நிகழ்ச்சி நடைபெறும் ஆடிட்டோரியம் அருகில் அவர்கள் குடும்பம் அனைவரும் தங்கியிருக்க அங்கே அஷ்வின் இல்லை.
“என்னம்மா ப்ரோக்ராம் நல்லபடியா முடிஞ்சதா?…” என்று மோனிகா கேட்க,
“ஆச்சு அத்தை. எங்க மாமாவை?…”
“அவரை என்கிட்டே கேட்டா?…” என சலித்தாள் மோனிகா.
“உங்க மாமாவை யார் கேட்டா? நான் என் மாமாவை கேட்டேன்…” என பல்லை கடித்துக்கொண்டே ஸ்பூர்த்தி கேட்க,
“அஷ்வினை தான் கேட்கறா அண்ணி. உங்களுக்கு இவளை பார்த்ததும் தெரியலையா?…” மேகா மகளை பார்த்து சிரித்துவிட்டாள்.
“ஏன் தெரியாம? தாம்தூம்ன்னு குதிக்கிறது எல்லாம் நம்மகிட்ட தான். அவன் வரவும் இவ அப்படியே அந்தர்பல்டி அடிச்சிடுவா. எனக்கு தேவையா? அதான் கண்டுக்காம இருக்கறது…” மோனிகா அரங்கத்திற்கு செல்ல உடையை எடுத்து வைக்க,
“அத்தை, நீங்க சொல்லவேண்டியது தானே நான் வர வரைக்கும் வெய்ட் பண்ண சொல்லி?…” மோனிகாவிடம் தான் பாய்ந்தாள் ஸ்பூர்த்தி.
“நான் சொல்லி அவன் என்னைக்கு கேட்டிருக்கான்? ஏன் நீ போன் பண்ண வேண்டியது தானே? இருங்கன்னு…” என்ற மோனிகா,
“என்னை ஏன்டி படுத்துற? உங்கம்மாவை போட்டு உலுக்கேன். உன் ட்ரெயினிங் எல்லாம் என்கிட்டே தான் டெஸ்ட் பண்ணுவ நீ. எங்க உன் புருஷன் வரவும் அவனை நாலு குலுக்கு குலுக்கு, உன்னை மெச்சிக்கறேன் என் மருமகன்னு…”
“ம்க்கும், பேசலைன்னா உடனே இவளும் பேசாம இருந்திருவா. வாய், வீராப்பு, சண்டை எல்லாம் நம்மக்கிட்டையும், வெளிலையும் தான். அவன்கிட்ட ஒண்ணுமே ஆகலையே?…” என்ற மோனிகா,
“இவளை சொல்லி என்ன பண்ண? அஷ்வின் அப்படியே வளர்த்து வச்சுக்கிட்டான். இப்பவும் அவன் தான் வரவழைச்சிருப்பான் பாரேன்…” என்று சொல்ல நிஜமும் அதுவாகவே இருந்தது.
உர்ரென்று ஸ்பூர்த்தி அமர்ந்திருக்க அஷ்வின் அவளுக்கெதிரே இருந்த மேஜையில் அமர்ந்து காலை ஆட்டிக்கொண்டிருந்தான்.
“இதெல்லாம் நான் பண்ண மாட்டேன்னு எத்தனைதடவை சொல்ல? என்னால முடியாது…” என்றாள் ஸ்பூர்த்தி.
“நான் மட்டும் என்ன கேட்டேனா? எனக்கொரு டூயட் சாங் போடுங்கன்னு மாமாகிட்ட சொன்னா அவங்க உன் பேரை மென்ஷன் பண்ணிட்டாங்க…”
“நீங்க தெரிஞ்சே கேட்டிருப்பீங்க. இதென்ன புதுசா? அதுவும் இவ்வளோ பெரிய ஸ்டேஜ்ல. நான் சொதப்பிருவேன்…”
“அவ்வளோ தான் பயமா? நான் கூட வேற நினைச்சேன்….” என்றான் அவள் விழிகளை ரசனையுடன் பார்த்துக்கொண்டே.
“அவ்வளோ தான். வேற ஒண்ணுமில்லை…”
“சூர், சரி விடு. நான் வேற யாரையும் பாட சொல்றேன்…” என்று சொல்லி முடிக்கும் முன் அவனின் சட்டையை பிடித்திருந்தாள் ஸ்பூர்த்தி.
“தொலைச்சிடுவேன். இது நம்மளோட சாங் தானே? எப்படி இன்னொருத்தரோட நீங்க பாடலாம்?…” என்று கொதிக்க அவனுக்கருகே நின்று கேட்டவளின் நாசியில் மெல்லிய முத்தம் பதித்ததும்,
“மாமா என்ன இது?…”
“இந்த மூக்கு ரொம்ப நேரமா என்னை கடிச்சுக்கோன்னு கூப்பிட்டுச்சு. அதான் லைட்டா டச்சப். அதை விடு. என்கிட்டே பேசு. நீ படறதா இருந்தா பாடு. இல்லைன்னா வேண்டாம். நான் பார்த்துக்கறேன்…”
“நானும் பாடலை. நீங்களும் பாடவேண்டாம். அதுவும் இந்த சாங். நோ வே…”
“அதை எப்படி நம்ம சொல்ல முடியும்? பாடி குடுத்ததோட நம்ம வேலை முடிஞ்சு போச்சு. நான் இல்லைன்னாலும் வேற யாராச்சும் பாடுவாங்க…”
“பாடிட்டு போகட்டும். ப்ளீஸ் மாமா, நீங்க பாடவேண்டாம். நானும் பாடவேண்டாம்…” என்று சொல்ல இதழ்களுக்குள் புன்னகைத்தான்.
அவனுக்கு அத்தனை நிச்சயம் அவள் இதனை பாடமாட்டாள். தன்னையும் அனுமதிக்கமாட்டாள் என்று.
“நீ ஏன் விஷுவலோட கனெக்ட் பன்ற ஸ்பூர்த்தி? ஜஸ்ட் ஒரு சாங். நாம வாய்ஸ் குடுத்திருக்கோம். அவ்வளோ தனே? எங்க, செக் பண்ணலாம். பாடு…” என்று சொல்ல அவனை அத்தனை முறைத்தவள்,
“என்னால முடியாது. முடியாது…” என்றாள்.
“ஒரு சிங்கரோட பொண்ணு, சிங்கரோட பொண்டாட்டி இப்படி சொல்லலாமா?…” என்று மேலும் சீண்டினான்.
“சொல்லலாம். நான் இதுவரைக்கும் எதாச்சும் ஸ்டேஜ்ல பாடி பார்த்திருக்கீங்களா? ஏன் இப்படி பன்றீங்க?…”