“அங்க என்னங்க கிசுக்கிசுனு பேசுறீங்க..? அவ தான் கேக்குறாள, ஒரு வேளை லவ் பண்றீங்கனா ஓபனா சொல்லுங்க” என்றாள் ரெனி.
அவளை திரும்பி முறைத்துப் பார்த்தாள் விஜி.
“அட ஏங்க நீங்க வேற, இவங்க பாக்க சூப்பரா தான் இருக்காங்க, அதுக்காக லவ் பண்ணுங்கனு வாலண்டியராக கேக்குறீங்க, எனக்கு அந்த ஐடியா எல்லாம் இல்லை. ஐ வாண்ட் ஜஸ்ட் ப்ரண்ட்ஷிப் ஒன்லி” என மீண்டும் கூறியவனை, கடுப்புடன் பார்த்த விஜி,
“ஹலோ! உங்க கூட ப்ரண்ட்ஷிப் வச்சுக்க முடியாது, கிளம்புங்க முதலில்” என்றாள் வேகமாக.
“சரிங்க! உண்மையை சொல்றேன், உங்களால் எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் தேவைப்படுது, இப்ப சொன்னா கண்டிப்பா நோ தான் சொல்வீங்க, சோ! முதலில் ப்ரண்ட்ஸ் ஆகலாமே. பட் ஒன்திங் உங்க மேல எந்த லவ் ஃபீலும் இல்லைங்க” என்றான் அவளை நேராக பார்த்து.
விஜி குழம்பியவாறு, “இப்படி எல்லாம் கூடவா ஹெல்ப் தேவைப்படும். நீங்க யாருனே தெரியாதுங்க”
“இனிமே தெரிஞ்சுக்கலாம், பட் ஷ்யர் இது காதல் இல்லைங்க, ஏனா ஐ ஆம் வெரி…” என முடிப்பதற்குள்…
“தங்க பையன்!” என்றனர் விஜி, ரெனி கோரஸாக.
“எஸ்! கரெக்ட்”
முகத்தைச் சுளித்த விஜி”ஓகே! இப்ப ப்ரண்ட் ஆகி என்ன பண்ணனும்…?”
“ஒன்னும் வேணாங்க, ஒன் வீக் கழிச்சு என் வீட்டுக்கு வாங்க, அதுவரை சும்மா ஹாய், பை போதும்”
“கடவுளே! யாருங்க நீங்க..?”
“ஜனா! ஜனகவேல்”
“சரி! உங்களுக்கு என்ன ஹெல்ப் வேணும் சொல்லுங்க என்னால முடிஞ்சா மறுக்காமல் செய்றேன்”
“அது! ஒரு வாரம் நம்ம ப்ரண்டா பழகிட்டு, வீட்டுக்கு வாங்க சொல்றேன், ப்ளீஸ் ஜிமிக்கி மேடம்” என்றான்.
“இந்த காலத்தில் போய் யாராவது இப்படி திடீருனு வந்து, ப்ரண்ட் ஆகலாம், வீட்டுக்கு வாங்கனு கூப்பிட்டால் போவாங்களா…? ஆர் யு மேட்..? ஃபர்ஸ்ட் இடத்தை காலிப் பண்ணுங்க, இல்லைனா நைட் வந்த போலிஸிற்கு கால் பண்ணிடுவேன்” என எழுந்து சென்றாள் விஜி.
ரெனியும் அவர்களை விசித்திரமாக நோக்கியவாறு கூடவே எழுந்து நடந்தாள்.
“நான் தான் சொன்னேன்ல, இப்படி பேசினா எந்த பொண்ணும் ஒத்துக்காதுடா, பேசாமல் கையெழுத்துனு கேளுடா” என்றான் அமர்.
“ம்ம்ம்! கையெழுத்து வாங்க வந்தவன் நானு தெரியாததால் தான் நேரா உட்காந்து பேசிட்டு போறா, கையெழுத்துனு சொல்லி இருந்தேன் வை, நைட்டே போலிஸ் கிட்ட நல்லா கொத்துப் பரோட்டா ஆகியிருப்போம், மூடிட்டு வா எனக்கு எல்லாம் தெரியும்” என்றவன்,
தூரத்தில் சென்ற விஜி முன்னே ஓடிப் போய், “ஜிமிக்கி மேடம்! நேத்து சொன்ன கதை உணர்வா இருந்தது, நேத்தே சொல்லனுமுனு நெனச்சேன் அது உங்க கதை தானே..? ஒரு டவுட் தான், பட் நாட் கன்பார்ம். வில் மீட் அகெயின் ஜிமிக்கி மேடம்” என வேகமாக கூறிவிட்டு இடத்தைக் காலி செய்தான்.
விஜி, செல்லும் அவனையே பார்த்தப்படி நின்றாள்.
“ஹேய்! எப்படி கரெக்டா சொல்லிட்டு போறான், உன் அப்பா இறப்பை ஃபீல் பண்ணி அவருக்கும் உனக்குமான காதலை தான் நீ சொன்ன, அதை சரியா உன்னோட கதைனு ஃபைன்ட் பண்ணிட்டானே, கண்டிப்பா உன்னை லவ் பண்றான் போல” என ரெனி அவளிடம் அதிசயத்து பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.
“ம்ம்ம்! தினமும் பக்கத்து வீட்டுக் கதை, ஊர்க்கதை, உலக கதைனு அத்தனை கதைகள் சொல்லிட்டு இருக்கேன், கேக்குறவங்களுக்கு எப்படினா என்னமோ நான் தான் அந்த கதையின் ஹீரோயினு இமேஜினேசன், அந்த மாதிரி பலரில் இவனும் ஒருத்தன், மை பேட் லக் நேத்து நான் சொன்னது சொந்தக் கதையா போச்சு, தட்ஸ் ஆல், நீ வா” என அவளின் அறையை நோக்கி நடந்தாள்.
“அப்ப அவன் உன்னைய லவ் பண்ணலை, ஆனா ப்ரண்ட் ஆக கேட்பதை நம்புறீயா..?”
“ச்சே! அவன் முகத்தில் எந்த உணர்வும் இல்லை, காதல் கடுகளவு கூட இல்லாத காலி டப்பா முகம் ரெனி!” என சிரித்தப்படி அவளின் சீட்டில் அமர்ந்தாள் விஜி.
“ஆமா! ஆமா! அதை காதல் முழுசாக நிரப்பப்பட்ட கடுகு டப்பா சொல்லுது பாரே” என நக்கலடித்தாள் பதிலிற்கு தோழி அவள்.
“ரெனி!” என முறைத்து பிறகு சிரித்தவளிடம்”எப்ப பாரு ஏதாவது தத்துவத்தை பத்தியே பேசுற, நேத்து காதல் தலைப்பில் அட்லீஸ்ட் உன்னோட ப்லீங்கை சொல்லி இருக்கலாம், இல்ல உன்னோட ஃபியூச்சர் லவ்வர் பத்தி ஏதாவது ஹிண்ட் மாதிரி பேசி இருக்கலாம், அதை விட்டுட்டு போடி, அப்பா காதல் பெருசு தான்.. ஆனா..? உன் ஏஜ் ஹேப்பினெஸ் பத்தி யோசிக்கவே மாட்டீயா..?” என ஆதங்கமாக கேட்டாள் தோழி.
“ஏன்…? நான் ஹேப்பியா தான் இருக்கேன். பாரு! நல்லா படிச்சு இருக்கேன், தைரியமா எல்லாரையும் ஃபேஸ் பண்றேன், நல்ல ஜாப், சூப்பரான ஃபேமிலி, ஐ ஆம் என்ஜாயிங் வித் திஸ் ஆல்…..” என தலையை அசைத்து சிரித்தாள் ஏதோ ஒரு பேப்பரை பார்த்தப்படி.
“ஃபர்ஸ்ட் உனக்கு என்ஜாயிங்கனா என்னனு தெரியுமா…? ப்ரண்ட்ஸ் சர்கிள் இருக்கனும், வீக் எண்ட் அவங்க கூட சினிமா, பீச் போய் டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ணனும், உன் வயசுக்கு அட்லீஸ்ட் ஒரு பாய் ப்ரண்ட் வேணும், அப்புறம் முக்கியமானது செல்ஃபா டெசிஸன் எடுக்கனும், அது உன் விசயத்தில் ஜீரோ, என்ன ஹேப்பினெஸ் நீ அனுபவிக்குற..?
ஜெயில் கைதி மாதிரி, போடி வாயில் ஏதாவது வரப்போகுது” என லெப்ட் அண்ட் ரைட் வாங்கினாள் ரெனி.
“நீ உன்னோட ஹேப்பினெஸ் பத்தி பேசுற ரெனி, பட் எனக்கு என்னோட ஹேப்பினெஸ் திருப்தியா இருக்கு, போதும்! எதிர்ப்பார்ப்பு இருக்கவே கூடாது, இருந்தா வலிகளும் ஜாஸ்தி ஆகும், சந்தோஷமும் கிடைக்காது, சோ! ஐ ஆம் ஓகே இன் தட் மேட்டர்” என கூலாக கூறியவள் வேலையில் மூழ்கினாள்.
****
“அடேய்! ஏன்டா இப்படி கேணாதனமா அந்த பொண்ணுக் கிட்ட உளரி, உன் இமேஜை ஸ்பாயில் பண்ற…?” என புலம்பியப் படி பைக்கை ஓட்டினான் அமர்.
பின்னால் அமர்ந்து அவன் தோளில் கைவைத்தப்படி யோசனையில் இருந்த ஜனா”என்ன இமேஜ் இப்ப கெட்டுப் போச்சு..? அந்த பொண்ணு கையைப் புடிச்சு இழுத்தேனா..? இல்ல பப்ளிக்ல கிஸ் எதும் அடிச்சு மாட்டி தர்ம அடி வாங்கிட்டனா…? போடா” என்றான் உதட்டினை சுளித்தவாறு.
“அப்படி எல்லாம் யோசிக்க கூட மாட்டேன் நான், அதுவும் உன்னை போய், ச்சே!” என பைக் கண்ணாடி வழியே நண்பனை பார்த்து முறைத்தான் அமர்.
“ஹஹஹ! நண்பேன்டா நீ” என அவனை கட்டிப்பிடிக்கவும், பைக் ஸ்லிப் ஆகி ஸ்டெடி ஆனது சட்டென்று.
“ச்சீ நாயே! கையை எடுடா, நீ அதுக்கு கூட லாயக்கில்லைனு கேவலமா பாத்தேன், உடனே நண்பேன்டானு சீன் போடுற, எனக்கு தெரியும் நீ இந்த வேலையை ஒத்துக்கும் போதே சந்தேகம் வந்தது, இவன் போய் எப்படினு…? அதே மாதிரி சொதப்பிட்டு இருக்க இப்ப”
“என்னத்த முடிச்சு கிழிக்கப் போறீயோ..? சார் என்ன சொன்னாரு, அந்த பொண்ணுக் கிட்ட எவ்வளவோ ட்ரை பண்ணி பாத்தாச்சு கையெழுத்து வாங்க முடியல, லேடிஸ்னால கொஞ்சம் லீகல் இஷ்யு இருக்கு, சோ! அந்த பொண்ணை கரெக்ட் பண்ணி தான் கையெழுத்து வாங்கனுமுனு, யாரு முயற்சி பண்றீங்கனு கேட்டதும், நீ உடனே பெரிய ரோமியோ மாதிரி கையைத் தூக்கின.. இப்ப என்னடா பண்ணிட்டு இருக்க..? அவளை லவ் பண்ண மாதிரி ஏதாவது சீன் போட்டால் தான் உன் வேலை முடியும் சொல்லிட்டேன், ப்ரண்ட் ஆகலாமுனு மறுபடியும் போய் கேட்டீனா, போலிஸ் ஸ்டேசனில் கம்பி தான் எண்ணனும் அடுத்து.”
“அமர்! அவங்களுக்கு தேவை கையெழுத்து, எனக்கு தேவை பணம், நடுவில் அந்த பொண்ணை லவ் பண்றதும், ப்ரண்ட் ஆக கேட்பதும் விசயமே இல்லை, எனக்கு லவ் பண்றேனு நடிப்பதை விட ப்ரண்ட் ஆகுறேனு கேட்டதில் தப்பா தெரியலடா. என்ன தான் பணம் முக்கியமா எனக்கு தேவைப்பட்டாலும், அந்த பொண்ணோட ஃபீலிங்கில் விளையாட விருப்பமில்லை”
“சரிடா! அப்ப ப்ரண்டான ஃபீலிங் அபெக்ட் ஆகாத…?”
“இப்ப நீயும், நானும் அடிச்சாலும், புடிச்சாலும் அட்லாஸ்ட் ப்ரண்ட்டா… அதே அந்த பொண்ணுக் கிட்ட என்னால ப்ரண்ட்லியா பேச முடியும். பட் லவ்ரா கஷ்டம்” என தலையை குலுக்கினான்.
“உன்னைய எல்லாம், என்ன ரகமோ நீ..? கல்யாணம் பண்ணி என்ன கிழிக்குறேனு பாக்குறேன்”
“ஒய் நாட்..? எனக்கு இந்த காதல் முதல் கல்யாணத்தில் தான் நாட் இன்ட்ரெஸ்ட், ஆனால் கல்யாணம் முதல் காதலில் ஒரு வித குட் ஃபீல் இருக்கு, பாக்கலாம். அதுக்கு முன்னாடி நிறைய வேலைகள் இருக்கு” என்றான் வானத்தை நோக்கி.
“என்னமோ சொல்லு, அந்த போலிஸ் லேடி நம்மளை மறுபடியும் பாத்தாங்க லாடம் கட்டிடுவாங்க”
“டேய்! நேத்து போலிஸை பார்த்த பதட்டத்தில், நான் தங்க பையனு ப்ரூவ் பண்ண ஆபிஸ் ஐடி கார்டை எல்லாம் எடுத்துக் காட்டினேன்ல, நல்ல வேளை நம்ம ஆபிஸ் நேம் ஜிமிக்கி மேடமுக்கு தெரியாம போச்சு, இல்லைனா ரவுண்ட் கட்டி இருப்பாங்க”
“அடப்பாவி! ப்ளீஸ்டா போலிஸ் கிட்ட மாட்டாத பிளானா போடு, நீ நல்லா இருப்ப, என்னைய நம்பி பலப்பேர் இருக்காங்க”
“ம்ம்ம்! என்னையும் தான். மவுத்தை க்ளோஸ் பண்ணிட்டு பைக்கை ஓட்டு”
****
“சாப்புட்டீயா அம்மா…?”
“ம்ம்ம்! சாப்புட்டேன் விஜி, புடிக்கவே இல்லை சாப்பாடு, நீ வரும் போது ரசகுலா வாங்கிட்டு வரீயா..? ஆமா! எப்ப வருவ ஊருக்கு…?”
“வரேன்! வரும் போது சொல்றேன், நீ ஸ்வீட் சாப்புடக் கூடாது, சுகர் ஏறிடும் ரொம்ப, ஏற்கனவே உன் மேல ஒரே கம்ப்ளைன்ட்மா, ப்ளீஸ் சொன்னா கேளு. சரியா…?” என கெஞ்சிக் கொஞ்சியப்படி கூறினாள் தாயிடம்.
“ம்ம்ம்! இங்க யாருமே சரியில்லை விஜி, நீ வா, என்னனே தெரியல கால் எல்லாம் அரிக்குது, தூக்கமா வருது ரொம்ப” என புரம்பினார் தாய்.
“சரியாயிடும், நீ ஃபிரிட்ஜில் இருக்க பச்ச பாலை எடுத்துக் குடிக்காத, அப்புறம் அங்க பசங்களுக்கு இருக்க க்ரீம் பிஸ்கட்டை எடுத்து சாப்புடாத, சரியா..? நான் லீவ் விடும் போது வரேன்” என பேசி சமாளித்து போனை வைத்தாள்.
தாயிடம் வேற என்ன சொல்லி சமாளிக்குறது, அவரின் அதிகமான தூக்கத்திற்கு காரணம் தூக்க மாத்திரை என எப்படி புரிய வைப்பாள்.
சர்க்கரை நோய் வேறு கட்டுக்குள் இல்லாமல் தாண்டுகிறது.
மங்கையரசி, இவர் தான் விஜியின் தாய்.
மங்கை ஒன்றும் மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவர் இல்லை, மனம் வலிகளால் நிலை தடுமாறி எல்லையை கடந்துவிட்டது, எந்த நேரம் எப்படி அந்த மனம் யோசிக்கும் என சொல்ல இயலாது.
அவரை பாதுகாப்பதே ஒரு சவலான விசயம் தான், அதனால் அந்த வீட்டில் உள்ள ஒருவரையும் விஜி தவறாக எண்ண மாட்டாள், ஆனால் எத்தனை நாட்களுக்கு என யோசிக்க முடியவில்லை.
****
இரண்டு நாட்கள் கடந்தது….
விஜி ஷாப்பிங் சென்றிருந்தாள் ரெனியோடு.
எதேச்சையாக வருவது போல் எதிரில் ஜனா வந்தான், கூடவே கொடுக்குடன்(அமர்).
விஜி கண்டுக்கொள்ளாமல் நடக்க,
“ஹாய் ஜிமிக்கி மேடம்!” என அழைத்தான்.
சட்டென்று சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு அவன் பக்கம் திரும்பிய விஜி”ஹலோ! அதான் நான் பாத்துட்டு கண்டுக்காம போறேன்ல அப்புறம் என்னதுக்கு ஜிமிக்கினு ஏலம் போடுறீங்க…?” என சீறினாள்.
“என்னங்க இப்படி பேசுறீங்க…? எதேச்சையாக தெரிஞ்சவங்க எதிரில் வந்தால் பேச மாட்டோமா, அப்படி தான் கூப்புட்டேன்”
“யாரு நீங்க…? எதேச்சையா, இந்த கதை எல்லாம் என் கிட்ட வேணாம், என் கூட பேசவே வந்துட்டு, சும்மா கதை விடாதீங்க” என விஜி முறைக்கவும்,
அமர் வாயில் கைவைத்துச் சிரித்து விட்டான் பட்டென்று.
அவனை திரும்பி கண்களை சுருக்கி, உதட்டை சுளித்தவன், அமர் காலினை ஓங்கி மிதித்தான்.
“ஆ!” என மீண்டும் வாயில் கை வைத்தான் அவன்.
“இது தேவையா உங்களுக்கு…? என்னைய மாதிரி கம்முனு நிக்கனும்” எனக் கூறிய ரெனியிடம்,
“ஆமாங்க! ரொம்ப சரி, பேசாம நீங்க வாங்க நம்ம போய் ஓரமா நிப்போம், இவங்க பேசி முடிச்சுட்டு வரட்டும்” என்றான் பாவமாக.
“நீங்க இவரை காலில் மிதித்தற்கு பதிலாக வாயில் மிதிச்சிருக்கனும்” என்றாள் கடுப்பாக ஜனாவிடம் ரெனி.
‘அடிபாதகி!’ என எண்ணி நண்பனை பார்த்து, ‘நோ!’ என தலையை அசைத்தான்.
விஜி நடக்கவும், ரெனி கையைக் காட்டி ஃபுட் கோட் போறோம் வாங்க என ஜனாவிடம் சைகையில் கூறிவிட்டு விஜி பின்னே ஓடினாள்.
***
“பாரு! எவ்வளோ கூட்டமுனு ரெனி, பேசாம நம்ம வீட்டுக்குப் போய் சமைச்சே சாப்புடலாம்”
“விஜி! இனிமே எப்ப போய் சமைச்சு சாப்புடறது, வெயிட் பண்ணு நானே போய் ஆர்டர் போட்டு வரேன், என்ன வேணும்..?”
“எது சீக்கிரம் வருமோ அதை சொல்லு, வெரைட்டியா சொல்றேனு டைம் ஆக்காம”
“ஓகே! ஓகே!” என ரெனி க்யூவிற்கு சென்று நின்றாள்.
விஜி போனை எடுத்து அதில் மூழ்கினாள் காதில் ஹெட்செட்டை மாட்டிக் கொண்டு.
“ஹாய்! என்ன உங்க ப்ரண்ட் ரொம்ப ஹாட்டாக இருக்காங்க போல..?” எனக் கேட்டப்படி ஜனா, ரெனி அருகில் வந்தான்.
“இவனுக்கும் அதுக்கும் ரொம்ப தூரம், நீங்க வேற, அது வந்து…” என அமர் ஆரம்பிக்கவும், அவன் காலினை மிதித்த ஜனா, “அதான் சொன்னேன்ல, ப்ரண்ட் ஆகி… ஒரு ஹெல்புக்காகனு”
“ஓ! அப்ப இந்த க்யூவில் நின்னு நான் சொல்றதை வாங்கிட்டு வாங்க”
“சரி சொல்லுங்க!”
ரெனி மெனுவை அடுக்கினாள்.
“ஹப்பா!” என அமர் வாயைப் பிளந்தான்.
ரெனி நகரப்போக, “ஹலோ! காசு கொடுக்காம போறீங்க…?”
“ப்ரணட் ஆகனுமுனா வாங்கிட்டு வாங்க”
“ஏங்க! ப்ரண்ட் ஆக இப்படி எல்லாம் பண்ண முடியாது, இது எல்லாம் பாய் ப்ரண்ட்டுனு டேட்டிங் போறவன் செய்றது, நான் ஜஸ்ட் ப்ரண்டு ஆக தான் கேக்குறேன். நான் காசு விசயத்தில் கணக்குப்பிள்ளை மாதிரி, கரெக்டா இருப்பேன்” என்றான் ஜனா அழுத்தமாக.
“ம்ம்ம்! சரியான கஞ்சத்தனம். இதுல டயலாக் வேற.. இருங்க” என திரும்பியவள் முன்னே விஜி நின்றாள்.
அந்த கூட்டத்திலும், அவர்கள் பேசியதிலும் விஜி வந்ததை கவனிக்கவில்லை.
“சாரிடி! கூட்டமா இருந்துச்சா அதான்…” என இழுத்தாள் ரெனி.
“ம்ம்ம்! போதும் ஸட் அப்.. ஹலோ! மிஸ்டர் கோல்ட், இந்தாங்க காசு, நீங்களே வாங்கிட்டு வந்து சேருங்க, உங்க ப்ரண்ட் ரெக்வெஸ்டை அசெப்ட் பண்றேன். அப்படியே உங்க இருவருக்கும் தேவையானதை நீங்களே வாங்கிட்டு வாங்க” என பணத்தைக் கொடுத்துவிட்டு சென்றாள்.
“ஏய்! என்னடி, அவனே கஞ்ச பிசுனாறியா இருக்கான் அவனை போய் பாய் ப்ரண்டாக… ச்சே!” என புலம்பினாள் ரெனி.
“அவன் அவனாக இருக்கான். எனக்கு எதுக்கு அவன் வாங்கி தரனும்…? பேசாம இரு, நம்ம வீடு எடுத்து ஒன்னா தங்கி இருக்கோம், சமைச்சு சாப்புடுறோம், ஆனா வர செலவை ஷேர் பண்றோமுல.. அப்ப இதுவும் அப்படி தான்”
ஒரு வழியாக ஜனாவும், அமரும் சாப்பாடு பிளேட்களோடு வந்து சேர்ந்தனர்.
