எங்க இருந்துடா வர்ரீங்க..
காலை 10 மணி.
டேய் மச்சி, இந்த போட்டோவைப் பாருடா.
சதீஷ் நீட்டிய போட்டோவில் ஒரு இளம் பெண் காற்றில் அலையும் கூந்தலை இடது கையால் செல்லமாய் விலக்கி விட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அந்தக் கணினி மென்பொருள் நிறுவன வளாகம் ஒரு கல்லூரி கிரவுண்ட் மாதிரி இளைய தலைகளின் சுறுசுறுப்பான அலைச்சலில் பரபரப்பாய் இருந்தது. வலது கையில் இருந்த சிகரெட்டை இடது கைக்கு மாற்றிக் கொண்டே அந்த போட்டோவை வாங்கினான் கார்த்திக்.
வாவ்.. சூப்பர் மச்சி, பிகர் யாரு ? புதுசா புடிச்சியா ?
டேய்… பிகர் இல்லடா .. எனக்குப் பாத்திருக்கிற பொண்ணு. பேரு சரண்யா. போட்டோ குடுத்துட்டு போயிருக்காங்க.
ஓ.. சாரி மச்சி… உனக்கு நல்லா மேச் ஆகும்டா… என்ன பண்றாங்க ? சட்டென பிகர் பேச்சை மாற்றி, மரியாதைக் குரலுக்குத் தாவினான் கார்த்திக்.
நம்மள மாதிரி சாஃப்ட்வேர் லைன் தான், என்கோர் ன்னு ஒரு கம்பெனில வேல பாக்கறாங்க.
ஏண்டா சாஃப்ட்வேர் பொண்ணைப் போய் புடிச்சிருக்கே. இது தான் ஒரு உருப்படாத ஃபீல்ட் ன்னு உனக்குத் தெரியுமே ! ஒழுங்கா காலைல வேலைக்குப் போய் சாயங்காலம் வீட்டுல வர மாதிரி ஒரு ஒரு பொண்ணு பாருடா. லைஃப்க்கு அது தான் செட் ஆகும். ஒரு டீச்சர், ஒரு கவர்மென்ட் ஜாப், இல்லேன்னா ஒரு டாக்டர்…
ஆமா எந்த டாக்டர் காலைல வேலைக்குப் போய் சாயங்காலம் வீட்டுக்கு வந்திருக்காங்க…
சரி, டாக்டரை விடு.. டீச்சர், லெக்சரர் மாதிரி பாக்கலாம்ல…
அதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது மச்சி. ஏற்கனவே ஐ.டி ன்னாலே அவன் அவன் தயங்கறான். நாம ஏதோ இந்த அலுவலகத்துக்குள்ள நாம வரதே பிகர்களை கரெக்ட் பண்றதுக்கும், கூத்தடிக்கிறதுக்கும் தான்னு உலகம் நினைக்குது. நம்ம கஷ்டம் எவனுக்குத் தெரியப் போவுது ? “ஐடி பையனா ? ஒழுக்கமா இருப்பானா” ன்னு எவனாச்சும் பேசினாலே பத்திகிட்டு வருது. பொளேர்ன்னு ஒன்னு உடணும் போல இருக்கு. யூஸ்லெஸ் ஃபெல்லோஸ்…
சொல்றவன் சொல்லிட்டே தான் இருப்பான். திருட்டு புருஷன், திருட்டுப் பொண்டாட்டி, லொட்டு லொசுக்குன்னு டெய்லி நாலு கொலை நடக்குது இப்பல்லாம். எல்லாரும் ஐடி ல யா வேல செய்றாங்க. என்னைக் கேட்டா, தப்பு செய்றவன் எங்க இருந்தாலும் செய்வான்.
உன்னை எவன்டா கேட்டான். தத்துவம் பேச வந்துட்டான்… சிரித்தான் சதீஷ்.
பி…சீரியஸ் டா.. ஒரு டிவி புரோக்ராம் பாத்தேன் மச்சி. அதுல ஒருத்தன் சொல்றான் ஐடில ஏகப்பட்ட சம்பளமாம். ஆனதால மக்கள் எல்லாம் தப்பு பண்றாங்களாம். நல்ல மொபைல் வாங்க தோணுமாம். தண்ணி அடிக்கத் தோணுமாம். தப்பு பண்ணத் தோணுமாம். லோண் வாங்கத் தோணுமாம். அதனால அந்த வேலையை விட்டு வெளியே வந்தானாம். டேய் கேணப் பசங்களா ? ஏன் அதெல்லாம் பண்றீங்க ? ஐபோன் வெச்சுக்கலேன்னு உன்னை பிரிச்சு வுட்ட ஒரு கம்பெனி பேரைச் சொல்லு ? கிடைக்கிற சம்பளத்துல தேவையானதை வெச்சுட்டு மிச்சத்தை ஒரு அனாதை ஆசிரமத்துக்கு குடு, ஒரு ஏழைக்குக் கொடு, ஏழைப் பசங்களுக்கு கல்வி உதவி செய். இல்லேன்னா உன் குடும்பத்துக்கு குடு, உன் சொந்தக்காரன் எவனாவது பணம் வேணும்னு தவிச்சிட்டு இருப்பான் அவனுக்குக் குடு ! உன் மனசை ஓட்டையா வெச்சுகிட்டு எதுக்கு மத்ததையெல்லாம் குத்தம் சொல்றே ?
கரெக்ட் மச்சி… கடவுள் ஒருத்தருக்கு பணம் நிறைய கொடுக்கிறது இன்னொருத்தருக்கு உதவி செய்றதுக்கு. சும்மா பந்தா வுட்டு திரியறதுக்கு இல்லை.
சரி, அதை விடு. தத்துவம் பேசறது போர்டா. உன் மேட்டருக்கு வருவோம். இது உன் லைஃப் மேட்டர். மனைவியும் ஐ.டின்னா நிறைய கஷ்டம் இருக்கு. நாளைக்கு ஒரு குழந்தை குட்டின்னு ஆச்சுன்னா, யூ கேனாட் மேனேஜ்.
நீ சொல்றதெல்லாம் சரிதான். பட், நம்ம பீல்ட்ல இருக்கிற பொண்ணைக் கல்யாணம் பண்றது தான் நமக்கு ரொம்ப நல்லது. ஏன்னு சொல்றேன். பாம்பின் கால் பாம்பறியும் ன்னு சொல்லுவாங்க இல்லையா… ஓகே. ஓகே… எக்ஸாம்பிள் கொஞ்சம் மொக்க தான். பட், யோசிச்சு பாரு. நம்ம வேலைக்கு சம்டைம்ஸ் மிட் நைட் தான் வீட்டுக்கு போவோம். சில நேரம் காலை வரைக்கும் ஆபீஸ்ல தான் கெடப்போம். டீம்ல நிறைய பொண்ணுங்க உண்டு, அவங்க கூட பேச வேண்டியிருக்கும். டீம் அவுட்டிங் அது இதுன்னு ஏகப்பட்ட விஷயம் இருக்கும். இதையெல்லாம் இந்த ஃபீல்ட்ல இருக்கிற ஒருத்தரால தாண்டா புரிஞ்சுக்க முடியும். மத்தவங்க புரிஞ்சுக்கவே மாட்டாங்க.
ம்ம்ம்… யா.. அது கரெக்ட் தான் மச்சி.
ம்ம்… பாக்கலாம்… ஐ நீட் டு கெட் ஹர் நம்பர்…
நல்ல ஐடியா சொல்றேன்டா… ஃபேஸ் புக் போ, பொண்ணு பெயரைப் போட்டுத் தேடு. அப்படியே பிரண்ட் ரிக்வஸ்ட் குடு. அக்ஸப்ட் பண்ணுவா, அவளோட கடந்த சில வருஷ ஃபேஸ் புக் ஆக்டிவிடீஸ் பாரு. பொண்ணு எப்படின்னு தெரிஞ்சுடும். அப்புறம், யூ கேன் டிசைட்.
எனக்கு இன்னொரு பெட்டர் ஐடியா இருக்கு..
சொல்லு,
நீ அவளுக்கு பிரண்ட் ரிக்வஸ்ட் குடு. பிரண்ட் ஆயிடு… அவ கிட்டே பேசிப் பாரு… கொஞ்சம் விஷயம் கலெக்ட் பண்ணு… என்ன சொல்றே.
ம்ம்… சரி வருமா..
யெஸ்.. டிரை பண்ணு.. பட்.. அதுக்கு முன்னாடி என்னை உன்னோட பிரண்ட்ஸ் லிஸ்ட் ல இருந்து நீக்கிடு. இல்லேன்னா, கண்டு பிடிச்சுடுவா… ஓகே வா…
ஓகேடா.. தில்லாலங்கடி வேல பண்றதுக்குன்னே பொறந்தவன் டா நீ !
சரி சரி.. அடக்கி வாசி.. லெட்ஸ் கோ… நிறைய வேலையிருக்கு !
நேரம் 2 மணி 30 நிமிடம்.
கணினியின் முகத்தை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவனை தொலைபேசி அழைத்தது. அகலமான நெற்றியுடன் சிரித்த சிஸ்கோ போனினைப் பார்த்தான் சதீஷ். அழைப்பது ரவி ஜோய்ஸ்லா என்றது.
ஓ.. மேனேஜர். போச்சு, இன்னிக்கு என்னத்த கழுத்தறுக்கப் போறானோ ! எடுக்கலாமா வேண்டாமா எனும் இரண்டு வினாடி சிந்தனையின் முடிவில் போனை எடுத்தான்.
சட்டென குரலில் வழுக்கும் ஆங்கிலத்தை ஒட்டவைத்துக் கொண்டு பேசினான்.
எஸ் ரவி…
ஒரு அர்ஜன்ட் மேட்டர்…
சொல்லுங்க.
ஒரு கிளையன்ட் விசிட். வைஸ் பிரசிடன்ட் ஆஃப் ஐ.டி, பாப் கார்டினஸ். நாம அதுக்குத் தயாராகணும்.
ஷுயர்.. எப்போ ?
அடுத்த திங்கட்கிழமையாம்… ஏதோ திடீர் விசிட் அடிக்கிறாராம் இன்னொரு கம்பெனிக்கு, போற போக்கில நம்ம கம்பனியில ஒரு நாள் செலவிடப் போறாராம்.
ஓ.. ஓகே… பர்ப்பஸ் ஆஃப் த விசிட் ?
நம்ம புராஜக்ட் ரிவ்யூ தான் மெயின். நீ தான் அதை தயார் பண்ணனும். ஒரு பிரசன்டேஷன் குடுக்கணும் மண்டே… கெட் ரெடி வித் த டேட்டா..
ஷுயர்… ரவி… வாட் எல்ஸ் ஐ நீட் டு டு ?
எல்லாம் நீ தான்யா பண்ணணும். நீ தான் இதை லீட் பண்ணணும். பி.எம்.ஓ வை கனெக்ட் பண்ணு, லாஜிஸ்டிக்ஸ் எல்லாம் பக்காவா இருக்கணும். அவர் வந்ததும் வரவேற்பு, அப்புறம் எக்ஸிகியூடிவ் மீட்டிங், அப்புறம் ஒரு டீம் வாக் துரூ, லஞ்ச், லஞ்சுக்கு அட்மினை கான்டாக்ட் பண்ணு. ரேடிஸன் ஃபுட் வில் பி நைஸ்… ஆஃடர்நூன் ல டவுன் ஹால் இருக்கட்டும். மேபி மூணு மணிக்கு. இரண்டு மணி நேரம் ஆடிட்டோரியம் பிளாக் பண்ணு. நீ தான் பிரசன்ட் பண்றே… ரொம்ப முக்கியம்.. நம்ம டெலிவரி, பிளஸ் கேப்பபிலிடீஸ்…. நீளமாகச் சொல்லி நிறுத்தினார் ரவி.
பண்ணிடலாம் ரவி. போன தடவை பண்ணினது போலவே எல்லாத்தையும் நீட்டா பண்ணிடறேன்.
யா.. ஐ. நோ. அதான் உன் கிட்டே பொறுப்பைக் கொடுத்திருக்கேன். வில் கனெக்ட் டுமாரோ.. கிவ் மி டெய்லி அப்டேட்ஸ் பிளீஸ் !
போனைத் துண்டித்து விட்டு தலையில் கையை வைத்து உட்கார்ந்தான் சதீஷ்.
கிளையன்ட் விசிட் என்பது ஒரு சிம்ம சொப்பனம். சி. எம் ரோட்டில் போகிறார் என்றால் ஏரியா இன்ஸ்பெக்டருக்கெல்லாம் வியர்த்து வடியுமே அது போல ஒரு பதட்டம். எப்படா போய்த் தொலைவாங்க, எப்ப நாம நிம்மதியா மூச்சு விடலாம் என்று தான் தோன்றும். ஏதாச்சும் குளறுபடி நடந்தால் வேலைக்கே ஆப்பு வைத்து விடுவார்கள். எப்படிச் செய்வது ? எங்கே தொடங்கி, எங்கே முடிப்பது என தெரியாமல் குழம்பினான் சதீஷ்.
குழம்பியவனுடைய கணினித் திரையில் மெசேஜ் ‘டொக்’ எனும் சத்தத்தோடு தலை நீட்டியது.
கார்த்திக் !
சொல்றா மாப்ளே… என்ன மேட்டர்.
வாடா.. ஒரு தம் போட்டு வரலாம்.
இல்ல மச்சி, கிளையன்ட் விசிட் இருக்காம். சாவடிக்கிறாங்க. ஏதோ கம்பெனிக்கு போறானாம், போற போக்கில இங்க வந்துட்டு போறானாம். சனிப்பொணம் தனியா போகாது கணக்கா நம்ம தலையில வந்து விழுது பாரு ஒவ்வொண்ணும்.
ஏண்டா சலிச்சுக்கிறே. நீ பாக்காத விசிட்டா.. வா மச்சி.. ஒரு மேட்டர் சொல்லணும்.
என்ன மேட்டர்டா..
சரண்யாவை ஃபேஸ் புக் ல புடிச்சேண்டா… பிரண்ட் ரிக்வஸ்ட் அக்ஸப்ட் பண்ணிட்டா.
என்னடா, முகம் தெரியாதவனுக்கெல்லாம் அக்ஸப்ட் பண்றா… தொடக்கமே சரியில்லையே !
போடா இவனே.. வாயை டெட்டால் ஊத்திக் கழுவு. இதுக்கே ஏண்டா சந்தேகப் படறே…. பேஜ்ல ஏதும் விவகாரமான விஷயங்கள், லிங்க்கள் ஏதும் இல்லடா… ரொம்ப நல்ல பொண்ணா தெரியறா !
ம்ம்.. என்னை அன்ஃபிரண்ட் பண்ணிட்டேல்ல ?
டேய் பண்ணிட்டேண்டா… டைப் பண்ணி பண்ணி கை வலிக்குது. நீ பேசாம ஆர்.கே கடை பக்கம் வா… மிச்சத்தை பேசுவோம்.
வரேன். கிவ் மி ஃபைவ் மினிட்ஸ். நானும் சரண்யாக்கு ஒரு பிரண்ட் ரிக்வஸ்ட் குடுத்துட்டு வரேன் பாக்கலாம் என்ன பண்றான்னு..
சொல்லிக் கொண்டே ஃபேஸ் புக் நுழைந்து சரண்யாவுக்கு ஒரு நட்பு விண்ணப்பம் கொடுத்து விட்டு எழுந்தான் சதீஷ்.
அவனுக்கும் ஒரு தம் அடிப்பது அவசியம் போல தோன்றியது. எழுந்தான். சோர்வாக இருந்தது. எழுந்தான். இடதுபக்கம் இருந்த வாட்டர் பாட்டிலைத் திறந்து அப்படியே வாயில் சரித்தான். தண்ணி குடிக்கவே மறந்து போவுது, எழவு என்று தன்னையே திட்டிக் கொண்டு நடந்தான்.
கார்த்தில் வாயெல்லாம் பல்லாக, கையில் தம்மோடு காத்திருந்தான்.
மச்சி, உன் ஆளு நல்லா பேசறா.. நான் கொஞ்சம் நோண்டி நோண்டி விஷயங்களைக் கேட்டுட்டிருக்கேன்.
டேய், சினிமால வராமாதிரி கடைசில நீ அவளை லவ் பண்ணித் தொலச்சிடாதே..
சே…சே.. என்ன மச்சி, என்னைப் பத்தித் தெரிஞ்சுமாடா இப்படி சொல்லிட்டே…
டேய்.. உன்னப் பத்தி தெரிஞ்சதனால தாண்டா சொல்றேன்.
இருவரும் மாறிமாறிக் கலாய்த்துக் கொண்டிருந்தபோது மறுபடியும் போன் அடித்தது !
அதே ரவி ! சே.. இவனுக்கு வேற வேலையே இல்லையா என புலம்பிக் கொண்டே “யா..ரவி.. டெல் மி”
சாரி சதீஷ்.. சுத்தமா மறந்துட்டேன். ரெண்டு பேரு இன்டர்வியூவுக்காக வந்திருக்காங்க. யூ நோ.. தேட் ஜாவா ரிக்வயர்மென்ட். கேன் யூ டேக் கேர்…
ஷூயர் ரவி… கேன் யூ சென்ட் மி த புரஃபைல்ஸ்..
ஆல்ரெடி அனுப்பிட்டேன்… 2 பேரு, சரவணன் ன்னு ஒரு பையன், மாலதி ன்னு ஒரு பொண்ணு…
ஓகே ரவி. ஐ வில் டேக் கேர்…
சொல்லிவிட்டுத் திரும்பினார் சதீஷ். முகத்தில் வழக்கத்துக்கு மாறாக ஒரு குட்டிப் புன்னகை. ‘மச்சி, நான் ஒரு புரஃபைல் அனுப்பறேன். ஒரு இன்டர்வியூ பண்ணு. பேரு சரவணன்”
ஏன் நீ பண்ண வேண்டியது தானே..
ரெண்டு பேரு வராங்கடா… நீ ஒண்ணு பண்ணு, நான் இன்னொன்னு பண்ணு.
இன்னொரு ஆள் யாரு..
மாலதி
ஓ.. பொண்ணுங்கன்னா நீ இன்டர்வியூ பண்ணுவே, பசங்கன்னா நான் பண்ணணுமா… முடியாது. நீ சரவணனை இன்டர்வியூ பண்ணு, நான் மாலதியைப் பாத்துக்கறேன். இல்லேன்னா மவனே பேஸ் புக் ல சரண்யா கிட்டே உன் பேரு டேமேஜ் ஆயிடும்.
அது என்னவோ ஆயிட்டுப் போகட்டும், ஐ நீட் சம் ரிலாக்ஸேசன் மச்சி. நான் மாலதி கிட்டே பேசப் போறேன். ஒரு மணி நேரம் பேசப் போறேன் பாரேன் ! சிரித்தான்.
மாலை ஐந்து மணிக்கு மறுபடியும் ரவி அழைத்தார். ஐந்து மணி என்பது அரசாங்க அலுவலகங்களைப் பொறுத்தவரை கதவைப் பூட்டி விட்டுக் கிளம்பும் நேரம். ஐ.டியைப் பொறுத்தவரை ஒரு பாதி நாள் கடந்த உணர்வு. எல்லோரும் பிஸியா வேலை பாத்துட்டு இருக்கிற டைம். காலைல தான் கிளையண்ட் விசிட் பற்றிப் பேசினாரு, இப்போ அதுக்குள்ள ஸ்டேட்டஸ் கேக்கப் போறாரோ ? கடுப்பில் போனை எடுத்தான் சதீஷ்.
சொல்லுங்க ரவி.
ஹவ் ஈஸ் த கிளையன்ட் விசிட் பிரிபரேஷன்ஸ் கோயிங் ?
வேலை ஆரம்பிச்சாச்சு ரவி… எல்லாம் சரியா பண்ணிடலாம்.
ஏதாச்சும் தேவைன்னா எனக்கு உடனே கால் பண்ணு. சரி.. அந்த இன்டர்வியூ எப்படி போச்சு ?
சரியில்லை ரவி.. ரெண்டுமே ரிஜக்ட் பண்ணியாச்சு.
ஓ… ரீசன் ? நாட் வர்த்தி ?
சரவணனுக்கு எக்ஸ்பீரியன்ஸ் கம்மி. அவனால தனியா வேலை பண்ண முடியாது. மாலதி ஈஸ் குட்.. பட் ..
பட் வாட் ?
ஷீ ஈஸ் பிரக்னென்ட் ரவி. கர்ப்பமா இருக்காங்க. இந்த நேரத்துல நாம புராஜக்ட்ல போடறது வேஸ்ட். கொஞ்ச நாளிலயே வளைகாப்பு, பிரசவம் அது இதுன்னு கெளம்பிடுவாங்க. ஆபீஸ் வந்தாலும் அவங்களால எக்ஸ்டன்ட் பண்ணி ரொம்ப நேரம் வர்க் பண்ண முடியாது. சனி ஞாயிறெல்லாம் வர முடியாது. நிறைய சேலஞ்சஸ்.
ஓ.. ஓகே.. அக்ரீட்.. பட் டெலிவரி டைம்ல ஏன் வேலை தேடறாங்க இவங்கல்லாம் ?
டெலிவரி டைம் ஆகல. ஐ திங்க் ஷி ஈஸ் இன் ஹர் சிக்ஸ்த் மந்த். எப்படியும் இன்னும் மூணு நாலு மாசத்துல நமக்குத் தலைவலி தான்.
ஒரு மூணு மாசம் நல்ல வர்க் பண்ணினாலே போதும் இல்லையா ? அதுக்குள்ள வேற ஆளை நாம தேடிக்கலாமே ?
இல்ல ரவி. இந்த டைம்ல அடிக்கடி ரெஸ்ட் எடுக்கறேன், ஸ்கேன் எடுக்கறேன், பையன் உள்ளே உதைக்கிறான் வீட்டுக்கு போறேன்னு படுத்தி எடுப்பாங்க. டார்ச்சர். கல்யாணம் ஆகப் போறவங்களையும், கர்ப்பமா இருக்கிறவங்களையும் கொஞ்சம் ஒதுக்கி வைக்கிறது தான் நல்லது. எல்லா ஐடி கம்பெனியும் அப்படி தான் பண்றாங்க. லெட்ஸ் டு த சேம்.
யா.. ஐ.. அக்ரீட்… கல்யாணம் ஆகற டைம்லயும் தே வில் பி பிஸி .. தென் ஹனி மூன்.. அது இதுன்னு வேலைல கவனம் இருக்காது. எனிவே.. நான் உன்னோட முடிவுக்கே அதை விட்டுடறேன். நாளைக்கு இன்னும் கொஞ்சம் ரெஸ்யூம்ஸ் அனுப்பறேன். ஹேவ் அ லுக். கிளையன்ட் விசிட் தான் முக்கியம், கவனம்.
போனை வைத்தார் ரவி.
நாள் முழுதும் ஏதோ ஒரு அலுப்பில் போனது போன்ற உணர்வு சதீஷ்க்கு. ஒரு காபி குடித்தால் தேவலாம் என்று தோன்றியது. அலுவலகத்துக்கு உள்ளேயே இருந்த மெஷினுக்குக் கீழே பேப்பர் டம்ளரை வைத்து, ‘சவுத் இந்தியன் காபி’ எனும் பட்டனை அமுக்கினான். குட்டி குட்டியாய் நான்கு டியூப்கள், இரண்டில் காபியும், இரண்டில் பாலும் வந்து டம்ளரில் விழுந்து கலந்தது. கொஞ்சம் சீனியும் போட்டு ஒரு கலக்கு கலக்கி, அந்த வாசனையை முகர்ந்த போது ஏதோ ஒரு மிகப்பெரிய நிம்மதி போல தோன்றியது. அந்த நிம்மதியில் தான் சரண்யா நினைவுக்கு வந்தாள்.
வேகமாய் வந்து கணினியின் முன் அமர்ந்து ஃபேஸ் புக் நுழைந்தான்.
சரண்யா ரொம்ப நேரத்துக்கு முன்பே பிரண்ட் ரிக்வஸ்ட் அக்ஸப்ட் செய்திருந்தாள். இவ எப்பவுமே ஃபேஸ் புக்கில தானோ ? என்று யோசித்துக் கொண்டே பார்த்தான். சேட் வின்டோவில் அவளுடைய பெயருக்கு முன்னால் பச்சை விளக்கு எரிந்தது. சேட் பண்ணிப் பார்ப்போமே !
ஹாய்..
கொஞ்ச நேர தாமதத்துக்குப் பின் சரண்யாவிடமிருந்து பதில் வந்தது.
ஹாய்.. ஹவ் ஆர் யூ.
நான் யாருன்னு தெரியுமா ?
யெஸ்.. நேற்றில இருந்து தெரியும்.
ம்ம்ம்… எப்டி இருக்கீங்க ?
நல்லா இருக்கேன். நீங்க ?
நலம் ! கிளையன்ட் விசிட் ஒண்ணு இருக்கு.. சோ… டென்ஷன்.
ம்ம்… என்னிக்கு ?
மண்டே !
ஓ.. சோ சூன்…. நீங்க தான் விசிட் மேனேஜரா ?
யா.. கைன்ட் ஆஃப்… உங்களுக்கு எப்படி போவுது வேலை ?
ம்ம்.. போவுது…
கொஞ்சம் டல்லா இருக்கீங்களா சரண்யா ? பேச்சில சுவாரஸ்யம் கம்மியா இருக்கே ? பேசப் புடிக்கலையா ? பேசற ஆளைப் புடிக்கலையா ? கொஞ்ச நேரம் சேட் பண்ணிய பிறகு ஒரு சின்ன புன்னகை ஐக்கானுடன் கேட்டான் சதீஷ்.
நோ.. நோ.. அப்படியெல்லாம் இல்லை. உங்க பிரண்ட் கார்த்திக் கிட்டே கூட காலைல இருந்து ரொம்ப நேரம் பேசினேன்.
எ..என் பிரண்ட் கார்த்திக் ? சதீஷின் விரல் தடுமாறியது.
யா.. கார்த்திக் ராஜாராம். உங்க பிரண்ட் தானே ?
ம்ம்.. யா.. பட்.. அவன் ஃபேஸ் புக் ல இருக்கானா ? என்னோட பிரண்ட் லிஸ்ட்ல இல்லையே ? எப்படி என் பிரண்ட் ன்னு தெரியும் ?
ஆமா, இதுக்கெல்லாம் எஃப்.பி.ஐ லயா வேலை பாகணும். அவனோட ஆல்பம் போய் பாத்தேன், நீங்க ரெண்டு பேரும் கட்டிப் புடிச்சு போஸ் குடுத்திருந்தீங்க.
ஓ.. ஓகே.. ஓகே.. குட். அவன் ஃபேஸ் புக் ல இருக்கானா ? நான் இணைச்சுக்கறேன்.
ம்ம்… சரி…
சொல்லி முடித்ததும் போன் அடித்தது, லைனில் கார்த்திக். இதுக்குப் பேரு தான் டைமிங் போல !
மச்சி.. குட் நியூஸ்டா.. அவ கிட்டே மேட்டரெல்லாம் போட்டு வாங்கிட்டே இருக்கேன். நிறைய இன்ஃபர்மேஷன் கிடைச்சிருக்கு. நாம ஃப்ரண்ட்ஸ்ங்கற விஷயம் அவளுக்குத் தெரிஞ்சா விஷயம் கறக்க முடியாது’ கார்த்திக் இருபத்து மூன்றாம் புலிகேசி முன்னால் நிற்கும் ஒற்றன் போல பேசிக்கொண்டே போனான்.
‘டேய் இவனே.. நீ போட்டு வாங்கலடா.. அவ போட்டு குடுத்துட்டே இருக்கா. எல்லாத்துக்கும் காரணம் ஒரு போட்டோ… அதெல்லாம் நான் அப்புறம் சொல்றேன் போனை வை’.
போனை வைத்து விட்டு சேட் வின்டோவில் மறுபடியும் காதலிக்கத் தொடங்கினான் கார்த்திக்.
‘பட்.. ஐ..ஃபீல் நீங்க கொஞ்சம் டல்லாவே இருக்கீங்க’ – கார்த்திக் டைப்பினான்.
யா.. நிஜம் தான், மனசு சரியில்லை.
ஏன் ? என்ன விஷயம் ?
இல்ல… ஒரு பழைய விஷயம்..
பழைய விஷயமா ? யாராச்சும் உன்னை லவ்…. இழுத்தான் கார்த்திக்.
சேச்சே… அப்படியெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை…
தென் வாட் ?
மை சிஸ்டர்… ஒரு கம்பெனில வர்க் பண்ணிட்டு இருந்தா. அங்கே லே ஆஃப் வந்துச்சு. அது தான் சாக்குன்னு அவளை வேலையை விட்டுத் தூக்கிட்டாங்க. எங்கயும் வேலை கிடைக்க மாட்டேங்குது.
ஓ.. இதான் மேட்டரா… என் கம்பெனிக்கு அனுப்புங்க, நானே டிரை பண்ணி எடுத்துடறேன்.
உங்க கம்பெனில தான் இன்னிக்கு இன்டர்வியூ அட்டென்ட் பண்ணினா. சம் இடியட் இன்டர்வியூ பண்ணினானாம். ஒரு மணி நேரம் பேசிட்டு, நீங்க கர்ப்பமா இருக்கீங்க, சாரி.. இது ஷார்ட் டர்ம் புராஜக்ட் ஒத்து வராது.. வேற கம்பெனி தேடுங்க ன்னு சொன்னானாம். இடியாட்டிக் ஃபெல்லோஸ். ஏன் கர்ப்பமானா வேலை கொடுக்க மாட்டானா ? அவன் என்ன கர்ப்பம் இல்லாம ஹெவன்ல இருந்து விழுந்தானா ?
சரண்யாவின் மெசேஜைப் பார்த்து தலையில் கை வைத்தான் சதீஷ்..
உங்க அக்கா பேரு ?
மாலதி ! இன்டர்வியூ பண்ண வந்தவன் வேற தம் அடிச்சுகிட்டு நாற வாயோட வந்தானாம். எனக்குப் புடிக்காத விஷயம் இந்த தம் அடிக்கிறது. ஐ சிம்ப்ளி கான்ட் ஸ்டான்ட். நீங்க தம் அடிப்பீங்களா ? அடிக்க மாட்டீங்கன்னு வீட்ல சொன்னாங்க.
நோ..நோ.. சிகரெட்ல எந்தப் பக்கம் தீ வைக்கணும்ன்னே எனக்குத் தெரியாது, வழிந்தான்!
ம்ம்.. லேட் ஆகுது.. ஆபீஸ் பஸ் போயிடும். நான் கெளம்பறேன். நாளைக்கு பேசலாமா ?
யா.. பை..பை..
பேச்சை முடித்துக் கொண்டு தலையில் கைவைத்தான் சதீஷ். கிணறு வெட்ட பூதம் கிளம்பலாம், தப்பில்லை. ஒரு சின்ன பள்ளம் தோண்டினதுக்கே இவ்ளோ பூதமா ? ஒவ்வொரு பிரச்சினையாய் எப்போது தான் தீர்க்கப் போகிறேனோ ! ஆரம்பமே இப்படின்னா.. போகப் போக எப்படியோ !
தலையில் கை வைத்துக் கொண்டிருந்தவனுடைய போன் மீண்டும் சிணுங்கியது ! இப்போது ரவி, மானேஜர். எரிச்சலில் போனை கட் பண்ணினான் சதீஷ். அடுத்த பூதத்துக்கான வரவேற்புப் பத்திரம் அது என்பதை அறியாமலேயே !