நான் எனக்காக இதெல்லாம் சொல்லல. ஜெனியூனா, நீ சந்தோஷமா இருக்கணும்னு தான் சொல்றேன்.
ஏதோ ரொம்ப கான்ஷியஸா உன்னை சுத்தி ஒரு சின்ன வட்டம் போட்டுட்டு அதை விட்டு வெளியே வராம, அந்த வட்டத்துக்குள்ள வேற யாரையும் விட மாட்டேன்ற அப்டின்னு தான் எனக்கு தோனுது.
உன்னை எனக்கு சில மணி நேரங்கள் தான் தெரியும். ஆனா நீ சொல்லாத விஷயங்கள் எல்லாம் கூட எனக்கு உணர முடியுது மிரு. டோண்ட் ஆஸ்க் மீ ஹௌ. ஐ ஜஸ்ட் ஃபீல் இட்.
உன்னோட தயக்கம், பயம், குழப்பம் எல்லாம் புரியுது. அதுனால தான் சொல்றேன், என்னைய இந்த ஈக்குவேஷன்ல இருந்து எடுத்துடலாம்.
நீ எந்த விஷயம் உன்னை பின்னாடி இருந்து இழுத்துப் பிடிக்குதோ, ஜஸ்ட் லெட் இட் கோ. உன்னோட வாழ்க்கைக்கு நீதான் பொறுப்பு. எது பிடிச்சிருக்கோ அதை செய்”
மூச்சு விடாமல் அவன் பேசியதை மிருதுளா வாய் பிளந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். பாவம் அவளுக்கு அலெக்ஸைப் பற்றி தெரியாதே. ராபர்ட் இருந்தாலாவது அவளை எச்சரித்திருப்பான்.
‘நம்ம இப்ப என்ன சொல்லிடோம்னு இவரு இப்படி அட்வைஸ போடுறாரு. அதுவும் பக்கத்தில இருந்து எல்லாம் பார்த்த மாதிரியே வேற சொல்றாரு’ என நினைத்தவள், அமைதியாக அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க, அவளது முகத்தின் முன் கைகளை ஆட்டினான்.
அதில் கவனம் கலைந்தவள், முன்பக்கம் திரும்பி மீண்டும் துடுப்பை செலுத்த ஆரம்பித்தாள்.
“சாரி, ரொம்ப லெக்சர் குடுத்து போர் அடிக்கிறேன்ல” என அலெக்ஸ் மெதுவாகக் கேட்க, ‘இல்லை’ என்பது போல் தலையசைத்தவள்,
“இல்லை, ரொம்ப நல்லா பேசுறீங்க. நான் உங்கள மாதிரி ஆளுங்க எல்லாம் எப்படி இருப்பாங்கன்னு நினைச்சதுக்கு அப்படியே ஆப்போசிட்டா இருக்கீங்க” என்றாள்.
“எங்கள மாதிரி ஆளுங்கன்னா? வாட் டு யூ மீன்?”
“பொதுவா இந்த காலத்து யங் மென். அதுவும் ஒரு வளர்ந்த நாட்டுல இருக்குற சமூகம்னா கேட்கவே வேணாம். பப், பார்ட்டி, ஃபன் அப்படின்னு லைஃப் என்ஜாய் பண்ணுவாங்கன்னு நினைச்சேன். அடுத்தவங்கள பத்தி பெருசா அக்கறை இருக்காதுன்னு நினைச்சேன்.
இந்த ஊர் இளைஞர்கள் பத்தின என்னோட பிம்பங்களை எல்லாம் தப்புன்னு நிரூபிச்சிட்டீங்க”
“வெல், இதுவும் ஒரு விதமான ஸ்டீரியோடைப்பிங் தான். இட்ஸ் வெரி டேஞ்சரஸ். ஒரு தனி நபரைப் பத்தி சரியா தெரியாம, அவங்க ஒரு குறிப்பிட்ட வரையறைக்குள்ள இருந்தால், இப்படி தான் நடந்துப்பாங்கன்னு நினைச்சு முத்திரை குத்துறது தப்பான விஷயம்.
மே பி நீ நினைச்ச மாதிரி நிறைய பேர் இருப்பாங்க தான். ஆனால் எல்லாரும் அப்படி கிடையாது. இன்னொரு விஷயம், வெளிப்படையா ஒருத்தவங்க நடக்கிறத வச்சு, அவங்களுக்கு அடுத்தவங்க மேல அக்கறை இல்லாதவங்க, உதவி பண்ண மாட்டாங்க அப்படின்னு முடிவுக்கு வந்திட முடியாது.
காலங்கள் மாற்றத்தில பொது விதிகளோட எல்லைக் கோடுகள் அப்படியே மங்கிட்டு வருது மிரு. அவரவர் நியாயம் அவங்களுக்கு தான் தெரியும். அது நமக்கும் பொருந்தும்.”
“அது என்னவோ கரெக்ட் தான். எனக்கு ஒரு டவுட். கேட்கட்டுமா?”
“ஹேய், கமான். நத்திங் லைக் தேட். இவ்ளோ நேரம் அது தானே சொன்னேன். என்ன நினைச்சியோ, தாராளமா கேளு. நோ ஜட்ஜ்மெண்ட்ஸ்” என அவளை ஊக்கினான்.
“இல்லை, நீங்க இது டேட்னு தானே சொன்னீங்க. எல்லாரும் டேட்ல இப்படி தான் பிலாசபி பேசுவாங்களான்னு கேட்க நினைச்சேன்.”
“சீக்கி கேர்ள்” என்று சிரித்தவன், “வெல், உண்மை சொல்லனும்னா, சொந்த அனுபவத்தை வைச்சு எனக்கு தெரியாது. ஏன்னா திஸ் இஸ் மை ஃபர்ஸ்ட் டைம். ஆனா கொஞ்சம் ஜெனரல் நாலெட்ஜ் இருக்கு. அதை வைச்சு வேணும்னா சொல்லட்டுமா” என்றவனிடம்,
“என்னது ஃபர்ஸ்ட் டைமா?” என அதிர்ந்து திரும்பி கேட்டாள்.
“ஹே, ரிலாக்ஸ், ஏன் இவ்ளோ ஷாக்? நான் தான் சொன்னேனே, திஸ் இஸ் நியூ டு மீன்னு”
“ம்ம்ம்ம் நீங்க சும்மா சொல்றீங்கன்னு நினைச்சேன். இந்த ஊர்ல தான் பசங்க ரெண்டாம் கிளாஸ்ல இருந்தே கேர்ள் பிரண்ட் வைச்சிருக்காங்களே”
“ஹா ஹா, நான் படிச்சதெல்லாம் பாய்ஸ் ஸ்கூல் தான். சோ பெருசா ஆப்பர்சூனிட்டி கிடைக்கல. எனக்கு இண்டிரெஸ்ட்டும் இல்லை. ஐ லைக் பியீங் பை மைசெல்ஃப். தனியா இருக்கிறது பிடிக்கும். அப்படியே இருந்துட்டேன்.
பாரேன்…யூ ஆர் டைவர்ட்டிங். நான் கேட்டதுக்கு நீ பதில் சொல்லல”
“ஓ அதுவா. ஓகே தான். சொல்லுங்க” என்றவள் ஆர்வமாக அவன் முகத்தைப் பார்க்க, அவளை குறுகுறுவென்று பார்த்தான்.
அவன் பார்வை சற்று மாறி, ரசனை கூடியது.
அதில் சுதாரித்தவள், ‘ராங் டாப்பிக் போல, டேக் டைவர்ஷன்’ என தனக்குத் தானே கூறிக் கொண்டு,
“ரொம்ப கஷ்டமான கேள்வி கேட்டுட்டேன் போல. ஃப்ரீயா விடுங்க” என திரும்பிக் கொண்டாள்.
அவளது எண்ணத்தை உணர்ந்தவன் போல்,
“ரொம்ப சினிமா பார்ப்பியா?” என சம்பந்தம் இல்லாமல் கேட்டு வைத்தான்.
“ம்ம்ம், கொஞ்சம் பார்ப்பேன். ஆனா இங்க நிஜ வாழ்க்கைக்கும், சினிமால காட்டுறதுக்கும் சம்பந்தம் இருக்கான்னு தெரிஞ்சுக்க ஒரு சின்ன க்யூரியாசிட்டி, வேற ஒன்னும் இல்ல” என கழண்டு கொள்ளப் பார்த்தாள்.
‘விட்டேன்னா பார்’ என்று நினைத்தவன்,
“ரைட். நீ என்ன நினைக்கிற?” என அவளிடமே கேள்வியை திருப்பிப் படித்தான்.
‘இதென்னடா வம்பு’ என நொந்தவள்,
“ஹலோ, எனக்கு தெரியலைன்னு தானே உங்க கிட்ட கேட்டேன். உங்களுக்கும் தெரியாதுன்னா, தெரியாதுன்னு சொல்லிட்டு போங்க. அதை விட்டுட்டு திருப்பி என்னையே கேள்வி கேட்குறீங்க” என சிலுப்பிக் கொண்டாள்.
சோக சித்திரமாய் இருக்கும் மிருதுளாவை விட, இப்படி முறைத்து, சிலுப்பிக் கொள்ளும் மிருதுளாவை அலெக்ஸுக்கு இன்னும் இன்னும் பிடித்தது. அவளை சீண்டி இந்த உணர்வுகளை வெளிக் கொண்டு வரும் ஆசை கிளர்ந்தது.
அவளது முகத் திருப்பலில் சிரித்துக் கொண்டவன்,
“ஹேய், சில் மிரு. லெட்ஸ் கம் டு அ டீல். நம்மளோட டேட்டிங்ல என்ன பண்ணனும்னு நாமளே ரூல்ஸ் செட் பண்ணுவோம்.
ஒரு ரெண்டு, மூனு தடவை டேட் பிக்ஸ் பண்ணி அதையெல்லாம் டிஸ்கஸ் செஞ்சு பைனலைஸ் பண்ணுவோம். ஹௌ டஸ் தேட் சவுண்ட?” என்றவனை நம்ப முடியாமல் பார்த்தாள்.
அவளது பார்வையில் இருந்த அதிர்ச்சியை கவனித்த்தவன், ‘என்ன’ என்பது போல் கேள்வியாக புருவத்தை ஏற்றி இறக்கி, இதழ் விரித்து புன்னகை செய்தான்.
‘அடியே மிரு, அவன் பாட்டுக்கு இன்னிக்கு ஒரு நாள் பேசிட்டு தேமேன்னு லண்டன் கிளம்பி போய்ருப்பான். எவன் டேட்டிங்ல என்ன பண்ணா உனக்கு என்ன? ரொம்ப அவசியமா இந்தக் கேள்வி உனக்கு? இப்படி உனக்கே ஆப்பு வைச்சுக்கிட்டீயே’ என நினைத்தவளுக்கு, இன்னேரம் கலைவாணி பக்கத்தில் இருந்தால், தலையில் நங்கென்று நான்கு கொட்டு வைத்திருப்பார் என்று தான் தோன்றியது.
அவளிடம் இருந்து பதில் வரப் போவதில்லை என்று தெரிந்தவன், அமைதியாக மீண்டும் படகை இயக்க ஆரம்பித்தான்.
“நோ ஹரி மிரு. டேக் யுவர் டைம். லெட்ஸ் என்ஜாய் தி ரெஸ்ட் ஆஃப் தி ரைட்” என்றவன், அதற்குப் பின் பொதுவான பேச்சில் நிறுத்திக் கொண்டான்.
ஏரியை முழுவதுமாக ஒரு சுற்று சுற்றி, ஆரம்பித்த இடத்திற்கே வந்து படகை அதற்கு பொறுப்பானவரிடம் ஒப்படைத்து, இரண்டு மணி நேரம் கழித்து திரும்பிய போது மிருதுளாவுக்கும் மனது நிறைவாக இருந்தது.
“தேங்க்ஸ் அலெக்ஸ். யூ மேட் மை டே. ஐ தரோலி என்ஜாய்ட் இட்” என்று மனமாற கூறினாள்.
“யூ ஆர் மோஸ்ட் வெல்கம்” என்றவனுக்கு, அதனோடு கூட இன்னும் அடைமொழிகளை சேர்க்கும் பேராவல். ஆனால் அவன் எதையாவது கூற போய், உள்ளதும் கெட்டு விட்டால் என்று பயந்தவன், வாய் வரை வந்த வார்த்தைகளை அப்படியே விழுங்கி விட்டான்.
இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில் அவன் ‘செக் அவுட்’ செய்து லண்டன் திரும்ப வேண்டும். அதையே அவளிடம் பகிர்ந்தவன்,
“ப்ரெண்ட்ஸ்?” என்ற கேள்வியுடன், அவள் முன் தன் கையை நீட்டினான்.
தயக்கத்துடன், அவன் கையை பற்றி குலுக்கியவள், “யெஸ்” என்றாள் மெதுவாக.
“கிரேட். இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட்….மே ஐ” என்றவன் மீண்டும் கையை நீட்ட, மிருதுளா புரியாமல் அவனைப் பார்த்தாள்.
அவளது அலை பேசியை கை காட்டி வாங்கியவன், அவனது எண்ணை பதிந்து, அவனது அலை பேசிக்கு அழைப்பு விடுத்து, அவளது எண்ணையும் குறித்துக் கொண்டான்.
“லெட்ஸ் மீட் அகைன் டு ஃபிக்ஸ் த டேட்டிங் ரூல்ஸ் ஓகே?” என கண் சிமிட்டியவன்,
“என்ஜாய் ரெஸ்ட் ஆஃப் யுவர் டிரிப். ஐ’ல் சி யூ இன் லண்டன்” என்று விடை பெற்றான்.
மனமே இல்லை அலெக்ஸுக்கு அவளை விட்டுச் செல்ல. ஒரு வேளை அணைத்து விடை பெற்றிருந்தால், சற்று முழுமையாக உணர்ந்திருப்பானோ என்னவோ.
இருவருக்கும் இடையே மனத்தடைகளை தாண்டி, கலாச்சார வேறுபாடுகளும் இருக்கிறதே. அவளது உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்க வேண்டும் அல்லவா.
அணைப்போ, கன்னத்தில் மெல்லியதாக இதழ் பதிப்பதோ அவனது கலாச்சாரத்தில் மிக மிக இயல்பான விஷயம். அவனுக்கு யாருடனும் பெரிதாக நெருக்கம் இல்லாததால், இது ஒரு விஷயமாக இன்று வரை தோன்றியதில்லை.
ஆனால் இன்று, அந்த ஸ்பரிஸம் வேண்டும் போல் இருந்தது. அவள் அந்த அளவுக்கு அவனுடன் நெருக்கமாக உணரவில்லை என்று அலெக்ஸுக்கு தெரிந்தே தான் இருந்தது. அவனது எண்ணங்களையும், விருப்பங்களையும் மிருதுளா மேல் திணித்து, அவளை சங்கடத்தில் ஆழ்த்த விரும்பவில்லை.
ஒரே நாளில் தன் மனம் போகும் பாதையை உணர்ந்தவன், சந்தோசமான மன நிலையோடே லண்டன் திரும்பினான்.
அலெக்ஸ் கிளம்பியதும், ஏதோ மழை பெய்து ஓய்ந்தது போல் இருந்தது மிருதுளாவுக்கு. ஒரு பக்கம் மகிழ்ச்சி என்பதை அவளால் மறுக்க முடியாதது தான். சில வருடங்கள் கழித்து, தனக்கென பார்த்து பார்த்து ஒருவர் செய்தது அவள் மனதை அசைத்தது.
லேசாக பிடித்தம் கூட எட்டிப் பார்த்தது. ஆனால் இருவருக்கும் இருக்கும் மலையளவு வேறுபாடுகளைக் கடக்கும் அளவுக்கு பிடித்தமா என்றால், அதற்கு அவளிடம் பதில் இல்லை தான்.
அவன் சொன்னதை நினைவு படுத்திக் கொண்டவள், நிகழ் காலத்தில் வாழ முடிவெடுத்து, கடந்த காலத்தையும், எதிர்காலத்தையும் புறந்தள்ளி வைத்தாள்.
உணவு அருந்தி விட்டு, ஜெனியும், பீட்டரும் வரும் வரை ஓய்வெடுத்தவள், அவர்கள் வந்ததும் அவர்களுடன் இணைந்து கொண்டாள்.
ஜெனி அவளை குறுகுறுவென பார்க்க, பீட்டர் தான் ஜெனியை அடக்கி வைத்தான்.
அவர்களிடம் மறைக்க ஒன்றுமில்லையே. மேலோட்டமாக, அவர்களது படகு சவாரியைப் பற்றி பகிர்ந்து கொண்டாள். அவள் கூறியதை கவனமாக கேட்டுக் கொண்ட பீட்டர், அலெக்ஸை பற்றி இன்னும் கொஞ்சம் விசாரிக்க வேண்டும் என குறித்துக் கொண்டான்.
அலெக்ஸ் இதில் தீவிரமாக இருந்தால், அவனைப் பற்றி முழுமையாக தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் அல்லவா. மிருதுளாவுக்கு இங்கு யாரையும் அவ்வளவு தெரியாது என்பதால், ஜெனிக்கும், பீட்டருக்கும் அவளைக் குறித்த பொறுப்புணர்வு அதிகமே.
அவளது முதல் திருமணம் குறித்து அறிந்தவர்கள் என்பதால், இன்னொரு முறை அவள் காயப்பட்டு விடக் கூடாது என்ற அக்கறை எப்போதும் அவர்களுக்கு இருக்கும்.
ஆனால் அதை மிருதுளாவிடம் பெரிதாக காண்பித்துக் கொள்ள மாட்டார்கள். அவளது தனியுரிமையும், அவர்களதும் பாதிக்காதவாறு அவள் நலன் விரும்பும் நட்பு அவர்களுடையது.
அடுத்த இரண்டு நாட்களும் இறக்கை கட்டி பறந்தது போல் இருந்தது மிருதுளாவுக்கு. மூவருமாக அங்கிருந்த, ‘லாக் கட்ரீன்’ எரியை சுற்றி இருந்த தளங்களுக்கு சென்ற பின், திட்டமிட்ட நாளில் லண்டன் திரும்பினர்.
போக்குவரத்து நெரிசல் அவ்வளவாக இல்லாததால், போகும் போது எடுத்த நேரத்தை விட சீக்கரமே வீடு திரும்பி விட்டனர்.
வீட்டிற்கு வந்ததும், ஒரு நாள் ஓய்வெடுத்து மீண்டும் அலுவலகம் செல்ல வேண்டும் என்ற யோசனையோடு மிருதுளா வேலைகளில் கவனம் வைத்தாலும், அலைபேசியிலும் அவ்வப்போது ஒரு கண் வைத்திருந்தாள். அந்தோ பரிதாபம். அவள் எதிர்பார்த்த நபரிடமிருந்து குறுந்தகவலோ, அழைப்போ எதுவும் வரவில்லை!