ஜூன் மாதம்..
மாலை நேரம்..
மழைத்தூரலும் மஞ்சள் வெயிலும் தழுவிக்கொள்ளும் காதல் காலம்..
அமெரிக்காவின் கென்டக்கி மாகானத்தில் லெக்ஸிங்டன் நகரத்தின் நீண்ட சாலை..
மணிக்கு 150கி.மீ வேகத்தில் புயல் காற்றோடு போட்டிக்குப் போவதுபோல் சீறிப் பாய்ந்து சென்றுகொண்டிருந்தது சாம்பல் நிற பி.எம்.டபுள் யூ..
லேடி காகாவின் “Far from the shallow” பாடலை அலறவிட்டுக்கொண்டு, பாடல் வரிகளுக்கு ஏற்றவாறே, ஆழ்ந்த சிந்தனையில் தொலைந்தவாறே வாகனத்தை ஓட்டிச் சென்றுகொண்டிருந்தார் கால்டன்கூப்பர்.. (Colton Cooper)
32 வயது அமெரிக்கர்..
தங்க முலாம் பூசியது போன்ற வெளிர் காபி நிற தலைமுடி, ஊடுருவும் பார்வை வீசும் ஹேஸல் நிறக் கண்கள், ஆறடி உயரம், கட்டுமஸ்தான உடல், நீண்ட புருவங்கள், கூர் நாசி, வரைந்தாற்போன்ற தாடை வரி, அளவான உதடுகள், லேசான தாடி மீசை என்று நல்ல திருத்தமான முகம். மொத்தத்தில் ஒரு கணத்தில் கவர்ந்துவிடும் தோற்றம்.
முழு சூட் அணிந்து கொண்டு லெக்ஸிங்டன் நகரில் உள்ள தனது சொந்த கட்டிடக்கலை நிறுவனமான “ஆர்க்கி லவ்” அலுவலகத்திற்குப் போய்க்கொண்டிருந்தார் கால்டன்.
அவர் அலைபேசி அதிரவே, பாடலை அணைத்துவிட்டு, அழைப்பினை ஏற்றார். மறுமுனையில் கேத்தரின், அவரின் உதவியாளர். மீட்டிங்கிற்கு எல்லாம் தயாராக இருப்பதாகத் தெரிவித்தாள். சரியான நேரத்தில் அங்கு இருப்பேன் என்று தீர்க்கமான தெளிவான குரலில் சொல்லித் துண்டித்தார் கால்டன்.
அவர் அன்று அந்தச் சாலையில் தனியாய்ப் பயணித்ததைப் போலவேதான் தன் வாழ்விலும் பயணித்துக் கொண்டிருந்தார். சக பயணி இன்றி, தன்னந்தனியாய்.
அவரின் ஆளுமையைத் தாண்டியும் ஒரு கோபம், விரக்தி, ஏக்கம், குழப்பம் இப்படி விவரிக்க முடியாத ஏதோ ஒன்று அவரிடம் தொக்கி நின்றிருந்தது.
மீண்டும் கைபேசி அதிர்ந்தது. மறுமுனையில் ஒரு பெண் குரல்.
(ஆங்கில சம்பாஷனைகள் தான் அனைத்தும். தமிழில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது)
“மிஸ்டர் கால்டன். நல்ல நாளாக அமையட்டும்.”
“நன்றி. பொருத்தமான விண்ணப்பங்கள் ஏதாவது வந்திருக்குதா?”
“ஆமாம் கால்டன். உங்க எதிர்ப்பார்ப்புக்குத் தக்கபடி ஒரு விண்ணப்பம் வந்திருக்கு. ஆனா ஒரே ஒரு மாறுதல்.”
“என்ன?!”
“ஷி இஸ் ஆன் இண்டியன்”
“ஓ………”
“விவரங்கள மெயில் செய்திருக்கேன். பாருங்க”
“நன்றி”
துண்டித்தார்.
பலமான சிந்தனையில் மீண்டும் மூழ்கிப் போனார். இந்தியர் என்று கேட்டதும் அவருக்கு மிகவும் வித்தியாசமாகவும் ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது. ஆச்சரியம் முடிவதற்குள் தன் அலுவலக வாசலுக்கு வந்து சேர்ந்துவிட்டார்.
காரை விட்டு இறங்கியதும் ஒரு பணியாள் காரைப் பார்க்கிங் செய்ய ஓட்டிச் சென்றார்.
அவர் காரைக் கண்டதுமே அவரின் வருகை அலுவலப் பணியாளர்கள் அனைவருக்கும் சைகை மூலம் அறிவிக்கப்பட, சிறு பென்சில் உட்பட அனைத்தும் தத்தம் இடத்திற்குச் சென்றுவிட்டது. ஊசி விழும் சத்தம் கூடக் கேட்டுவிடும் அமைதி. பாஸ் வருகிறார் என்கிற அறிவிப்பிற்கு விளக்கமாய் இருந்தன அக்காட்சிகள்.
கேத்தரின் கை குலுக்க மீட்டிங் அறைக்குச் சென்றார் கால்டன். மீட்டிங் அறையில் கால்டனுடன் சிறுவயது முதலே ஒன்றாக இருந்து, படித்து, வளர்ந்த நண்பர்களும் ஆர்க்கி லவ் நிறுவனத்தின் பங்குதாரர்களுமாகிய தெரெக் மற்றும் ரேச்சல் காத்துக்கொண்டிருந்தனர். அனைத்தும் தயாராக இருப்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டார் கால்டன். அடுத்த இரு நிமிடங்களில் வரவேண்டியவர்கள் வந்தனர்.
நியுயார்க்கில் ஒரு பிரபல 7நட்சத்திர ஓட்டலை விரிவுபடுத்தும் புராஜக்ட் கால்டனுக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. கட்டிடக்கலை வல்லுனரான கால்டன், கென்டக்கி மாகானத்தில் மிகவும் இளைய ஆனால் அனைவரையும் விட சிறந்த திறமை வாய்ந்த கட்டிடக்கலை வல்லுனராக இருப்பவர். முப்பதுகளிலேயே ஒரு கட்டிடக்கலை நிறுவனத்தை உருவாக்கி 3 மிகப்பெரிய புராஜெக்ட்டுகளை வெற்றிகரமாக முடித்து முத்திரை பதித்திருந்தார். ஆர்க்கி லவ் நிறுவனத்தின் நான்காவது பணியே நியுயார்க்கின் பிரபல ஓட்டலுடன் அமைந்தது என்றால் அது அவரின் திறமைக்கான, கடின உழைப்பிற்கான சான்றாக கென்டக்கி முழுதும் பேசப்பட்டது.
இந்நிலையில் சட்டப்படியான கையெழுத்துக்களுக்காகவே அன்றைய மீட்டிங். பத்தே நிமிடத்தில் அனைத்து கையெழுத்துக்களும் பரிமாரப்பட்டு மீட்டிங் முடிவுக்கு வரவே, வந்தவர்கள் சென்றுவிட்டனர்.
கேத்தரின் வாழ்த்து தெரிவித்துவிட்டு வெளியேறத் திரும்பிய போது அனைத்து ஊழியர்களுக்கும் தெரிவிக்கும் படி கேட்டுக்கொண்டார் கால்டன். தலையசைத்துப் புன்னகையுடன் கேத்தரின் வெளியேறினாள்.
ரேச்சல் கட்டுமானப் பொருட்கள் வாங்குவது தொடர்பாகச் செல்லவேண்டியிந்ததால் விடைபெற்றாள்.
தெரெக் ஒரு கட்டுமான சைட்டுக்குச் செல்லவேண்டியிருந்தபடியால் அவரும் இரவு சந்திப்பதாய்க் கூறி விடைபெறவே கால்டன் மட்டும் மீட்டிங் அறையில் தனியாய் அமர்ந்திருந்தார்.
காரில் வந்துகொண்டிருந்தபோது வந்த தொலைபேசி அழைப்பு நினைவுக்கு வந்தது. இந்தியர் என்று அந்தப் பெண்மணி தெரிவித்தது மீண்டும் அவரை ஆச்சரியப்படுத்தியது.
அமெரிக்காவில் பல இந்தியர்களை அவர் பார்த்திருக்கிறார். சிலருடன் பழகியும் இருக்கிறார். இந்தியர்களைப் பற்றி மிக நல்ல அபிப்பிராயம் அவருக்கு உண்டு. எனவே இரவு வீட்டுக்குச் சென்றதும் மெயிலைத் திறந்து அந்த விண்ணப்பம் பற்றிய விவரங்களைப் படிக்க ஆர்வம் கொண்டார் கால்டன்.
மீட்டிங் அறையிலிருந்து வெளியேறி, அலுவலக வாசலுக்கு வந்து நின்றார். மறு நொடியே அவரது கார் கொண்டுவரப்பட்டது. ஏறிப் புறப்பட்டார். மீண்டும் மழைத் தூரலும் வெயிலும் சேர்ந்து கொண்டன.
சிறிது தூரத்தில், பெரிய கட்டிடங்களில் முகப்பில் வைக்கும் கண்ணாடிகளுக்கான ஒரு காட்சியகம் புதிதாகத் திறக்கப்பட்டிருந்தது. அதனைப் பார்வையிடச் சென்றார்.
காட்சியக வாசலில் காரை நிறுத்தி இறங்கிய போது எதிரே விரிந்திருந்த இயற்கைக் காட்சி ரம்மியமாய் இருந்தது.
மழையும் வெயிலும் தழுவியதால் வானம் வண்ணவில் ஒன்றை வரைந்து வைத்திருந்தது.
லெக்ஸிங்டனில் வானவில் ஒரு அரிய நிகழ்வு. அந்த வில் விரித்த வலையில் சிக்கிக் கொண்ட கால்டன், அதை இரசிக்கலானார். விளக்கமுடியாத ஒரு சோகத்தில் இருக்கும் கால்டனுக்கு அந்த வானவில் சட்டென்று ஒரு புத்துணர்ச்சியை அளித்தது.
வானவில்லின் ஆரம்பத்திலிருந்து மெதுவாக அணு அணுவாகத் தன் பார்வையை ஓட்டினார். அதன் மேலேயே அவர் பார்வையால் வில்லொன்றை வரைந்தகொண்டிருந்தபோது, வில்லின் முடிவில் வேல் விழிகளைச் சந்தித்தார்.
அந்த வேல் விழிகளும் கால்டனைப் போலவே வானவில்லின் மேலேயே அந்தப் பக்கத்திலிருந்து பார்வையை ஓட்டி வந்திருந்தன. வேல் விழிகள் என்று சொன்னதற்கிணங்க கால்டனின் இதயம் துளைத்தன.
வானத்தைப் போலவே அந்த விழிகளும் அழுதுகொண்டிருந்தன. விழிகளில் இருந்து பார்வையை விரிவாக்கி முகத்தையும் பின் முழு உருவத்தையும் பார்த்தார் கால்டன். அவள் ஒரு இந்தியப் பெண் என்பதையும் அவள் அழுதுகொண்டிருக்கிறாள் என்பதையும் புரிந்துகொண்டார்.
திசையற்ற வாழ்வைத் திருப்பிவிடப்போகும் கணம் அது தான் என்பது அப்போது கால்டனுக்குத் தெரிந்திருக்கவில்லை……..