அந்த மருத்துவமனை வளாகத்தில் தன் காரினை நிறுத்தி இறங்கிய ஜென்சி சந்தன நிற டாப்,ப்ளூ ஜீன்ஸில் ஒற்றை போனி டெய்ல், கண்ணாடி என வழக்கமான தோற்றத்தில் இருந்தாள். இது தாமஸ் வேலை செய்யும் மருத்துவமனை.
ஜென்சி எவ்வளவு முயன்றும் எஸ்தர் இம்முறை திருமண விசயத்தில் உறுதியாக இருக்க வேறுவழியில்லாமல் தாமஸினை சந்திக்க ஒத்துக் கொள்ள அவனே இவளை தொடர்பு கொண்டான். ஆனால் இருமுறை திட்டமிட்டும் கடைசி நேரத்தில் இவளால் வரமுடியாமல் போய்விட்டது. அவள் வேண்டுமென்றே செய்யவில்லை இருந்தாலும் ஒருவரை அலைகழிக்கிறோமே என்ற உறுத்தலில் இன்று தானாகவே அவனை சந்திக்க மருத்துவமனைக்கே வந்துவிட்டாள்.
வரவேற்பில் அவனை விசாரித்ததும் அவர்கள் காத்திருக்க சொல்லிவிட்டு தாமஸை அழைக்க சில நிமிடங்களில் அங்கே வந்து சேர்ந்தான் தாமஸ். சாந்தமான முகமும் சின்ன புன்ன்கையுமாய் மருத்தவருக்கே உரிதான தோற்றம்…!!
“வாங்க ஜென்சி.. வாட்ட சர்ப்ரைஸ்… நீங்க வரதா சொல்லவே இல்லையே..”
“இல்ல டாக்டர்.. ஏற்கெனவே ரெண்டு முறை என்னால தான் கடைசி நேரத்தில் வரமுடியல.. அதான் நேரம் கிடைச்சதும் நானே பார்க்க வந்தேன்… உங்களுக்கு டியூட்டி இருந்தால் முடிச்சுட்டு வாங்க டாக்டர்.. நான் காத்திருக்கேன்..”
“இல்ல.. இல்ல… ஓபி முடிஞ்சுது.. இப்போ ப்ரேக் தான்… ம்ம்ம் பக்கத்தில் ஒரு ரெஸ்டாரெண்ட் இருக்கு.. வாக்கபுள் டிஸ்டென்ஸ் தான்.. அங்க போகலாமா..”
“ம்ம்.. ஷூயர்..”
என்று அவள் சொல்ல இருவரும் சேர்ந்து அங்கிருந்து வெளியே வந்தனர். வந்தாகிற்று.. பார்த்தாகிற்று ஆனால் என்ன பேசுவது என்று புரியாமல் விழித்தாள் ஜென்சி. ஒருமுறை சந்தித்து விட்டு ‘சரிவராது மாம்..’ என்றுவிடலாம் என்ற யோசனையில் தான் இருக்கிறாள். பிடிக்கவில்லை என்றால் கண்டிப்பாக அன்னை வற்புறுத்த மாட்டார்.
கடமைகாக இவனிடம் செலவிட வேண்டிய நிமிடங்களை எப்படி நெட்டி தள்ளுவது என்று தெரியவில்லை.
“இங்க மும்பைல ஃபேமிலியோட தான் இருக்கீங்களா டாக்டர்..”
என்று எதாவது பேசணுமே என்பதற்காக அவள் கேட்க,
“முதல்ல இந்த டாக்டரை விடுங்களேன் ஜென்சி.. நீங்க என்ன என் பேஷண்ட்டா..? தாமஸ்னே கூப்பிடுங்க..”
என்று அவன் சொல்லும்போதே அந்த ரெஸ்டாரண்ட் வந்துவிட பேச்சும் அத்தோடு நின்றது.
அங்கே ஒரு டேபிளில் அமர்ந்து அவர்களுக்கு வேண்டியதை ஆர்டர் செய்துக் கொண்ட பின்பு,
“படிப்பிற்காக இங்க வந்தேன்.. அப்புறம் ப்ராட்டீஸ்… பிஜினு அப்படியே மும்பைகர்ராகவே மாறியாச்சு.. அப்பா – அம்மாக்கு ஊரைவிட்டு வர மனசு இல்ல.. அண்ணாவோடவே இருந்துட்டாங்க.. இங்க நான் தனியாவே எத்தனை காலம் இருப்பேன்னு பெண் பார்க்கும் படலம் தொடங்கிட்டாங்க…”
என்று அவளது முந்தைய கேள்விக்கு பதில் சொன்னவன்,
“நான் உங்களுக்கு எந்த முறைல சொந்தம்னு தெரியுமா ஜென்சி..”
என்று புருவம் உயர்த்தி மென்னகையோடு கேட்டவனை சங்கடமாய் பார்த்தாள். ஏனெனில் இடியாப்ப சிக்கலாய் எஸ்தர் சொன்ன உறவு முறையில் அவளுக்கு ஒன்றும் விளங்கவில்லை.
“மாம் சொன்னாங்க தான்.. ஆனா சத்தியமா எனக்கு புரியல.. இட்ஸ் வெரி காம்ளிகேடட் யூ க்னோ..”
என்று அவள் சொல்லவும் சிரித்தவன்,
“நெனச்சேன்.. சரி அதை விடுங்க.. நாம புதுசா ஒரு உறவு முறை உருவாக்கிகலாம்..”
என்று அவன் சொல்ல அதற்கு அவள் எந்த எதிர்வினையும் காட்டாது தன் கண்ணாடியை சரி செய்தபடி தன் காஃபியில் கவனம்போல் திரும்பிவிட்டாள்.
“ஓகே.. நானே பேசுறேன் பாருங்க.. நீங்க சொல்லுங்களேன்.. உங்களை பத்தி..”
“ஐ அம சாஃப்ட்வேர் எஞ்னியர்.. ஆர்.எக்ஸ் கேம்டெவ்ல வொர்க் பண்றேன்.. ப்ரோக்கிராமிங் லீட்டா.. எனக்கு எல்லாமே என் வொர்க் தான்.. ஐம் வெரி பேஷெனேட் அபௌட் இட்.. வேலைனு தொடங்கிட்டேனா எனக்கு உலகமே தெரியாது. அதனால ஃபேமிலியோட அதிகம் நேரம் செலவு பண்றது இல்லைனு மாம்க்கு ரொம்ப வருத்தம்.. ஆனால் என்னால என்னை மாத்திக்க முடியல.. என்னோட வழி ரொம்ப நீண்டது.. இப்போ இது என் தொடக்கம் தான்.. இனி தனியா கம்பெனி வைக்க போறேன்.. ஃபினேன்ஷியலா அது இப்பவே முடியும்னாலும்.. எனக்கு இன்னும் அனுபவமும் இந்த இன்டெஸ்டீல நிறைய காண்டக்ஸூம் வேணும்.. ஸோ வில் ஸ்டார்ட் பை நெக்ஸ்ட் இயர் ஐ ஹோப்.. அப்புறம் அதோட வளர்ச்சி தான் என்னோட மிஷன்.. ஃபுயூச்சர் விஷன் எல்லாம்… கண்டிப்பா இந்தியாவின் டாப்மோஸ்ட் கேம்டெவ் கம்பெனில என்னோடதும் இருக்கும்.. அதை வோல்ட்வைட் கொண்டு போகணும்.. இப்படி போயிட்டே இருக்கும்..”
வார்த்தைகளில் மட்டும் அல்லாது அவள் கண்களும் அதன் உறுதியை காட்ட நிதானமாய் பேசியவள் கடைசியாய் ஒரு தோள் குலுக்களோடு,
“இதை தவிர என்னை பத்தி சொல்றதுக்கு இன்ரெஸ்டிங்கா எதுவும் இல்ல..”
என்று கூறி சன்னமாய் புன்னகைக்க தன் கப்பினை கீழே வைத்துவிட்டு அவளை அர்த்தமாய் பார்த்த தாமஸ்,
“ஸோ.. இந்த லாங்-வேல கல்யாணத்திற்கு இடமில்லைன்னு சொல்ல வரீங்களா ஜென்சி..”
என்று கேட்க சின்ன ஆச்சரியம் அவள் விழியில். உண்மையிலே அவள் அதற்கு தான் இந்த நீண்ட விளக்கம் கொடுத்தாள்.
கல்யாணம்-குடும்பம் போன்ற கமிட்மெண்டஸில் எல்லாம் தனக்கு ஆர்வமில்லை என்பதனை அவனுக்கு உணர்த்தவே அவள் சுத்தி வளைத்து சொன்னதை அவன் நேரடியாய் கேட்டதில் சில நொடிகள் அமைதி காத்தவள்,
“யெஸ்… எனக்கு இப்ப மேரெஜ் செஞ்சுக்கிற ஐடியா எல்லாம் இல்ல தாமஸ்… மாம் வார்த்தையை மீற முடியாம தான் இந்த மீட்டிங்… இப்ப வீட்டுக்கு போனதும் கூட நான் ‘நோ..’ தான் சொல்ல போறேன்..”
என்று அவளும் நேரடியாய் சொல்லிவிட்டாள்.
“ஒரு பேச்சுக்காச்சும் மறுத்து சொல்வீங்கன்னு எதிர்பார்த்தேன்.. ம்ஹூம்… தட்ஸ் ஓகே..ஆனால் நீங்க கல்யாணம் வேணானு சொல்றதுக்கு காரணம் இது மட்டும் தான்னா… நான் உங்களுக்காக காத்திருக்கவோ இல்லை உங்க எய்மை அச்சீவ் பண்ண உறுதுணையாவோ இருக்க எனக்கு விருப்பம் ஜென்சி.. கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு சாதிக்க முடியாதா என்ன..?”
அவன் புன்னகையோடு கேட்க, ‘இதென்னடா தொல்லையா இருக்கு..’ என்று தோன்றியது. விருப்பம் இல்லை என்று சொல்லிவிட்டால் முடிந்துவிடும் என்று எதிர்பார்த்தால் அவன் கமா போட்டு தொடர்வது கடுப்பாய் வந்தது.
அவனே தொடர்ந்து,
“ஃப்ராங்கா சொல்லனும்னா உங்க ஃபோட்டோ பார்த்தப்போ எதுவும் தோணல.. எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாம தான் இருந்தேன்.. பட் இன்னைக்கு நீங்க வந்தது.. பேசுனது எல்லாம் எதோ ஒரு ஃபீல்.. உங்களை மிஸ் பண்ணிட கூடாதுன்னு தோணுது ஜென்சி.. நீங்க ஏன் உங்க டெஷிஷனை ரீகன்சிடர் பண்ண கூடாது.. யோசிங்க ஜென்சி..”
என்று தாமஸ் சொல்லவும், “எனக்கு பிடிக்கல.. போயா..” என்று சொல்ல தான் நினைத்தாள். ஆனால் அவன் கண்ணியமாய் பேசும்போது முகத்தில் அறைந்தாற்போல் சொல்ல முடியவில்லை.
எனவே,
“ஸாரி தாமஸ்… எனக்கும் அப்படி தோணனும் இல்லையா..?? உண்மையில் எனக்கு இன்ரெஸ்ட் இல்ல.. ஒரு முடிவு எடுத்துட்டால் அதில் பின்வாங்க எனக்கு பிடிக்காது.. அதனால நீங்க காத்திருக்க நினைகிறது எல்லாம் தேவையில்லாததுனு நினைக்கிறேன்…”
என்றாள் நல்லவிதமாகவே.. ஆனால் மறுத்து பேச முடியாத தீர்க்கமான தொனியில்…!!
பெருமூச்சுவிட்டவன்,
“நோ மீன்ஸ் நோ அப்படி தானே..” என்று இலகுவாய் சிரித்து,
“மேரெஜ் வேண்டாம்… அட்லீஸ் ஃப்ரெண்டாவாது இருக்கலாமே ஜென்சி.. அதுக்கு எந்த தடையும் இல்லையே..” என்றவன் கை நீட்டி,
“ப்ரெண்ட்ஸ்… ஒன்லி ப்ரெண்ட்ஸ்.. ஒகே..”
என்று சொல்ல அவன் எந்த பிகுவும் இல்லாமல் விட்டதே அவளுக்கு நிம்மதியை அளிக்க புன்னகையோடு கை குலுக்கினாள்.
அதன்பின் நேரமாகி விட்டதால் அங்கிருந்து இருவரும் கிளம்பினர். மருத்துவமனை வாயிலில் விடைப்பெற்று அவன் உள்ளே சென்றதும்
பார்க்கிங் பக்கம் திரும்ப,
“பக்கா ஜெண்டில்மேன்ல ஜென்சி…”
என்ற குரலை தொடர்ந்து அவள் அருகில் வந்து நின்றான் ஜோஷ்வா. ஒருநிமிடம் ஜோவா ஜோஷ்வாவா என்று குழம்பியவள் பின் அவன் முக பாவனை அது ஜோஷ்வா என்று உணர்த்த கடுகடுவென ஆனாள்.
“ஜோசஃபை விட ஃபார்ர்ர் பெட்டர் அவன்.. பேரென்ன.. ஆங் தாமஸ்… குட் மேச் ஃபார் யூ… ஏன் முடியாதுனு சொல்லிட்ட..”
என்று அவன் கேஷ்வலாய் கேட்க அவளுக்கு கோபம் திபுதிபுவென ஏறியது.