“இந்த வாய்க்குக் குறைச்சல் இல்ல, அந்த மோகன் கிட்ட நேத்து போய் அசலை வாங்க சொன்னேனே என்னாச்சு டா?” என்று வரதராஜன் கேட்க

 

“ப்ச்! அவன் பிள்ளைக்குப் பீஸ் கட்டனுமாம், எக்ஸாம் வருதாம் விடு வரதா. நான் வாங்கித் தந்துடுறேன் ”

 

“வாங்குறதுக்கு இல்ல நெப்போலியா,  நம்ம தொழிலுக்கு இரக்கம் கூடாது, இறக்கி விட்டுடும்!  இத்தனைக்கும் நான் அந்த சேட்டு, வேதாச்சலம் இவங்களை விட கம்மி வட்டி. அதுவும் மோகனுக்கு எல்லாம் ரொம்ப குறைவா தான் கொடுத்தேன் . ” என்று பேசிக்கொண்டே போனார்.

 

“யோவ் போதும்யா!  நிறுத்து உங்கிட்ட பேசி எனக்கு பசிக்குது.  டேய்! மாஸ்கோ போய் பிரியாணி வாங்கிட்டு வா” என்று சொல்ல

 

“அண்ணே! உங்க பெயரு  மாவீரன்” என்று  மாஸ்கோ இழுக்க

 

“இந்தாள்ட்ட கேளுடா” என்று நெப்போலியன் வரதராஜனை கைக் காட்டினான்.

 

“அது ஒன்னுமில்லடா இவனுக்குப் பெயர் வைக்கலாம்னு அப்படியே சுத்திப் பார்த்தா கையில நெப்போலியன் ப்ராண்டி. சரி  இவனுக்குக் கிக்கா ஒரு பெயர் இருக்கட்டுமேன்னு அதையே வைச்சுட்டேன்” என வரதராஜன் சிரித்துக் கொண்டே சொல்ல

 

“இப்படி ஒரு மானக்கேடான ப்ளாஷ்பேக்கை நான் கேட்டதே இல்லண்ணா” என்று மாஸ்கோ சொல்ல உட்கார்ந்திருந்திருந்த நெப்போலியன் தன்னருகில் இருந்த சேரை தள்ளிவிட,  அது மாஸ்கோவின் மேல் விழுந்தது.

 

“அய்யோ அண்ணே சும்மா சொன்னேன்.  அப்போ மாவீரன் . . ”

 

“அது இந்த பயலா போட்டுக்கிட்டான் டா. நெப்போலியன்னு ஒரு ராஜா இருந்தார்,  அவரை எல்லாரும் மாவீரன்னு சொல்ல இந்த சண்டியரும் அதைப் போட்டுக்கிட்டான்” என்ற வரதராஜனின் கைகள் மீசையை முறுக்கிக் கொள்ள, விழிகளோ மொத்த அன்பையும் தேக்கிக் கொண்டு நெப்போலியனைக் கண்டு ரசித்தது.

 

சில வருடங்களுக்கு முன் மார்க்கெட்டிற்கு சரக்கு ஏற்றி வந்த லாரியில் வந்தவன் நெப்போலியன். அப்போது வரதராஜன் கோயம்பேடு மார்க்கெட்டில் வட்டிக்கு விடும் தொழில் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

 

சிறு பையனாக வெறும் டவுசருடன் மார்க்கெட்டில் முழித்துக் கொண்டு நின்றவன் வட்டி வசூல் செய்த வரதராஜனிடம் சென்று அழ  உருகிப் போன உள்ளத்தோடு நெப்போலியனை அழைத்துச் சென்று சாப்பாடு வாங்கித் தந்தார்.

 

“உன் பெயர் என்னப்பா?” என்று கேட்க

 

அவன் பேசிய மொழி வரதராஜனுக்குப் புரியவே இல்லை. லோடு ஏற்றி வந்த லாரி என்பதால் வெளிமாநில லாரியும் இருக்கலாம்,  வெளியூர் லாரியும் இருக்கலாம்.

 

லாரியைக் காண்பித்து அவரும் சைகையில் கேட்க அவனுக்கு எல்லா லாரியும் ஒன்று போல் தெரிய அழ மட்டுமே செய்தான். யாராவது இவனைத் தேடி வரக்கூடும் என்பதால் அருகில் இருந்த காவல் நிலையத்தில் தகவல் மட்டும் சொல்லி வந்தார். ஆனால் யாரும் அவனைத் தேடி வரவில்லை.

 

அன்று மட்டுமே அவன் கடைசியாக அழுதான். அதன் பின் வரதனுடன் சேர்ந்து எப்போதும் சுற்றுவான். அவருக்கும் பிடிப்பற்ற வாழ்க்கையின் பிடிப்பானான். அவருக்கு மிகவும் பிடித்தவனான்.

 

சில வருடங்கள் கழித்து கோயம்பேடு மார்க்கெட்டை விட்டு விட்டு காஞ்சிபுரத்தில் வந்து குடியேறினார். வரதராஜனின் பெற்றோர் சின்ன வயதிலேயே இறந்துவிட அவரின் தனிமையின் துணையானான் நெப்போலியன்.

 

இப்படிதான் எங்கிருந்தோ வந்து அவருக்கு எல்லாமும் ஆனான். காஞ்சிபுரத்தில் இருப்பவர்களைப் பொருத்தவரையில் நெப்போலியன் வரதராஜனின் மகன் என்ற எண்ணம் தான்.  நெப்போலியனுக்கு வரதன் என்றால் உயிர்.

 

“உனக்கு பெயர் நெப்போலியன்” என்று ஒரு நாள் கையில் வைத்திருந்த ப்ராண்டியுடன் வரதராஜன் சொல்ல

 

“நான் நெ. . ப்ப். . போ லியன் நீ ?” என்று அவன் அப்போது தான் மார்க்கெட்டில் சுற்றி அவர்கள் பேசும் தமிழை வைத்து வரதனிடம் கேட்க

 

“நான் வரதராஜன்” என்று சொல்ல

 

“சரி வர்ரதா . ” என்று ஐந்து வயது பையனாக சொன்னவன் இன்று இருபத்து ஏழு வயதிலேயும் அப்படியே இருந்தான்.

 

சொல்லக்கொள்ளவில்லை என்றாலும் இருவருக்கும் இருப்பது அப்பா மகன் அன்பே. அதன் உறவே அதன் உணர்வே தான்!

 

மாஸ்கோ இன்னமும் இவர்கள் வாய்ப் பார்த்து நின்று கொண்டிருக்க,

 

“டேய்! மட சாம்பிராணி ! இன்னமும் நிக்கிற, இவன் பசிக்குதுன்னு சொன்னான் தானே? போய் வாங்கிட்டு வாடா” என்று காசை நீட்டி கத்தினார். உடனே மாஸ்கோவும் பறந்து போனான். வரதனுக்கு நெப்போலியன் பசி என்று சொன்னால் தாங்கவே மாட்டார்.

 

எத்தனையோ நாட்கள் சின்ன வயதில் இவர் வறுமையில் பசியோடு இருந்திருக்கிறார், தொழில் கற்கும் வரை. ஏன் கற்ற பின்னும் சிலர் கடன் வாங்கிக் கொண்டு ஏமாற்றப் பார்ப்பர். ஏமாற்றியும் இருக்கின்றனர்.

 

அதனாலயே கொஞ்சம் முரட்டுத் தோற்றமாகத் தன்னை மாற்றிக் கொண்டார். பேச்சிலும் ஒரு கறார்த்தனம் தெரியும். ஆனால் நெப்போலியனுக்கு இயல்பிலேயே எல்லாம் இருந்தது.

 

சிறு வயதில் மொழி தெரியாமல் மற்றவர் பேசுவதை முதலில் உற்றுப் பார்ப்பான். உடல்மொழியை சின்ன வயதில் அதிகம் கவனித்தவன் என்பதால் எளிதில் ஒருவரைப் படித்துக் கொள்வான்.

 

மொழித் தெரிந்தவனுக்குப் பேசினால்  புரியும். தெரியாதவன் உடல் மொழி விழி மொழி, எல்லாம் படிப்பான் தானே.? அப்படி தான் நெப்போலியனும். அதன் பின் மார்க்கெட்டில் வரும் மற்ற மாநிலத்தவரோடு சேர்ந்து பேசி ஹிந்தி, தெலுங்கு, கன்னடம், மலையாளம் எல்லாம் அவனுக்கு சரளமாக வரும்.

 

அதன் பின் மாஸ்கோ வந்து சாப்பாட்டைத் தர, அவனுக்கு ஒரு பார்சலைத் தந்துவிட்டு  வரதன் தன் கையாலயே நெப்போலியனுக்கு சாப்பாட்டைப் பிரித்துக் கொடுத்தார். அதையெல்லாம் புன்னகையோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் நெப்போலியன். அவர் சாப்பிடும்போதும்,

 

“இந்தா டா எலும்பைக் கடி,  இந்தா ஈரல் நல்லது. . ” என்று இவன் பக்கம் எல்லாவற்றையும் தள்ளிவிட்டார்.

 

அன்று மாலை அவனிடம் கடன் என்று கெஞ்சி கேட்டு வாங்கியவன், அதை நன்றாக செலவு செய்துவிட்டு திருப்பிக் கேட்க சென்ற  நெப்போலியனின் ஆளை போலிசில் கந்துவட்டி கொடுமை என்று புகார் சொல்லி இருக்க அந்த தகவல் தெரிந்த நெப்போலியன் அந்த முத்துவேலை நன்றாக வெளுத்து வாங்கினான்.

 

“ஏன் டா உனக்கு காசு வேணும்றப்ப கெஞ்சு  வாங்கித் தெரியுது. வாங்கிட்டு கந்துவட்டின்னு பொய்சொல்லி எங்க மேல கம்ப்ளையண்ட் பண்ணுவியா?” என்றவன் அவன் முகத்திலேயே பளார் என்று அறை விட்டான்.

 

“ஹாஸ்பிட்டல் செலவுன்னு பொய் சொல்லி   குடிச்சு காசு காலி பண்ணின காவாலி பய ! எங்களைப் பேசுறியா? ” என்று அடுத்த கன்னத்திலும் பளார் என்று அறைய

 

“நீ என்னடா யோக்கியமா . நீ குடிக்காதவன் மாதிரி பேசுற” என்று முத்துவேல் எதிர்த்துக் கொண்டு வர

 

“அட நாயே! நான் என் காசுல குடிக்கிறேன் டா. உன்னை மாறி கடன் வாங்கியா குடிக்கிறேன்” என்று இன்னும் நன்றாக சாத்த நெப்போலியன் நல்ல திடகாத்திரமானவன். அவன் அடி தாங்க முடியாதவன் ஓட பார்க்க, அது ஒரு முட்டு சந்து இரண்டு பக்கமும் வீடுகள் இருந்தாலும் யாரும் நெப்போலியனைக் கேள்வி கேட்க மாட்டார்கள்.

 

அவன் தொழிலில் மிக நேர்மை என்று அவர்களுக்குத் தெரியும்.

 

முத்துவேல் அடி தாங்காமல் ஓட, ஒரு காரின் முன் வந்து விழுந்தான். பின்னால்  நெப்போலியன் துரத்திக் கொண்டு ஓட,

 

கார் சடன் ப்ரெக் அடித்து நிற்க  ட்ரைவர் கோபமாக இறங்க, ஆர்கழியும் ரஞ்சித்தும்  என்ன ஏதென்று பார்க்க காரை விட்டு இறங்கினார்கள்.

 

நெப்போலியன் அவர்களை எல்லாம் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. கீழே விழுந்த  முத்துவேலின் சட்டையைப் பிடித்துத் தூக்க, அவனோ

 

“என்னை காப்பாத்துங்க ” என்று கத்த

 

“ச்ச ரவுடியிஸம் பண்றது பாரு” என்று மெல்லமாக அருகில் நின்ற தம்பியிடம் சொல்ல 

 

சில நொடிகள் நெப்போலியனின் பார்வை ஆர்கழி மேல் நீடித்திட, அவள் உடல்மொழியும் விழிமொழியும் படித்தவனுக்கு இதழ்மொழி இலகுவாகப் புரிய, ஒரு இறுக்கம் உருவாக

 

“ஏய் யாரு ரவுடி ?” என்று முத்துவேலை விட்டுவிட்டு ஆர்கழியிடம் எகிறினான்  நெப்போலியன்.

 

 

 

Advertising