அவனுக்கு ஒரு படம் கைவிடுவதென்பது பெரிதான ஒன்றல்ல. அவனை இயக்க முன்னணி இயக்குனர்களும், வெற்றிபெற்ற இயக்குநர்களுமே தவமிருக்க இப்படியான அரிய வாய்ப்பு உமேஷிற்கு இனி எப்போதும் எட்டா கனியாகிவிடும்.
அடுத்த வாய்ப்பு இப்படி அமையுமா என்றால் கனவு தான் உமேஷிற்கு. எத்தனையோ முறை நண்பர்களும், படக்குழுவினரும் கூட சொல்லி பார்த்திருக்க உமேஷின் அந்த ஈகோவை குறைக்க முடியவில்லை.
ஒரு படத்தை இயக்குவதென்றால் அதன் மொத்தத்தையும் தானே தாங்குவதாகவும், மற்றவர்களுக்கு அவன் கட்டளையிடுவதை அதிகாரமாய் செய்வதை உடன் பணிபுரிபவர்களே விரும்புவதில்லை.
ஆனாலும் அவனை யார் அடக்குவது? இப்போதும் அதையே அதிரனிடம் காட்டிக்கொண்டிருக்க அவன் எதையும் காட்டிக்கொள்ளாமல் செயல்படுத்திவிட்டான்.
இதை எல்லாம் தள்ளி நின்று பார்த்துகொண்டிருந்த உதவி இயக்குனர் வந்து உமேஷிடம்,
“ஸார், ட்ரான்ஸ்போர்ட் ரெடி. கிளம்பலாம்…” என்றான் கையில் போனுடன்.
படப்பிடிப்பு செல்வதற்காக சொகுசு பேருந்து தயாராகி வந்துவிட்டதை அவன் தெரிவிக்க உமேஷின் முகம் இன்னும் கலவரமாகியது.
“ஹர்ஷத், டேக் கேர்…” என்ற அதிரன்,
“பிரடியூசர் பி.எஸ் ஸார் லைன்ல வந்த எனக்கு கனெக்ட் பண்ணு….” என்று சொல்லி அவன் செல்ல உமேஷ் ஸ்தம்பித்த பார்வையுடன் நின்றுவிட்டான்.
அதிரன் நடந்துகொண்டே இருக்க எதிரே அப்போது தான் அலங்காரத்தை முடித்துக்கொண்டு வந்தாள் நாயகி மதுரா.
“குட் மார்னிங் அதிரன்…”
“வெரி குட்மார்னிங்…” என்று சிரித்துக்கொண்டே சொல்லி தலையசைத்து சென்றுவிட்டான்.
அவ்வளவு தான். அதற்கு மேல் அவனிடம் எதிர்பார்க்க முடியாது. நடிக்கும் வரை மட்டுமே அதன் கதாப்பாத்திரமாக இருப்பவன் ஷாட் ஓகே ஆகிவிட்டால் அதிரனாகிவிடுவான்.
அதிகபட்ச பேச்சுக்கள் கூட இருக்காது உடன் நடிக்கும் நாயகிகளுடன். அதனை கொண்டே எந்தவித கிசுகிசுக்களிலும் இதுவரை சிக்கியதில்லை.
இங்கே உமேஷ் நிற்பதை புரியாமல் பார்த்த உதவி இயக்குனர் பரத் ஹர்ஷத்தை பார்த்து என்னவென்று கேட்டான்.
அவனுக்குமே உமேஷின் இந்த ஸ்தம்பித்த நிலை பரிதாபத்தை கூட்டினாலும், இவனுக்கு தேவைதான் என்றும் தோன்றாமல் இல்லை.
“ஸாரி டூ சே திஸ் உமேஷ், உங்க ஈகோ தான் இதுக்கு காரணம். நீங்க நேரடியா அதிரன் ஸார்கிட்ட பேசியிருக்கலாம்….”
“என் ஈகோ காரணம்ன்னா உங்க அதி ஸார் மட்டும் என்ன ஈகோ இல்லையாமா?…” சுளீரென்றது உமேஷிற்கு ஹர்ஷத்தின் பேச்சு.
ஜஸ்ட் ஒரு பி.ஏ, அவன் என்னை குறை சொல்வதா? என அகம்பாவம் தலை தூக்க அவனை எரிப்பதை போல பார்த்தான் உமேஷ்.
“அதி ஸார் எப்போ உங்ககிட்ட ஈகோ காமிச்சார்? நீங்க காமிச்சதுக்கு தான் பதில் செஞ்சார். அவரா எப்பவும் அதை காட்டிக்கிட்டதே இல்லை…” ஹர்ஷத்தும் பதிலுக்கு பேச,
“பரத், இவனை…” என்று சொல்லவுமே ஹர்ஷத்திற்கு கோபம் கனன்றது.
“உமேஷ், கொஞ்சமாவது செல்ப் கன்ட்ரோல் இருக்கனும். நான் உங்க நல்லதுக்கும், அதே நேரம் உண்மையையும் தான் எடுத்து சொன்னேன். என்னை அவனே இவனேன்னு சொல்றதுக்கு அதி ஸார்க்கு மட்டும் தான் ரைட்ஸ் இருக்கு. மைன்ட் இட்….” என்று எச்சரிக்கும் விதாமாய் சொல்ல,
“ஹர்ஷத் ப்ளீஸ், ப்ளீஸ். நான் என்னன்னு பேசறேன்…” என்று பரத் இடையில் வந்தான்.
ஹர்ஷத் எதுவும் சொல்லாமல் அமைதியாக அவ்விடத்தை விட்டு கடந்து செல்ல உமேஷ் தலையில் கை வைத்து அமர்ந்துவிட்டான்.
“ஸார்…” பரத் அழைப்பில் என்னவென்று பார்த்தவன் முகம் ரத்தமாய் சிவந்திருந்தது.
“வேற வழி இல்லை ஸார். காம் டவுன். பி.எஸ் சார்க்கு தெரிஞ்சா பெரிய பிரச்சனை ஆகும். இன்னும் கொஞ்சம் நேரத்துல அவரோட மேனேஜர் கால் பண்ணுவார்….”
“என்னத்த பண்ண? அவன் கால்ல விழ சொல்றியா நீ?…” உமேஷ் பல்லை கடித்துக்கொண்டு பேச பெருமூச்சுடன் பார்த்தான் பரத்.
“ஸார் நீங்க கோபப்படலைன்னா ஒன்னு சொல்றேன்…”
“சொல்லி தொலை….” உமேஷின் கோபம் கூடியதே தவிர குறையவில்லை.
“இதுவரைக்கும் நீங்களே போய் லொகேஷன் அன்ட் மத்த டீட்டெய்ல்ஸ் சொல்லும் போது அதி ஸார் எதுவும் மறுத்ததில்லையே. கதைக்கு என்ன தேவையோ அதை அவர் சரியா செஞ்சார்…”
“அதுக்கு?…”
“நீங்க விஷயத்தை சொல்றது தானே சரி. அவர் அதை தான் எதிர்பார்க்கறார். இன்னும் சாங்ஸ் மட்டுமே பாக்கி இருக்குது இந்த மூவிக்கு. அதை முடிச்சுட்டா டப்பிங், பேக்ரவுண்ட் வொர்க்ஸ், போஸ்ட் ப்ரடக்ஷன் தான். ஆல்மோஸ்ட் எய்ட்டி பர்சன்டேஜ் முடிஞ்ச கதை. யோசிங்க ஸார்…”
பரத் வெகு பவ்யமாய் எடுத்து சொன்னலும் உள்ளுக்குள் பொருமிக்கொண்டு இருந்தான்.
‘இந்த மனுஷனால என்னோட ப்யூச்சரும் டோட்டல் காலி போல’ என்று ஆற்றாமையாக இருந்தது.
பரத் சொல்வது சரி என்று உமேஷ் தன்னையே சமாதானம் செய்துகொள்ள முடிவெடுத்த நேரம் தயாரிப்பாளரிடம் இருந்து போன் வந்துவிட்டது.
“ஏம்ப்பா உனக்கு கோடி, கோடியா கொட்டி குடுத்து படத்துக்கு பணத்தை போட்டா நீ என் தலைக்கும் துண்டு போட வச்சிருவ போல?…” என்று எடுத்ததுமே எகிறவும் உமேஷ் சர்வமும் ஆடிப்போனான் அவரின் கோபத்தில்.
“இந்த படத்துக்கு நீ தான இயக்குனர்? இல்லை வேற யாருமா? உனக்கென்ன கொம்பு முளைச்சிருச்சா? உன்னோட வேலையை நீ அசிஸ்டன்ட்கிட்ட குடுத்தா நீ அங்க இயக்குனர்னு எதுக்கு இருக்க?…”
“ஸார், ப்ளீஸ் நான் சால்வ் பன்றேன்…”
“உன்கிட்ட சாய்ஸ் குடுக்கல மேன், ஆடர் போடறேன். நீ தான் சால்வ் பண்ணனும். பன்ற. இல்லைன்னா பெரிய விளைவை சந்திக்க வேண்டியது வரும்…” என்று அதிகாரமாக சொல்ல அவ்விடத்தில் உமேஷின் தன்மானம் ஆட்டம் கண்டது.
“பர்ஸ்ட் லுக் ரிலீஸாகி சக்கை போடு போட்டுட்டு இருக்கு. இந்த நேரத்துல இயக்குனரை தூக்கிட்டாங்கன்னு மீடியால நியூஸ் வந்தா இந்த இண்டஸ்ட்ரில உன் நிலைமை என்னன்னு நினைச்சு பாரு…” என்றதும் சுருண்டுவிட்டான் உமேஷ்.
“பெரிய பட்ஜெட், பெரிய ஆக்டர், பெரிய பிரடக்ஷன் கிடைச்சதும் தலைகால் புரியாம ஆடுறியோ? தூக்கிவிட்ட எங்களுக்கு தூக்கி எறியவும் தெரியும். அடக்கமா வேலையை முடிச்சு குடுத்து நல்ல பேர் வாங்கி மேல முன்னேற பாரு. புத்திசாலித்தனம் இருந்தா போதாது தம்பி. அதை யூஸ் பண்ணவும் தெரியனும்…”
உமேஷின் பதிலுக்கு காத்திருக்காமல் போனை அவர் வைத்துவிட ரத்தமெல்லாம் கொதித்தது அவனுக்கு.
“பரத் ஹர்ஷத்க்கு கால் பண்ணு. அதிரனை மீட் பண்ணனும்…” என்றான் பல்லை கடித்துக்கொண்டு.
உடனே அவன் அழைத்து விவரத்தை சொல்லி பார்க்க வர அப்பாயின்மென்ட் கேட்க காத்திருக்க சொன்னான் ஹர்ஷத்.
ஹர்ஷத்திடம் இருந்து ஐந்து நிமிடத்தில் மீண்டும் அழைப்பு வந்தது அவர்களை அறைக்கு வர சொல்லி.
“பரத், நான் போய் பார்த்துட்டு வரேன். நீ எல்லாரையும் பஸ்ல வெய்ட் பண்ண சொல்லு…” உமேஷ் சொல்ல,
“தலையெழுத்து, நாய் பொழப்பு என்னோடது. வேற வழி, கன்வின்ஸ் பண்ணி தானே ஆகனும்…” என்று தலையில் அடித்துக்கொண்டு சென்றான்.
பரத்திற்கு அழுவதா சிரிப்பதா என்றே தெரியவில்லை. ஈகோ பிடித்து அனைவரையும் படுத்துவது உமேஷாக இருக்க அவனை எல்லோரும் தட்டிவைப்பதாக அவன் நினைத்து பேசியது தான் தாளமுடியவில்லை.
ஆனாலும் அதிரன் ஒப்புக்கொள்ள வேண்டுமே என்று வேண்டுதலுமே அதிகமாய் இருந்தது.