும் பேசியே கரைச்சதில, இவ்வளவு தூரம் வந்துருக்கு. அவங்க மனசு மாறுறதுக்குள்ள, நம்ம கல்யாணத்தை முடிச்சிடனும்” என்றவள்,
“இருங்க, அண்ணா பேசனும்னு சொல்றாங்க” என்று அலைபேசியை மகேந்திரனிடம் கொடுத்து விட்டாள்.
அதற்குப் பின் எல்லாம் மின்னல் வேகத்தில் நடந்தது எனலாம். மகேந்திரனுடன் சேர்ந்து, அலெக்ஸும், ராபர்ட்டும் வேலைகளைப் பார்க்கத் துவங்கினர்.
பதிவுத் திருமணத்திற்கு குறைந்தது, இருபத்தி ஒன்பது நாட்கள் முன்னர் அறிவிப்பு செய்ய வேண்டும் என்று இங்கிலாந்தில் விதி இருக்க, மகேந்திரன் நினைத்தது போல் இலகுவாக எதையும் செய்ய முடியவில்லை.
அலெக்ஸும் மிருதுளாவின் வீட்டினர் அனைவரும் வர வேண்டும் என்று விட, ஒரு மாதத்தில் திருமணம் என்று முடிவெடுத்து, அவர்களையும் இங்கிலாந்து அழைத்து வருவதற்கான ஏற்பாடுகளையும் மற்றொரு பக்கம் ஆரம்பித்து விட்டனர்.
அலெக்ஸுக்கு கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாததால், மத சடங்குகளின் படி திருமணம் செய்ய பெரிதாக விருப்பம் இல்லாமல் இருக்க, ஜான்சனும், நரேந்திரனும் சீர்திருத்த திருமணம் போல் தமிழில் நடத்தி, பதிவாளர் முன்னிலையில் திருமணம் நடத்தலாம் என தங்களது ஆலோசனையை முன் வைத்தனர். அப்போதும் அலெக்ஸுக்கு யோசனையாகத் தான் இருந்தது.
அன்றும் தமிழ்ப் பள்ளி முடிந்து, அலெக்ஸின் வீட்டில் இருக்க,
“ஸாஃப்டி, உனக்கு இது ஓகேவா? கோவில்ல நடத்தனும், அப்படின்னு எல்லாம் எதுவும் இல்லையே?” என தயக்கமாகக் கேட்டான்.
“ம்ப்ச், நான் வெள்ளை கவுன் போட்டுட்டு, சர்ச்சில வைச்சு உங்க முறைல பண்ணலாம்னு பார்த்தேன்” என கண் சிமிட்டினாள்.
“அடிப்பாவி” என அவளை அணைத்துப் பிடித்தவன்,
“நீ சொல்லிட்டேல்ல, அப்போ அப்படி தான் பண்றோம். எனக்கும் அது தான் வசதி, இல்ல?” என்று புருவத்தை ஏற்ற இறக்க,
“நினைப்பு தான்” என நொடித்தவள், விலகப் பார்க்க,
“எங்க ஓடுற? எப்பப் பார்த்தாலும், ஒரே ஓட்டம் தான். உங்க அண்ணா வந்த உடனே கேட்கவே வேண்டாம். இன்னும் மூனு வாரம் தான். அப்புறம் தப்பிக்கவே முடியாது” என அவள் முகத்தை மென்மையாக வருடினான்.
அவன் நெஞ்சில் வசதியாக சாய்ந்து கொண்டவள்,
“லீகல் வொர்க் எல்லாம் எப்படி போயிட்டு இருக்கு லெக்ஸி? நான் சொன்னது யோசிச்சீங்களா?” என்றாள்.
“ம்ம்ம்ம், எல்லாமே தான் கன்சிடர் பண்றோம். நான் கல்யாண வேலைல பிசியா இருக்குறதால ராபர்ட் தான் அது ஃபுல்லா பார்த்துக்குறான்.
ஆனா நான் முன்னமே சொன்ன மாதிரி, எல்லாம் கிளியர் ஆகுற வரைக்கும் நாம வெளி நாட்டுல இருந்தா நல்லது. ஒன் ஆர் டூ இயர்ஸ், ஒரு எக்ஸ்டெண்டட் ஹனிமூன் போறத பத்தி என்ன நினைக்கிற ஸாஃப்டி?”
“அதெல்லாம் சரி வருமா? என்னோட வேலை என்ன பண்றது?”
“கேரியர் பிரேக் கிடைக்குதான்னு பாரு, ஒன் இயர் கிடைச்சா கூட ஓகே தான். அந்த டைம்ல நீ ஏதோ அக்கவுண்டண்சி குவாலிபிகேஷன் முடிக்கனும் சொன்னேல்ல…அதை முடிச்சிடு. ஈவன் ஸ்டடி பிரேக்குன்னு கூட ஜேக்கிட்ட கேட்டுப் பாரு” என்று எளிதான தீர்வை சொல்லி விட, மிருதுளாவுக்கும் ஒரு தெளிவு பிறந்தது.
நிமிர்ந்து அவனை ஆச்சரியமாகப் பார்த்தவள்,
“அவ்ளோ சிம்பிளா?” என்க,
“யெஸ், சொல்யூசன் சொல்றது ரொம்ப சிம்பிள் தான். பிராக்டிக்கலா பண்றப்போ கொஞ்சம் கஷ்டமா தான் இருக்கும். ஆனா ஒரு முடிவு எடுத்துட்டு அதை எப்படி செயல்படுத்துறதுன்னு தான் பார்க்கணுமே தவிர, பிரச்சனையப் பார்த்து மலைச்சுப் போய் நின்னுடக் கூடாது” என்றான்.
“ரைட், அது தான் எனக்குத் தெரியுமே” என உதடு சுழிக்க,
“ஐ லவ் திஸ் ஜெஸ்சர் (gesture)” என்றவன் அவள் உதடுகளை லேசாக இழுத்துப் பிடித்தான்.
“இப்ப சொல்லு, என்ன தெரியும் உனக்கு?” என்க, அவன் கைகளைத் தட்டி விட்டவள்,
“உங்களைப் பத்தி தெரியும்னு சொன்னேன். நீங்க அது தானே பண்றீங்க. நீங்க ஒரு முடிவு எடுத்துட்டு, எல்லா பிரச்சனையும் சால்வ் பண்ணி இப்ப கல்யாணம் வரைக்கும் வந்தாச்சுல்ல. என் போக்குல விட்டிருந்தீங்கன்னா, இந்நேரத்துக்கு பிரெண்ட் ஆயிருப்போமான்னு கூட தெரியாது” என உதடுகளை பிதுக்கினாள்.
“ஸாஃப்டிஈஈஈ….இன்னிக்கு என்னை ரொம்ப டெம்ப்ட் பண்ற” என்றவன், அவளை விலக்கி, நீள்விருக்கையில் சென்று அமர்ந்தான்.
மிருதுளாவும் அவன் அருகில் சென்று அமர, அவள் கைகளைப் பற்றிக் கொண்டவன்,
“எனக்கு வேற சாய்ஸ் இருந்துச்சா என்ன? எப்படி சொல்றது? நீ என் கூட இல்லாட்டி எதையோ இழந்த மாதிரியே இருந்துச்சு. ஒரு பெரிய ஜிக்சா (jigsaw) புதிர்ல ஒரே ஒரு பார்ட் மட்டும் மிஸ் ஆச்சுன்னா எப்படி இருக்கும்? கிட்டத்தட்ட அது மாதிரி தான் இருந்துச்சு.
அந்த இடத்தில சரியான பார்ட் மட்டும் தானே பிக்ஸ் பண்ண முடியும். அதை முடிச்சா தான் மறுவேலை, அதுக்காக என்ன வேண்ணா செய்யலாம் அப்படின்ற மன நிலைல தான் நான் இருந்தேன்.
ஏதோ நீ வந்து, அதுல சரியா ஃபிட் ஆகுற மாதிரி. உன்னால மட்டும் தான் அந்த இடத்தில ஃபிட் ஆக முடியும்ன்ற மாதிரி. உனக்காகவே இவ்வளவு வருஷங்கள் நான் காத்துக்கிட்ட இருந்த மாதிரி. எனக்கு அதை எக்ஸ்பிரஸ் பண்ண தெரியல. பட், யூ ஆர் டூ பிரிசியஸ் (precious) ஃபார் மீ டு லெட் கோ” என்றவன், அவள் கைகளைத் தன் கன்னத்தில் பதித்துக் கொண்டான்.
வாகாக அவன் தோளில் சாய்ந்து கொண்டவள்,
“ம்ம்ம், ஆனா வொய் மீன்னு எனக்கு இன்னும் புரியல லெக்ஸி” என்றாள்.
“என்ன, வெட்டிங் கோல்ட் ஃபீட்டா?” என அவள் பதட்டத்தை சரியாகக் கணித்துக் கேட்க,
“ம்ம்ம்ம், கொஞ்சம் பயமா இருக்கு. ரொம்ப ஸ்டிரெஸ்டா இருக்கு” என்று மிருதுளாவும் மறைக்காமல் தன் மனதில் இருப்பதைப் பகிர்ந்தாள்.
“என்ன பயம்?”
“எல்லாம் சரியா நடக்கனும்னு ஒரு பக்கம் யோசனை. ரெக்சி பத்தி வீட்ல எதுவும் சொல்லலை. சொல்லவும் முடியாது. நாளைக்கு நம்ம வேற நாட்டுக்குப் போறப்போ எதுக்கு என்ன கேள்வி வருமே? அப்ப என்ன சொல்றது?”
அதுனால எது நடக்குமோ அதை பத்தின பாசிட்டிவ் விஷயங்கள் யோசிச்சிக்கோ. நம்ம ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து இருக்கலாம், டே இன் டே அவுட். தேட்ஸ் எக்சைட்டிங், இசிண்ட் இட்?
இப்பதைக்கு நான் அதை பத்தி மட்டும் தான் யோசிக்கிறேன். தேட்ஸ் வாட் கீப்ஸ் மீ கோயிங் ஈச் டே” என அவளது மன நிலையை சற்று மாற்ற முயன்றான்.
அதற்குள் அவர்கள் ஏகாந்தத்தை கலைக்கும் விதமாக, அலைபேசி அழைப்பு வந்து விட, பொறுப்பான அண்ணனாக மகேந்திரன் தான் அழைத்திருந்தான். அவனும், ராமும் உணவு பற்றி விசாரிப்பதற்காக சென்று இருந்தனர். இங்கிருந்த சில நாட்களிலேயே ராம் மகேந்திரனுடன் எளிதாக பழகி விட, மகேந்திரனுக்கும் அது மிக உதவியாக இருந்தது.
அவர்களும் அலெக்ஸ் வீட்டுக்கு வந்து விட, கச்சேரி களை கட்டியது. ஜெனியும், பீட்டரும் கூட அவ்வப்போது வந்து மிருதுளாவுக்கு தேவையான உதவிகளை செய்ய, இதில் காதில் புகை வராத குறையாக சுற்றிக் கொண்டிருந்தது ராபர்ட் மட்டும் தான்.
அவனுக்கு தான் மட்டுமே அலெக்ஸுடன் இவ்வளவு வருடங்கள் இருந்து விட்டு, சட்டென்று ஒரு பெரிய உறவு மற்றும் நட்பு வட்டத்துக்குள், பழைய அலெக்ஸ் தொலைந்து விட்ட ஒரு தோற்றம். அவனுக்கென ஒரு குடும்பம் வருவதில் முதல் ஆளாக மகிழ்ந்தது ராபர்ட் தான் என்றாலும், நட்புக்கே உரித்தான பொறாமை உணர்வு அவ்வப்பொழுது எட்டிப் பார்ப்பதை அவனால் தடுக்க முடியவில்லை.
ரெக்சியின் அடையாளத்தை சட்ட சிக்கல்களில் இருந்து விடுவிக்க எடுக்கும் பெரும்பான்மையான வேலையும் ராபிடமே இருக்க, அதைக் குறித்தும் நினைத்த நேரத்தில் அலெக்ஸிடம் பேச முடியாதது வேறு அவனுக்கு சோர்வைக் கொடுத்தது.
அன்றும் அலெக்ஸிடம் ஏதோ கேட்க வந்தவன், இருந்த கூட்டத்தைப் பார்த்து அரண்டு விட்டான். அலெக்ஸ் வீட்டிற்கே திருமணக் களை வந்து விட்டது போலும். ராமும், மகேந்திரனும் சேர்ந்து வீட்டை அலங்கரித்திருக்க, ஜெனியும், மிருதுளாவும் அலெக்ஸின் சமையலறையில் என்னென்ன பொருள்கள் தேவைப்படும் என்று பட்டியலிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.
பீட்டர், அலெக்ஸிடம் பேச்சிலர் பார்ட்டி பற்றிக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான். அவர்களிடம் வந்த ராபர்ட், தான் கேட்க வந்ததை விட்டு விட்டு,
“நல்லா கேளுங்க ப்ரோ. நம்மள எல்லாம் இவனுக்கு கண்ணுக்கே தெரியாது. செலக்டிவ் விஷன் மாதிரி மிருதுளா மட்டும் தான் தெரிவாங்க. போற போக்கைப் பார்த்தா அவங்க கிட்ட கேட்டுட்டு தான் மூச்சு கூட விடுவான் போல” என்று பொரும, அவனை முறைத்த அலெக்ஸ், ராபர்ட்டின் தோளில் அடித்தான்.
“எனக்கு இதெல்லாம் இண்டிரெஸ்ட் இல்லை. இஃப் யூ இன்சிஸ்ட், நீங்க எல்லாம் எங்க சொல்றீங்களோ அங்க போகலாம்” என்று விட, பார்ட்டி என்ற பேச்சு வந்ததும், ஜெனியும், மிருதுளாவை இழுத்துக் கொண்டு அவர்கள் பேசிக்கொண்டிருந்த இடத்திற்கு வந்து விட்டாள்.
வந்தவள் மிருதுளாவிடம், “நெக்ஸ்ட் வீக் எண்ட் லெட்ஸ் டூ அ ஹென் பார்ட்டி லவ்லி” என்க,
‘என்னது, ஹென் பார்ட்டியா’ என அவள் திருதிருவென விழித்தாள்.