அலாரம் மீண்டும் அலறியது.”அஞ்சு…!” கத்திக் கொண்டே எழுந்து அலாரத்தை நிறுத்த மொபைலை தேடினாள். அலாரம் நின்றது. திரும்பி பார்த்தவள் நின்றுக்கொண்டிருந்தவளை முறைத்தாள்.
“அஞ்சு…..! இது உன் வேலையா? ஏன் டி தூங்குறவள இப்படி எழுப்புற?” முறைத்தப்படி.
“நா குளிச்சுட்டு தான் மேடம் உங்கள எழுப்புறேன்” சிரித்தாள்.
“அஞ்சு இன்னும் கொஞ்ச நேரம் டி. ப்ளீஸ்டா..!” கெஞ்சியபடி படுத்தாள்.
“ஆஃபிஸ்.. இதுலாம் நமக்கு தேவையா டி? நாம பாட்டுக்கு பத்து மணிக்கு எழுந்தமா சாப்டாம சீரியல் பார்த்தமா ஊர் சுத்துனமானு இருந்தோம். இப்ப பாரு! மிட் நைட்ல எழுந்திரிக்கிறதா இருக்கு” புலம்பியபடி எழுந்தாள்.
“ருத்து! போதும் கிளம்பு. டைமாச்சு. வந்து புலம்பு, கேக்குறேன்”.
“யாரு நீ கேப்ப! இத நா நம்பனும்! எல்லாம் நம்மள பெத்தத சொல்லனும். கேம்பஸ் இன்டர்வியூ போன்னு தூரத்துனாங்க” என்று சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும்போதே இடையிலே,
“இந்த லூசு கம்பெனி நம்மல செலக்ட் பண்ணிட்டாங்க அதானே? இத கேட்டு கேட்டு என் காதுல இருந்து இரத்தம் மட்டும் தான் வரல. போதும் கிளம்பு டி. நா போய் சாப்பாடு எடுத்துட்டு வரேன்” வெளியே சென்றாள். ருத்ரா சலிப்புடன் கிளம்பச் சென்றாள். இருவரும் சேர்ந்து சாப்பிட்டுவிட்டுக் கிளம்பினர்.
அந்த பல மாடிக் கட்டிடத்தைப் பார்த்ததும் இருவருக்கும் லேசாக பயம் வந்தது.
“அஞ்சு இந்த பில்டிங் பாக்கவே பயமா இருக்கு டி!” லேசான பயத்துடன்.
“நா இருக்கேன்ல ருத்து! பயப்படாத. வா! செக்யூரிட்டி கிட்ட போய் நம்ம கம்பெனி எங்க இருக்குன்னு கேக்கலாம்” இழுத்துச் சென்று ,”அண்ணா! காமினி டெக்னாலஜி எந்த பிளோர்?”.
“ஃபிப்த்து பிளோர் மா. உங்களுக்கு அவங்க அனுப்புன லெட்டர காட்டுங்க. அப்பதான் உள்ள விடுவோம்”. இருவரும் காட்டியதும், “இந்த வழியா போங்க மா” அனுப்பினார்.
ரிசப்ஷனிஸ்டிடம் சென்று, “எக்ஸ்கியூஸ் மீ! நாங்க நியூ ஜாயினீஸ். எங்க போகனும் மேம்?” அஞ்சு.
“லெட்டர்?” கை நீட்டினார். இருவரும் கொடுத்தனர். “ரெண்டு பேரும் அந்த ரூமுக்கு போங்க”.
“ஓகே தேங்க் யூ” சென்றனர்.
“என்ன டி! இவ்ளோ பெரிய ஹால்லா இருக்கு!” வேடிக்கை பார்த்தப்படி வந்தாள் ருத்ரா.
“நானும் உன் கூடதானே வரேன். எனக்கு மட்டும் எப்படி டி தெரியும்? வா! லாஸ்ட் ரோல போய் உக்காரலாம்”.
“அஞ்சு! லாஸ்ட்ல பாரு. நம்மல மாதிரியே ரெண்டு பேரும் உக்கார்ந்து இருக்காங்க. ஆனா நடுவுல உக்கார்ந்தா நாம தெரிய மாட்டோம்னு நினைச்சேன். இப்ப வேற வழி இல்ல வா ஓரமா உக்காரலாம்” சென்று உக்கார்ந்தனர்.
“சுஜி! வந்து எவ்ளோ நேரம் ஆகுது! என்ன டி கொடும இது? வெய்ட் பண்ண வச்சு சாகடிக்கிறானுங்க..” எரிச்சலாக சொன்னாள் ஹேமா.
“உள்ள வர வழிய மறந்திருப்பாங்க போல டி” கிண்டலாகச் சிரித்தாள் சுஜிதா. ஹேமா பொய்யாக முறைத்தாள். பக்கத்தில் உக்கார்ந்திருந்த அஞ்சுவும் ருத்துவும் சிரித்தனர். சிறிது நேரத்தில் நிறைய பேர் உள்ளே வந்தனர். நான்கு ஆண்கள் மட்டும் அங்கு இருந்த மேடை மேல் ஏறினர்.
“ஹாய் கைஸ்! கொஞ்ச அமைதியா இருந்தா நாங்க கொஞ்சம் பேசிப்போம் ” சிரித்தான் அதில் ஒருவன். மைக்கின் சத்தத்தில் அனைவரும் அமைதியாகி மேடையைப் பார்த்தனர்.
“ஹாய்! வெல்கம் டூ காமினி டெக்னாலஜி. ஐ ஆம் ஜெய விதுரன். இந்த கம்பெனியோட புராஜக்ட் மேனேஜர். இவங்க மூணு பேரும் டிஎல் அரவிந்த் , திவாகர் , சுந்தர்” சிரிப்புடன் அறிமுகம் செய்தான். மற்ற முவரும் சிரித்தனர்.
“நீங்க எல்லாரும் ஃப்ரெஷர்ஸ். இந்த கம்பெனிய பத்தி ஒரு சின்ன இன்ட்றோ தான் தரப் போறோம். இத்தனநாள் எல்லாரும் ஸ்டூடண்டா ஜாலியா இருந்திருப்பீங்க. அதெல்லாம் மிஸ் பண்ணிட்டோம்னு நினைக்காதீங்க. கொடுக்குற வேலைய சரியா பண்ணுனா இங்கயும் ஜாலியா இருக்கலாம்” கம்பெனியைப் பற்றி சிறிதுநேரம் பேசிவிட்டு அரவிந்திடம் மைக்கை கொடுத்தான்.
“ஹாய்! ஐ ஆம் அரவிந்த். அதான் தெரியுமேன்னு நீங்க நினைக்கிறது என் காதுக்கு கேக்குது” சிரித்தான். மற்றவர்களும் சிரித்தனர்.
“ஒவ்வொரு வருடமும் ஃப்ரெஷர்ஸ் வரப்ப வெல்கம் பண்ணுனத விட இந்த வருசம் ஃப்ரெஷர்ஸ வெல்கம் பண்ணுறது எனக்கு ரொம்ப ஹேப்பியா இருக்கு, ஏன்னு கேக்குறீங்ளா?? என் தங்கச்சி வந்துருக்கா அவ இங்க வரது எனக்கு தெரியாது. அஞ்சு…” சந்தோஷமாக.
அஞ்சு சந்தோஷமாகப் பார்த்தாள். “டேய்! என்ன டா பண்ணுற?” பொய்யான சிரிப்புடன் மெதுவாக பல்லைக் கடித்தான் ஜெய விதுரன்.
“சாரி மச்சி! கொஞ்சம் எமோஷ்னல் ஆகிட்டேன்” மெதுவாக இளித்தவன்,
“உங்க ஜாப் பத்தி எந்த சந்தேகம் எதுவா இருந்தாலும் நீங்க தயங்காம எங்ககிட்ட கேக்கலாம். இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல உங்க டீம் லீடர் யாருன்னு சொல்லுவாங்க. நீங்க அவங்கள ஃபாலோ பண்ணிக்கோங்க” மைக்கை விதுரனிடம் கொடுத்தான்.
“எல்லோரும் எங்க கூட வாங்க” என்று திவாவும் சுந்தரும் அழைத்துச் சென்றனர். விசலாமான பெரிய ஹால், அதில் ஆயிரத்திற்கு மேற்பட்ட கணினிகள் எதிரெதிர் பார்ப்பது போல் அதற்கு ஏற்றாற்போல் நாற்காலிகளும் இருந்தன.
“ஃபர்ஸ்ட் இரண்டு ரோ உங்களுக்கு தான். உங்க டீம் லீடருக்கு ஆப்போசிட்டா உக்கார்ந்தா நாங்க கூப்பிடுறப்ப வர ஈஸியா இருக்கும்” சுந்தர்.
“நாம நாளு பேரும் ஒன்னா உக்கார்ந்துகலாம்” ஹேமா.
“சரி” என்றனர்.
“நீங்க எல்லாரும் போய் உக்காரலாம்” திவா.
அஞ்சு நேராக விதுரன் அரவிந்துக்கு பொதுவான இடத்தில் அவர்களை பார்த்து அமர்ந்தாள். அவள் பக்கத்திலே ருத்ரா அமர்ந்தாள். அஞ்சு, ருத்ரா பக்கத்தில் வேறுவேறு ஆண்கள் பெண்கள் அமர்ந்ததால் அவர்களுக்கு எதிரில் இருக்கும் கணினிகளை சுஜிக்கும் ஹேமாவுக்கும் பிடித்தனர்.
“ப்ச்… பக்கத்து சிஸ்டம் கிடைக்கலையே” ஹேமா.
“பக்கத்து சிஸ்டம விட எதிர் சிஸ்டம்னா பாரு நாம நாலு சேரும் திரும்பி பேசிக்கலாம்” அஞ்சு.
“ஆமா! நாம இப்படி உக்கார்ந்தா தான் நாம பேசுறது நம்ம நாலு பேருக்கு கேக்கும்” ருத்ரா.
“இந்த பிளேஸ் நல்லா இருக்கு. அங்க பாரு! நமக்கு பக்கத்துல கொஞ்சம் தள்ளி போனாவே ரெஸ்ட் ரூம் எல்லாம் இருக்கு ஹேமா. எல்லாத்துக்கும் இதான் வசதி” சுஜி.
“ஆமால! சரி இப்ப நாம என்ன பண்ணனும்?” ஹேமா.
“இங்க பாருங்க! என் டீம் மெம்பர்ஸ் ஏழு பேரும் எழுந்துருங்க” திவா. ஏழு பேரும் எழுந்தனர். “என்ன டா! அஞ்சு பேரு இங்க ரெண்டு பேரும் அங்கனு இருக்கீங்க. மாத்தி உக்காருங்க”.
“சார்! ப்ளீஸ்.. நா இங்கயே உக்காருறேன்” சுஜி.
“ஏன்?”.
“ஃப்ரெண்ட்ஸோட சார். ப்ளீஸ்…”.
“எல்லார் கூடவும் பழகணும்னு தான் பிரிச்சு டீம் போடுறது”.
“சார்! சார்! இவங்க நியூ ஃப்ரெண்ட்ஸ் இங்க வந்துதான் தெரியும்” அவசரமாக.
“திவா! விடு டா” சுந்தர்.
“கூப்பிடுறப்ப கரெக்ட்டா வந்துருங்க. என் டீம் மெம்பர்ஸ் லெவன்கு என் ரூமுக்கு வாங்க”.
“என் டீம் மெம்பர்ஸ் ஏழு பேரும் எழுந்துருங்க”, எழுந்தவர்களை பார்த்தவன், “நீங்க மட்டும் தான் தனியா அங்க உக்கார்ந்துருக்கீங்க. உங்களுக்கு ஓகேவா?” ஹேமாவைப் பார்த்து.
“எனக்கு ஓகே சார்”.
“ஓகே! நீங்களும் லெவன்கு என் ரூமுக்கு வந்துருங்க” திவாவிடம் பேசியபடியே அவன் அறைக்குச் சென்றான்.
“எப்படியோ நம்ம இடத்த மாத்தல. அதுவே போதும் இப்போதைக்கு” சுஜி.
“ஐ ஆம் அஞ்சனலோஷினி ஃப்ரம் தேனி. நா ஓரே ஒரு பொண்ணு மட்டும் தான், அப்பா சூப்பர்மார்கெட் வச்சுருக்காங்க, அம்மா ஹோம்மேகேர், ஐ லவ் ம்யூசிக். அவ்ளோ தான் சார்” என்றாள் விதுரனை பார்த்து.
“ம்ம்… குட்! இப்ப உங்க ஐந்து பேருக்கு உங்க டீம் மெம்பர்ஸ் பத்தி தெரிஞ்சுருக்கும். நீங்க எப்போதும் ஒன்னாதான் ஒர்க் பண்ண போறீங்க. நல்ல ஃப்ரெண்ட்ஸா இருங்க”.
“ஓகே சார்” என்றனர்.
“இந்த நோட்பட், பென் எல்லாரும் எடுத்துக்கோங்க. என் ரூமுக்கு வரப்ப இது இல்லாம நீங்க வரக்கூடாது” மேசைமேல் இருந்ததை எடுத்தனர். ஒவ்வொருவராக பக்கத்தில் அழைத்து எழுதச் சொல்லி எழுதியதை சரிபார்த்தான்.
“நா எப்போதுமே பிஸியா இருப்பேன். அதுனால நிறைய நோட்ஸ் உங்க மெயில் ஐடிக்கு அனுப்பிருக்கேன். இன்னைக்கு என்ன படிக்கணும்னு அதுல சொல்லிருக்கேன். எல்லாரும் அத படிங்க. நாளைக்கு அதுல இருந்து ஒரு புரோம்கிராம் டெஸ்ட் வைப்பேன்”.